Το εκπαιδευτικό σύστημα πιο ταξικό γίνεται, πιο φιλολαϊκό όχι

Μια κοινωνία που θα υπηρετούσε πραγματικά τις λαϊκές ανάγκες, θα δημιουργούσε ένα σχολείο που θα ήταν ευχάριστο για τους μαθητές, που θα σεβόταν την προσωπικότητά τους, θα αξιοποιούσε τις ιδιαίτερες ικανότητες τους, θα κάλυπτε όλες τις σύγχρονες μορφωτικές τους ανάγκες, με σκοπό να τους εντάξει σε μια κοινωνία που δεν θα υπήρχε ανεργία, αλλά όλοι θα εργάζονταν για την ευημερία και πρόοδο της.

Αντίθετα στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε, το σχολείο είναι εξοντωτικό, ανταγωνιστικό, βαθμοθηρικό, εξετασιοκεντρικό και η ολοκλήρωση των σπουδών δεν εξασφαλίζει το μέλλον των νέων κι ακόμη χειρότερα δεν τους μορφώνει αληθινά. Ένας στους τρεις σπουδαστές , εγκαταλείπει τις σπουδές του, λόγω οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.

Όπως κάθε κυβέρνηση, έτσι και η τωρινή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξήγγειλε «αλλαγές» στο εκπαιδευτικό σύστημα, μέσα στο καλοκαίρι και σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ.

Το υπουργείο παιδείας εξοστρακίζει από το Λύκειο τα μαθήματα της γενικής παιδείας, την γενική μόρφωση των παιδιών και γίνεται ένα φροντιστήριο, που θα προετοιμάζει τους μαθητές για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Αντί να δίνει γνώσεις χρήσιμες, για τη μετέπειτα ζωή τους, εξαγγέλλει αλλαγές που θα περιορίζουν τη σκέψη τους, τη μόρφωση τους, σε 3 μαθήματα υποχρεωτικά και 4 επιλογής, που θα είναι εξάωρα το καθένα.

Η εξαγγελία της κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων εξανεμίστηκε, όπως και το σκίσιμο των μνημονίων. Οι εξετάσεις θα πολλαπλασιαστούν, αφού θα γίνονται και τον Ιανουάριο και τον Ιούνιο. Ο τελικός βαθμός θα διαμορφώνεται από τα προφορικά (10-20%), σ’ αυτόν θα περιλαμβάνονται και οι δημιουργικές εργασίες που θα βαθμολογούνται από εξωτερικούς αξιολογητές (δηλαδή δεν θα τις βαθμολογούν οι καθηγητές που θα διδάσκουν το αντικείμενο). Ακόμη θα διαμορφώνεται από τις πανελλαδικές εξετάσεις κατά 80-90%.

Οι γονείς θα πληρώνουν ιδιωτικά φροντιστήρια, όσοι μπορούν να τα πληρώσουν, αφού οι εξετάσεις θα ξεκινούν από τον Ιανουάριο και η ενισχυτική διδασκαλία δεν υφίσταται στα δημόσια σχολεία. Το εκπαιδευτικό σύστημα, κυρίως από την εποχή του Αρσένη, διαμορφώνεται με βάση τις εντολές των φροντιστηριαρχών και των σχολαρχών των ιδιωτικών σχολείων. Για τους εκπαιδευτικούς σημαίνει πως χάνουν ώρες διδασκαλίας, αφού καταργούνται μαθήματα γενικής παιδείας κι επομένως θα μετακινούνται σε πολλά σχολεία για να συμπληρώσουν το ωράριό τους ή σ’ όλη την περιφέρεια, κάνοντας μαθήματα πέρα από το αντικείμενο τους, για να εξοικονομήσει χρήματα το κράτος, για τους τραπεζίτες και καπιταλιστές. Αν αυτά τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν είναι αντιλαϊκά και ταξικά, απέναντι σ’ όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση, μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικούς, τότε ποια είναι;

Το βασικότερο σημείο όμως των αλλαγών, που αποτελεί και δέσμευση της κυβέρνησης στο 3ο μνημόνιο, είναι η λεγόμενη «ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ».Ο υπουργός παιδείας αναφέρθηκε σ’ αυτή κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Δεκέμβριο του 2016. Τι σημαίνει αυτός ο όρος για τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς;

Για να αυτονομηθεί μια σχολική μονάδα, πρέπει πρώτα να αυτοαξιολογηθεί, σύμφωνα με τις προτάσεις που έχουν βγει στη δημοσιότητα. Οι διευθυντές κάθε χρόνο αποστέλλουν στο υπουργείο παιδείας, τον αριθμό των μαθητών, τον αριθμό των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο σχολείο και τα στοιχεία για την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου. Το υπουργείο παιδείας γνωρίζει ποιες είναι οι υποδομές σε κάθε σχολείο και ποιο το ανθρώπινο δυναμικό.

Η αλλαγή που επέρχεται αφορά την σύνδεση λειτουργίας κάθε σχολείου, με την επίδοση των μαθητών και τους στόχους που θέτει κάθε χρόνο ο σύλλογος διδασκόντων και γονέων, ώστε να βελτιώσει τις υποδομές και την επίδοση των μαθητών. Τα κριτήρια ενός «καλού» σχολείου θα υπηρετούν την τοπική κοινωνία δηλαδή τους δήμους και τους τοπικούς επιχειρηματίες ή τις πολυεθνικές. Σύμφωνα μ’ αυτά τα κριτήρια θα χρηματοδοτείται το σχολείο, θα πληρώνονται οι εκπαιδευτικοί και θα κρίνεται αν το σχολείο πέτυχε τους στόχους του. Ο όποιος δημόσιος χαρακτήρας των σχολείων θα εξαφανιστεί .

