Ο Μεγάλος Αδερφός (κρατικό λογισμικό παρακολούθησης) στη Γερμανία επισήμως σε δράση

Στο όνομα της «ασφάλειας του πολίτη» η νομοθετημένη κρατική βαρβαρότητα είναι «καθήκον» κάθε φιλελευθέρου κράτους.

Το Γερμανικό κρατικό λογισμικό παρακολούθησης είναι επίσημα σε δράση: Οποιαδήποτε επικοινωνία με κινητά τηλέφωνα ή δραστηριότητα στον υπολογιστή βρίσκεται τώρα υπό την επίβλεψη του κράτους χωρίς κανένα περιορισμό

Η ψηφιακή «έρευνα» έχει αρχίσει με εκτελεστή το ίδιο το κράτος. Η ομοσπονδιακή υπηρεσία καταπολέμησης εγκλήματος εγκαθιστά κρατικούς δούρειους ίππους σε ιδιωτικούς υπολογιστές, φορητούς υπολογιστές και smartphones. Το πράττει σε νομική βάση αλλά ο εν λόγω νόμος είναι αμφισβητήσιμος: Τέθηκε σε ισχύ στις 24 Αυγούστου 2017, μετά από μια βιαστική νομοθετική διαδικασία. Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στις υπηρεσίες ασφαλείας να διεισδύουν και να παρακολουθούν συστήματα πληροφορικής κάθε είδους, επιτρέποντάς τους να ξεπεράσουν όλα τα υπάρχοντα μέτρα ασφαλείας για την προστασία των κινητών τηλεφώνων, των τάμπλετς και των φορητών υπολογιστών με λογισμικό κατασκοπείας για την παρακολούθηση οποιασδήποτε πηγής επικοινωνίας.

Δεν είναι κάτι καινούργιο το λογισμικό λένε οι πηγές, υπήρχε στα κρυφά απλά σήμερα έγινε και νόμιμο μέσω νομοθεσίας. Οι ερευνητές που δεν συμπαθούν τη λέξη «state trojan» μιλούν καθησυχαστικά στους πολίτες με πιο εύηχο όνομα το «πηγή TKÜ», δηλαδή την παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών στην πηγή τους. Δεν είναι όμως καθόλου καθησυχαστικό. Η νέα μορφή επιτήρησης είναι ένα νέο λιθαράκι της πολιτικής της Nine Eleven.

Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, οι πολιτικές του δυτικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ανοικοδομούν τα συνταγματικά κράτη τους ως κράτη πρόληψης και ασφάλειας. Η κατάσταση πρόληψης και ασφάλειας αναιρεί τις εγγυήσεις του παλαιού κράτους δικαίου και δημιουργείται με τον περιορισμό αυτών των εγγυήσεων.

«Το αγόρι καθόταν στην πηγή» – έτσι ξεκινάει ένα διάσημο ποίημα του Φρίντριχ Σίλερ. Δεν υπάρχει πλέον το αγόρι, αλλά η Ομοσπονδιακή Αστυνομική Υπηρεσία. Ο Fredrik Roggan, καθηγητής ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του Βραδεμβούργου, περιγράφει τη νέα Ιερά Εξέταση ως εξής: «Η πρόσβαση είναι μυστική και δεν πραγματοποιείται μόνο σε μία εφάπαξ βάση, αλλά επεκτείνεται και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα όχι μόνο στο περιεχόμενο της επικοινωνίας, αλλά είναι όλα αποθηκευμένα στοιχεία σε ένα σύστημα τεχνολογίας πληροφοριών πιθανότατα από παλιά, παρακολουθώντας ολόκληρη τη συμπεριφορά των χρηστών συμπεριλαμβανομένων αρχείων που μοιάζουν με ημερολόγιο, εγγράφων, ταινιών και ήχου».

