Νόμιμα και συνταγματικά τα ψαλίδια έως και 45% στους μισθούς

Φαντάζει υπερβολικό, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Η αστική δικαιοσύνη έρχεται για πολλοστή φορές με τις αποφάσεις της τις τελευταίες μέρες, όχι απλά να δείξει τα δόντια της αλλά να κάνει κομματάκια τα δικαιώματα των εργαζομένων για χατίρι των αφεντικών.

Ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη (που δεν έχει να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες της) είναι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, που απορρίπτει την αγωγή της ΟΣΝΙΕ (της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα νοσηλευτικά ιδρύματα) και δικαιώνει την απόφαση του ΟΜΕΔ (του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας) για υπέρογκες μειώσεις, που δικαιολογούνται από την κρίση και τη δυσχερή θέση των ιδιωτικών κλινικών! Παράλληλα η απόφαση του ΟΜΕΔ, που έχει ισχύ συλλογικής σύμβασης, διαιωνίζει τον απαράδεκτο κι αντισυνταγματικό διαχωρισμό των εργαζόμενων σε παλιούς και νέους, που υποχρεώνονται να δουλέψουν με χειρότερους όρους και κατώτερους μισθούς.

Προφανώς το Εφετείο κρίνει ότι η κατάσταση των εργαζόμενων είναι πολύ καλύτερη από αυτή των αφεντικών τους και πως οι μισθοί τους κυμαίνονται σε τέτοια ύψη, που μπορούν άνετα να μειωθούν στο μισό σχεδόν. Ενώ ο ΟΜΕΔ, που θεωρητικά δημιουργήθηκε για να γεφυρώνει τις διαφορές εργοδοτών κι εργαζομένων, αποδεικνύει για άλλη μια φορά το ταξικό κριτήριο λειτουργίας τέτοιων “διαμεσολαβητικών οργάνων”, διαλύοντας τις όποιες αυταπάτες για τη δυνατότητα ειρηνικής διευθέτησης του ταξικού, κοινωνικού πολέμου.

Όσο για την αστική δικαιοσύνη, με τη φόρα που έχει πάρει και το ζήλο που επιδεικνύει το τελευταίο διάστημα, δεν αποκλείεται ως το τέλος του χρόνου να θεσμοθετήσει και την επιστροφή του θεσμού της δουλοπαροικίας, με μια βολική ερμηνεία του ισχύοντος πλαισίου.