Ο ΟΟΣΑ και ο ΣΕΒ προτείνουν κι επιβάλλουν, «να ενισχυθεί η αυτονομία των διοικήσεων των σχολείων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και τη διαχείριση του προϋπολογισμού του σχολείου». Δηλαδή τα σχολεία να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο, καταργώντας τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα έχει η παροχή εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, είτε ζουν σε φτωχογειτονιές είτε σε πιο προνομιούχους δήμους. Ζητούν επίσης «αύξηση της εμπλοκής των τοπικών αρχών, ιδανικά με ανάληψη και μέρους της ευθύνης χρηματοδότησης και την αντίστοιχη ευθύνη εποπτείας». Το αποκεντρωμένο αυτόνομο σχολείο που περιγράφεται παραπάνω είναι – όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία – ένα σχολείο πιο «φιλόξενο» στην παρέμβαση των ιδιωτών, ευάλωτο στην επιχειρηματική διείσδυση στο χώρο του, τόσο σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο όσο και τις υποδομές.

Αναφέρονται επίσης σε «ανάπτυξη συστημάτων αξιολόγησης, σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο σχολικής μονάδας, τα αποτελέσματα της οποίας θα δημοσιοποιούν τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ένα πλαίσιο διαφάνειας, και θα αξιοποιούνται κυρίως ως πηγή πληροφόρησης και ως βάση για τη συνεχή βελτίωση του συστήματος συνολικά, της κάθε μονάδας χωριστά».

Το κάθε σχολείο, θα κατηγοριοποιηθεί, θα χρηματοδοτείται διαφορετικά (από ιδιώτες) και το περιεχόμενο της μόρφωσης των παιδιών θ’ αφορά σύμφωνα με τη Λευκή βίβλο της ΕΕ για την εκπαίδευση: τη γραφή, την αριθμητική, την πληροφορική και τις ξένες γλώσσες. Είναι χαρακτηριστικό πως η εκπαίδευση στην οποία αναφέρονται ΕΕ, ΟΟΣΑ και ΣΕΒ, αφορά «δεξιότητες» και όχι μόρφωση. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θ’ αναζητούν πόρους από ιδιώτες, οι οποίοι δεν θα τους προσφέρουν αφιλοκερδώς. Θα παρεμβαίνουν στο ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας, στο περιεχόμενο των μαθημάτων και σκοπός τους είναι να περνούν τις αξίες και τις αρχές του καπιταλισμού, ενισχύοντας το πνεύμα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας.

Έτσι, εκτός από την εξάλειψη της γενικής μόρφωσης, δεν θα υπάρχει ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα, οι ταξικές διαφορές θα ενταθούν, πολλά σχολεία θα κλείσουν ή θα υπολειτουργούν, οι φτωχοί θ’ αποκτούν μόνο δεξιότητες, δεν θα μπορούν να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που τους θέτει ένα βαθιά ταξικό και ανταγωνιστικό σύστημα, δεν θα σπουδάζουν. Θα γνωρίζουν τα απαραίτητα για να είναι ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, που θ’ αλλάζει δουλειές σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματιών και θα αμείβεται με μισθούς πείνας.

Ένας λαός που κάνει αμέτρητες θυσίες για τη μόρφωση των παιδιών του, καλείται να επιστρέψει στην εκπαίδευση του μεσαίωνα. Αυτή η εκπαιδευτική πολιτική δεν μπορεί να περάσει! Η εκπαίδευση έχει μια ιδιαιτερότητα, γιατί εμπλέκονται σ’ αυτή χιλιάδες άνθρωποι. Γι’ αυτό και η κυρίαρχη τάξη που ελέγχει την οικονομία της χώρας, θέλει τον κατακερματισμό της ενιαίας εκπαίδευσης, για να την ελέγχει απρόσκοπτα.

Συναγερμός σ’ όλα τα σχολεία της χώρας! Οι μαθητές πρέπει ν’ απαιτήσουν την μόρφωση που δικαιούνται. Οι γονείς να μην παρασυρθούν από τις σειρήνες των ιδιωτών για χρηματοδότηση των σχολείων. Να συμπαρασταθούν στον αγώνα των μαθητών για δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί ν’ αρνηθούν την όποια μορφή αυτοαξιολόγησης ή αξιολόγησης, γιατί αλλιώς βάζουν ταφόπλακα στη δημόσια εκπαίδευση και υποθηκεύουν το μέλλον των μαθητών τους και των παιδιών τους, στο βωμό των συμφερόντων των επιχειρηματιών. Υποθηκεύουν και το δικό τους μέλλον, γιατί οι σαρωτικές αλλαγές που έρχονται δεν επιλύονται ατομικά αλλά μόνο με συλλογικούς αγώνες, με τους γονείς, τους μαθητές και όλους τους άλλους εργαζόμενους.

Η απάντηση πρέπει να είναι ενότητα και αγώνας, για την ανατροπή αυτής της αντιδραστικής εκπαιδευτικής πολιτικής

Aduenam