Έτσι το ανέλυσε ο δικηγόρος, σε ένα σχολαστικό δοκίμιο στο περιοδικό «δικηγόρος υπεράσπισης» τον Δεκέμβριο του 2017. Επομένως σωστά περιγράφεται ως νομοθετημένη «ψηφιακή ιερά εξέταση» που δεν τραυματίζει σωματικά (βλέπε κρατική άσκηση βίας) αλλά στερεί το βασικό δικαίωμα της ελευθερίας από το κράτος. Τραβάει τις πιο οικείες πληροφορίες στα αναλογικά ή ψηφιακά αρχεία των ερευνητών. Οποιαδήποτε επικοινωνία βρίσκεται τώρα υπό το βλέμμα του κράτους, οποιαδήποτε οικειότητα στους υπολογιστές είναι τώρα ορατή στους ανακριτές. Οι περιορισμοί παρακολούθησης πολιτών που ίσχυαν παλιά δεν υπάρχουν πλέον.

Κάποτε το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε γράψει: «Η ελεύθερη και προστατευμένη επικοινωνία είναι μια «στοιχειώδης λειτουργική κατάσταση ενός ελεύθερου κρατικού συστήματος που βασίζεται στην ικανότητα δράσης και στην ικανότητα συμμετοχής των πολιτών της». Αυτό τώρα τέλειωσε. Το «θεμελιώδες δικαίωμα να διασφαλιστεί η εμπιστευτικότητα και η ακεραιότητα των συστημάτων τεχνολογίας της πληροφορίας» που διακηρύχθηκε από το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφασή του για τις online αναζητήσεις το 2008 δεν αξίζει σήμερα ούτε το χαρτί που γράφτηκε

Ο εμπειρογνώμονας αστυνομικού και ποινικού δικαίου Fredrik Roggan περιέγραψε την όξυνση που φέρνει ο καινούργιος νομός με το λογισμικό παρακολούθησης ως εξής:

«Από τη μια πλευρά, υπάρχει τώρα ένα κρατικό ενδιαφέρον για ανασφαλή συστήματα πληροφορικής ώστε να μπορέσουν να εισχωρήσουν τα malware της πολιτείας. Επομένως, τα ευάλωτα σημεία των συστημάτων ηλεκτρονικής επικοινωνίας του καθενός, τα οποία είναι γνωστά στις αρχές, δεν θα πρέπει να κλείνουν για λόγους δίωξης υπόπτων ατόμων. Αυτό όμως συγκρούεται με την εντολή της κυβέρνησης να προστατεύσει τους πολίτες. Το Ομοσπονδιακό Γραφείο για την Ασφάλεια στην Πληροφορική έχει την αποστολή να προωθήσει την ασφάλεια στην πληροφορική. Γιατί οι πολίτες δεν επαναστάτησαν μέχρι τώρα; Πιθανώς για τρεις λόγους. Πρώτον επειδή η πολιτική συνεχίζει να προκαλεί και να ενισχύει το φόβο της τρομοκρατίας, όλα τα μέσα νόμιμα ή μη που φέρονται ικανά να αποτρέψουν τον κίνδυνο γίνονται αποδεκτά. Δεύτερον επειδή οι πολίτες δεν αισθάνονται τους περισσότερους περιορισμούς της ελευθερίας. Οι περισσότερες από τις παρεμβάσεις -συμπεριλαμβανομένου και αυτών μέσω κρατικών λογισμικών- πραγματοποιούνται κρυφά. Τρίτον, επειδή οι πολίτες στη Γερμανία πιστεύουν ότι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο θα το «διορθώσει» σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αλλά το δικαστήριο της Καρλσρούης είναι σε αυτόν τον τομέα πολλά χρόνια πίσω».

Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι το νέο σενάριο για το «Ratter II» (Ratter, είναι το παρατσούκλι που δίνεται σε crackers, οι οποίοι αποκτούν πλήρη έλεγχο σε υπολογιστές και συσκευές άλλων ανθρώπων, κατασκοπεύοντάς τους αλλά δεν είναι)

Emmanuel Cambas