Οδύσσεια για άστεγο οροθετικό ασθενή στη Θεσσαλονίκη – Αρνήθηκαν τη μεταφορά του δυο ιδιωτικές κλινικές

Οι συνέπειες της τεράστιας πίεσης του ΕΣΥ, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, καθώς παραμένει αθωράκιστο μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στη χώρα μας, δεν αφορούν μόνο τους ασθενείς με κορονοϊό, που δεν ξέρουν αν θα υπάρχει ΜΕΘ ή αν θα πρέπει να πεθάνουν στην αναμονή ή να μεταφερθούν σε άλλες πόλεις. Αφορά και τους ασθενείς που εκκενώνονται άρον – άρον στα πλαίσια της μετατροπής των δημόσιων νοσοκομείων σε νοσοκομεία μίας νόσου. Η εκκένωση αυτή δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στις πιο ευάλωτες υγειονομικά και και κοινωνικά ομάδες ασθενών, που αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά ως μιάσματα.

Σε πραγματική οδύσσεια τείνει να εξελιχθεί η νοσηλεία άστεγου οροθετικού ασθενούς, μετά την αναστολή της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του ΑΧΕΠΑ, όπου ως τώρα νοσηλεύονταν οι οροθετικοί, και τη μετατροπή της σε μονάδα για ασθενείς με COVID. O άντρας διεκομίσθη στο Γ. Γεννηματάς με πολλαπλά κατάγματα μετά από ατύχημα και μετά την παροχή της αναγκαίας βοήθειας, έπρεπε να πάρει εξιτήριο, καθώς είναι αδύνατη η παραπέρα περίθαλψή του, μολονότι ο ίδιος παραμένει Πρόβλημα με τη νοσηλεία των οροθετικών έχει προκύψει μετά την αναστολή λειτουργίας της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του ΑΧΕΠΑ, όπου μέχρι πρότινος νοσηλεύονταν οι οροθετικοί ασθενείς. Η μονάδα μετατράπηκε και αυτή σε νοσηλείας περιστατικών κορονοϊού, στο πλαίσιο της πολιτικής μετατροπής των νοσοκομείων σε μιας νόσου.

Ετσι έχει προκύψει αδιέξοδο με τη μεταφορά άστεγου οροθετικού ασθενούς που διεκομίσθη στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» με πολλαπλά κατάγματα, μετά από ατύχημα. Μετά την παροχή κάθε ιατρικής βοήθειας, ο ασθενής έπρεπε να βγει από το νοσοκομείο, γιατί είναι αδύνατη η περαιτέρω περίθαλψή του, αν και ο ασθενής παραμένει κλινήρης. Η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου κατέβαλε προσπάθειες για μεταφορά του ασθενούς σε ιδιωτική κλινική. Αρχικά δυο κλινικές αποδέχθηκαν, ωστόσο ακούγοντας πως πρόκειται για οροθετικό υπαναχώρησαν, επιβεβαιώνοντας τον τεράστιο βαθμό προκατάληψης και στιγματισμού των ασθενών με HIV και φυσικά την παντελή αδυναμία του ιδιωτικού τομέα υγείας να κινηθεί εκτός του πλαισίου της άμεσης κερδοφορίας του. Η τύχη του άντρα παραμένει αδιευκρίνιστη ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, και στέκει ως πικρή διάψευση απέναντι στις μεγαλοστομίες που λέγονται και σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

Με πληροφορίες 902.gr