Πενταψήφιες νόμιμες απάτες – Καθαρά, τυχαία και… απονήρευτα

Πριν πολλά χρόνια, πριν μπουν τα διαδικτυακά κοινωνικά δίκτυα στις ζωές μας, υπήρχε μια εποχή στην οποία χρήστες του τότε νέου μέσου, του ηλεκτρονικού υπολογιστή, καλούσαν τεχνική υποστήριξη για να αλλάξουν την ταινία μελάνης στον εκτυπωτή ακίδων που είχαν στο γραφείο τους. Ήταν η εποχή του χρηματιστηρίου, του εύκολου χρήματος και των dialers.

Ήταν οι μέρες όπου οι χρήστες τηλεφωνούσαν στον τεχνικό για να διαμαρτυρηθούν ότι χάλασε η… θήκη του φραπέ, επειδή αυτή νόμιζαν ότι είναι η λειτουργία της συσκευής ανάγνωσης CD που διέθετε ο Η/Υ τους. Δεν περνούσε εβδομάδα χωρίς κάποιος να ρωτήσει «ποιο είναι αυτό το ANY KEY» που έπρεπε να πατήσει και που δεν βρισκόταν πουθενά στο – προφανώς ελαττωματικό πληκτρολόγιό του.

Τότε λοιπόν με μαθηματική ακρίβεια, κάποιοι ανυποψίαστοι χρήστες από το πελατολόγιο τρόμαζαν με το λογαριασμό τηλεφώνου τους. Έβλεπαν ποσά 300.000 – 400.000 δραχμών και σε μερικές περιπτώσεις και παραπάνω.

Τι είχε συμβεί; Είχαν επισκεφθεί κατά την πλοήγησή τους στο διαδίκτυο, σελίδες «γενικού περιεχομένου» – μια ατάκα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ – που τους προέτρεπαν να κατεβάσουν ένα πρόγραμμα για να έχουν πρόσβαση σε πιο «γενικές» εικόνες, καθώς και σε βίντεο. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι για αυτή τους την περιέργεια θα ερχόταν χρέωση. «Internet δεν είναι; Αφού το πληρώνω με τον ΟΤΕ!», έλεγαν. Μόνο που το πρόγραμμα που είχαν κατεβάσει δε συνδεόταν με τον κόμβο του ΟΤΕ αλλά με υπεραστική γραμμή σε κάποιο νησί του Ειρηνικού και εκεί με αριθμό τύπου «090».

Ήταν οι εποχές που ο τεχνικός Η/Υ είχε παραπάνω γνώση για τις αμαρτίες του πελατολογίου του από τον εφημέριο της ενορίας τους. Έπρεπε να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς που συχνά έρχονταν, όχι στο σπίτι αλλά στο γραφείο, ιατρείο ή στο φροντιστήριό τους. Έπρεπε να βρουν μια πειστική δικαιολογία για το έτερον ήμισυ της ζωής τους. Τέλος, έπρεπε να μάθουν ότι θα μπορούσαν να βάλουν και ένα δορυφορικό πιάτο με δέκτη και να παρακολουθήσουν ταινίες αισθησιακού περιεχομένου, με μια σαφώς χαμηλότερη μηνιαία χρέωση. Και φυσικά πάντα με την κάλυψη ότι στα ίδια πακέτα συνδρομών υπήρχε και πρόσβαση σε κανάλια τύπου National Geographic.

Έπαθαν, έμαθαν και πονήρεψαν οι χρήστες. Αργότερα, οι πάροχοι των dialers έπρεπε να βρουν άλλες μεθόδους προσέλκυσης πελατών. Καπιταλισμό έχουμε και για να βγάλει κανείς πολλά λεφτά, κάτι πρέπει να κάνει βρε αδελφέ… και ας είναι απάτη. Πόσο μάλλον όταν είναι νόμιμη απάτη αφού οι χρήστες κατέβαζαν οι ίδιοι πλέον το λογισμικό που τους συνέδεε με τις… νήσους του Πάσχα.

Έβαζαν dialers για τα αστρολογικά, για τα ταρό, για τον καφέ, για να βλέπουν πιο γρήγορα το χρηματιστήριο, για «επιτάχυνση» του διαδικτύου… για οτιδήποτε μπορούσε να σκεφτεί ο νους. Υπήρχαν βεβαίως και dialers που έμπαιναν λόγω μόλυνσης από ιούς. Κολλούσε π.χ. ένας δικηγόρος κάποιον ιό από σπασμένο πρόγραμμα, αποθήκευε μια δικογραφία σε δισκέτα, την έδινε σε συνάδελφο για να την δει και έτσι και αυτός συνδεόταν, αντί με το αστικό κέντρο του ΟΤΕ, με έναν πάροχο διαδικτύου κάπου στη Λιβύη. Μικρός είναι ο κόσμος, ειδικά ο ψηφιακός.

Ήρθαν τα ψηφιακά κέντρα, οι αναλυτικοί λογαριασμοί και τα παρελκόμενα με αυτούς… διαζύγια, μέχρι που ήρθαν τα κοινωνικά δίκτυα και η εποχή των DSL-γραμμών. Τέρμα οι dialers.

