“No FAP” – Όταν ο νεοσυντηρητισμός τυφλώνει

Μπορεί στην Ελλάδα το “κίνημα” “No Fap” να μην είναι ιδιαίτερα γνωστό, στη Γερμανία όμως τους τελευταίους μήνες γνωρίζει αρκετή εξάπλωση, όχι μόνο διαδικτυακά, αλλά και με αρκετές αναφορές τον τύπο, μεταξύ άλλων στη μεγάλη και ¨σοβαρή” εφημερίδα “Die Welt”. Μια πρώτη απόπειρα για το τάιμινγκ και τα αίτια πίσω από την ανάσυρση των παλιών κατηγοριών κατά του αυνανισμού με “μοντέρνα” επιχειρηματολογία επιχειρεί στο τελευταίο του τεύχος το περιοδικό “Position” της SDAJ, δηλαδή της νεολαίας του DKP:

“No Fap”- Πίσω από αυτό το σλόγκαν κρύβεται μια τάση που παροτρύνει αγόρια και νέους άνδρες να σταματήσουν τον αυνανισμό. Γιατί όποιος δεν “το τρίβει” συνέχεια, έχει λέει πιο καλή ορμονική ισορροπία και έτσι μοιάζει πιο ανδροπρεπής, πιο ελκυστικός και πιο υγιής. Υπάρχουν βιντεομπλόγκ για το “Νο FAP” και άρθρα στο “Men’s health” μέχρι και στη Welt και άλλες φυλλάδες. Όλες διαφημίζουν αυτή την τάση και διαδίδουν το παραμύθι του σκληρού άνδρα, που πρέπει να παραμείνει σκληρός. Αλλά αυτό δεν είναι όλο.

Είτε αρχισυντηρητικές ενώσεις γονέων, που στρέφονται κατά της σεξουαλικής διαφώτισης των παιδιών τους στο σχολείο, είτε εκκλησιαστικές ενώσεις, που παραπονιούνται μαζί με την “Εναλλακτική για τη Γερμανία” και τμήματα των χριστιανοδημοκρατών/χριστιανοκοινωνιστών για “έκπτωση των ηθών” και ζητούν επιστροφή στη δεκαετία του ’50 στην ΟΔΓ, όλα αυτά είναι καθημερινότητα στη χώρα αυτή. Βιώνουμε ένα comeback αντιδραστικών αντιλήψεων περί ρόλων και σεξουαλικότητας.

Παλιές ιδέες σε νέα συσκευασία

Από πού προέρχονται αυτές οι παλιές αντιλήψεις, ποιο συμφέρον τις ξαναφέρnει σήμερα πάλι στη δημοσιότητα; Το ότι η εκάστοτε παλαιότερη γενιά παραπoνιέται για τη σεξουαλική ηθική της νεότερης δεν είναι κάτι νέο. Ήδη το 1850 π.χ λέγεται το τροπάρι, σύμφωνα με το οποίο τάχα εξαπλώνονταν η ακολασία, ο αυνανισμός και ο ξεπεσμός. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν σωρηδόν τα επόμενα 150 χρόνια. Αυτές οι κατηγορίες και απόψεις προέρχονταν από την αστική τάξη και στη συνέχεια προωθούνταν από κρατικής πλευράς.

Πίσω της βρίσκεται μια επιχειρηματολογία, που πάντα στοχοποιεί τα περισσότερο παραμελημένα τμήματα της εργατικής τάξης. Γιατί γι’αυτά υπάρχει ο ισχυρισμός πως δήθεν έχουν χάσει κάθε ηθική, πως π… ανεξέλεγκτα  από δω κι από εκεί ή εν προκειμένω αυνανιζόμαστε συνέχεια κι με τον τρόπο αυτό αποτελούμε κίνδυνο (!) για τη δημόσια τάξη. Κυρίως όμως στιγματίζονται με τέτοιες προκαταλήψεις ολόκληρες ομάδες του πληθυσμού. Ιδιαίτερα ευάλωτες απέναντι σε τέτοια υποτιμητικά παραμύθια είναι οι νέες γυναίκες που θέλουν οι ίδιες να ορίζουν τη σεξουαλικότητά τους. Τότε όπως και τώρα δεν υπάρχει επιστημονικό υπόβαθρο για όλες αυτές τις προκαταλήψεις. Αλλά οι βρισιές και οι προσβολές που δέχεται κατακέφαλα μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, εξακολουθούν βέβαια να είναι άφθονες.

Διαίρει και βασίλευε

Μετά από πάνω από 150 χρόνια δημιουργίας φόβου και πανικού τα Σόδομα και τα Γόμορα δεν επικράτησαν. Η σεξουαλικότητα στη Γερμανία εξακολουθεί να εκφράζεται κυρίως μέσα σε σταθερές σχέσεις. Η πορνογραφία δε διδάσκεται στα σχολεία. Και η αυτοϊκανοποίηση δεν είναι και δε θα γίνει βλαβερή.

Οι μικροαστούληδες δεν ενδιαφέρονται καθόλου να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, αλλά με τη βοήθεια του θέματος-ταμπού της σεξουαλικότητας να εκμεταλλευτούν ανασφάλειες και να δημιουργήσουν κλίμα περιθωριοποίησης. Έτσι υπάρχει απανθρωποποίηση (“σαν τα κουνέλια”) και το φταίξιμο για την άσχημη κοινωνική τους κατάσταση μετατίθεται στους ίδιους.

Η σεξουαλικότητα, η ηθική και οι αντιλήψεις περί ρόλων πάντα καθορίζονται και από τις κοινωνικές συνθήκες. Η όξυνση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και έτσι των μηχανισμών διαίρεσης της τάξης μας φαίνονται και σε αυτές τις αντιδραστικές αντιλήψεις. Η πάλη για το τέλος όλων των σεξουαλικών διακρίσεων και για μια απελευθερωμένη σεξουαλικότητα πρέπει να στραφεί σε όλα τα επίπεδα κατά των συνθηκών ανταγωνισμού των ανθρώπων μεταξύ τους.