Δάσκαλε σ’ ευχαριστώ

Η απεργία των εκπαιδευτικών στις 11 Οκτώβρη δεν ήταν άλλη μια απεργία. Δεν ήταν μόνο η καθολική συμμετοχή. Δεν ήταν μόνο η συμπαράσταση από τους γονείς που απέρριψαν τον κοινωνικό αυτοματισμό και στήριξαν τους εκπαιδευτικούς τόσο έξω από το σχολείο, όσο και με την συμμετοχή τους στην απεργιακή συγκέντρωση. Δεν ήταν μόνο οι μαθητές που διοργάνωσαν ταυτόχρονα συλλαλητήριο, το οποίο ενώθηκε σαν άλλο ένα ρυάκι με το μεγάλο απεργιακό ποτάμι των εκπαιδευτικών. Ήταν όλα αυτά, αλλά και η συναίσθηση ότι οι εκπαιδευτικοί έδωσαν εκείνη την ημέρα μια μεγάλη μάχη για όλη την κοινωνία, ψήλωσαν και στάθηκαν πολύ ψηλά στην αναμέτρησή τους με την ιστορία. Ήταν τέτοια η κινητοποίηση που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τόσο την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, όσο και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που προσπάθησαν αμέσως μετά να αλλάξουν την καθαρά εκφρασμένη βούληση των εκπαιδευτικών. Ήταν τέτοια η κινητοποίηση που ενέπνευσε στους γονείς το παρακάτω γράμμα, το οποίο κυκλοφόρησε με την υπογραφή της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ). Σε αυτό το γράμμα, αποτυπώνεται και η αξιολόγηση των γονέων προς τους εκπαιδευτικούς: Άριστα!

Δάσκαλε σ’ ευχαριστώ,

Για το σημερινό μάθημα που έδωσες στα παιδιά μου κι ας μην ήταν στη σχολική τάξη!

Γιατί σήμερα σε είδαν με άλλο μάτι. Μ’ αυτό που άστραψε από χαρά και υπερηφάνεια που σήμερα ήσουν μαζί τους, από την ίδια πλευρά του δρόμου.

Που φώναξαν όλο χαρά «»ήρθανε – ήρθανε» όταν συναντήθηκες μαζί τους στο Σύνταγμα στην Αθήνα και σε δεκάδες άλλες πόλεις της χώρας και οι δυο πορείες έγιναν μία.

Γιατί τα παιδιά μας καταλαβαίνουν αυτό που γνωρίζουμε κι εμείς:

Δάσκαλος δεν είναι αυτός μόνο που σου μαθαίνει να γράφεις, να διαβάζεις και να λογαριάζεις.

Δάσκαλος είναι αυτός που σου ανοίγει δρόμους να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι, να ξεχωρίζεις το δίκιο απ’ το άδικο, να διεκδικείς!

Που νοιάζεται αν έχει φαΐ στο τραπέζι μας, ρεύμα και θέρμανση στο σπίτι μας. Που βλέπει στα μάτια των παιδιών μας αν είναι όλα καλά στο σπίτι μας.

Που νοιώθει τα παιδιά μας, «παιδιά του»…

Που 2 χρόνια έκανε και συνεχίζει να κάνει το ψυχολόγο, τον νοσηλευτή στα παιδιά μας……. Που στηρίζει με κάθε τρόπο τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες κόντρα στα τεραστία κενά από παράλληλες στηρίξεις ……..

Κι  εσύ  δάσκαλε  μας  στάθηκες  στα  δύσκολα,  ενάμισι  χρόνο  τώρα  που  άλλαξε  η  ζωή  μας. Κι έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου «να μη μείνουν τα παιδιά μας πίσω». Που σκαρφιζόσουν παιχνίδια και τραγούδια κι ας σ’ έβλεπαν μέσα απ’ την οθόνη. Όσα μπορούσαν να σε δουν…

Που προσπαθούσες η μικρή ή η μεγαλύτερη οθόνη να θυμίζει λίγο τη σχολική μας τάξη.

Που ξενυχτούσες για να διορθώσεις ασκήσεις από σκοτεινές φωτογραφίες κι έστυβες το μυαλό σου να βρεις τρόπο ΟΛΑ τα παιδιά της τάξης θα κάνουν μάθημα, με ή χωρίς webex.

Γι αυτό και σήμερα και αύριο θα είμαι στο πλάι σου, στον αγώνα που δίνεις για να έχουν όλα τα παιδιά -μαζί και τα δικά μου- το σχολείο που τους αξίζει.

Ίδιο για ΟΛΑ τα παιδιά, καλύτερο από αυτό που έχουν σήμερα.

Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να κερδίσουμε τον αγώνα για ένα σχολείο που δεν θα διαχωρίζει τα παιδιά μας ανάλογα με την τσέπη μας, το χρώμα ή τη φυλή μας!

Που θα δίνει ολόπλευρη μόρφωση σε όλα τα παιδιά και όχι σε λίγους και εκλεκτούς!

Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων κάθε παιδιού.

Και να ξέρεις ότι σήμερα στην αξιολόγηση των παιδιών και των γονιών πήρες ΑΡΙΣΤΑ!

Συνέχισε, κι εγώ θα είμαι μαζί σου…

Πηγή: ΑΣΓΜΕ