Ήρθαν και τα κινητά, και μάλιστα τα «έξυπνα». Τέρμα ο καιρός που έπρεπε να κάτσεις στο γραφείο σου να ανάψεις έναν τεράστιο Η/Υ, να πατήσεις ένα σωρό κουμπάκια για να συνδεθείς στο διαδίκτυο. Τώρα πατάς ένα κλικ στο κινητό και να ο κόσμος των σπορ, ο κόσμος των ειδήσεων – και ενίοτε των παραισθήσεων. Όλος αυτός ο κόσμος όμως κάπως πρέπει να ζήσει, να βγάλει λεφτά. Έτσι γέμισε το διαδίκτυο διαφημίσεις. Η κάθε σελίδα που επισκέπτεσαι βάζει «cookies». «Μπισκοτάκια» που καταγράφουν πού πας και τι σου αρέσει. Ανοίγει έτσι η πόρτα για κακόβουλο λογισμικό που μπορεί να διαβάσει το προφίλ σου στο google, που συνδέεται με το λογισμικό του κινητού σου. Κοινώς ξέρουν τα πάντα για σένα, όποτε θέλουν και μπορούν άνετα να σου πλασάρουν μια διαφήμιση στην οποία θα τσιμπήσεις. Την πάτησες την διαφήμιση; Ε… την πάτησες! Τσαπ και τσουπ πετιούνται άλλα παράθυρα στην οθόνη σου – μα που έχεις τα γυαλιά; Αυτά δεν διαβάζονται! Τα σβήνεις. Και κάπως έτσι, πολλοί έχουν κάνει αποδοχή στη συνδρομή γραπτών μηνυμάτων από πενταψήφιο νούμερο. Άλλοι έδωσαν το τηλέφωνο τους σε ένα παιχνίδι, σε μια δημοσκόπηση, σε ένα διαγωνισμό που τους προσέφερε και πλούσια δώρα, σε…σε….

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που χωρίς να κάνουν κάτι, τους έρχεται ένα διπλό μήνυμα τύπου «καλωσόρισες στον κόσμο των ροζ μονόκερων, θα σου έρθει ο κωδικός πρόσβασης – 2,68 ευρώ ανά sms» ενώ ακολουθούν και άλλα τρία από έναν άλλο πενταψήφιο αριθμό, πάλι με ανάλογη χρέωση. Σε αυτόν τον κόσμο κανείς δεν τη γλιτώνει!

Το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο. Χρήστης κινητού έχει λάβει πέντε με έξι χρεώσιμα sms και μαθαίνει ότι έγινε συνδρομητής σε μια υπηρεσία που καν δεν ξέρει και ποτέ συνειδητά δεν έχει δώσει την συγκατάθεσή του για αυτή.

Είναι η ώρα που μαθαίνει ότι οι χρεώσεις αυτές θα εισπραχθούν με το μηνιαίο λογαριασμό τηλεφώνου ή του έχουν αφαιρεθεί ήδη από την προπληρωμένη κάρτα. Τότε μαθαίνει και για την ύπαρξη των πενταψήφιων. Ψάχνει και βλέπει ότι θα μπορούσε να τα είχε μπλοκάρει με την εφαρμογή του παρόχου κινητής τηλεφωνίας ή με τηλέφωνο στην εξυπηρέτηση πελατών.

Βλέπετε, πίσω από τον κόσμο των νέας μορφής dialers υπάρχει ένας ολόκληρος νομότυπος μηχανισμός, για τον οποίο κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να σας ενημερώσει. Άντε τώρα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Τι και αν ανακαλύπτετε τότε πόσοι άλλοι ανυποψίαστοι την έχουν πατήσει. Δε συμφέρει στον κόσμο των πληρωμένων από διαφήμιση ΜΜΕ, να σας ενημερώσουν για μια προφανέστατη, καλοστημένη παγίδα.

Γιατί άλλωστε; Αφού και οι ίδιοι έμμεσα χρηματοδοτούνται και από εκεί. Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε! (γνωστό!)

Ε, μην περιμένετε να έρθουν και σε εσάς τα sms, κάνετε φραγή τώρα! Ίσως χάσετε τη δυνατότητα να πληρώσετε το… πάρκινγκ στη Βουδαπέστη από το κινητό ή να βγάλετε εισιτήριο αστικού λεωφορείου στη Ζυρίχη. Σίγουρα όμως με τη φραγή των πενταψήφιων θα γλιτώσετε πολλούς μπελάδες. Άλλωστε πόσο συχνά παίρνετε το αστικό στην Ζυρίχη;

Αν την έχετε πατήσει, προχωρήστε στη φραγή άμεσα. Κάντε τα παράπονά σας στον πάροχό σας και επικοινωνήστε με την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνίων και Ταχυδρομείων), το συνήγορο του καταναλωτή και αν είστε σίγουροι ότι δεν αποδεχθήκατε την υπηρεσία των πενταψήφιων, ενημερώστε και τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Ζητήστε να σας καθοδηγήσουν στα επόμενα βήματά σας.

Και προχωράτε με ανοιχτά τα μάτια. Μετά τα dialers και τα πενταψήφια, ε, όλο και κάτι άλλο θα βρεθεί.