Γιατί αν γλιτώσει το παιδί…
Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα είναι η δική τους απελπισία.
Στην αρχή, έβγαλαν τα παιδιά ψεκασμένα και αρνητές μάσκας -κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.
Ύστερα τα βάφτισαν υποκινούμενα. Και ήταν όντως υποκινούμενα, από τη δική τους πολιτική.
Και ύστερα πέρασαν στην επόμενη γραμμή “άμυνας”, που ήταν επίθεση στο ψαχνό.
Έβαλαν τα ΜΑΤ να τα ψεκάσουν με χημικά -για να έχουν λόγο να τα λένε ψεκασμένα.
Άρχισαν να τα φοβίζουν, να τα τρομοκρατούν, να ψάχνουν τις τσάντες τους, να τα κάνουν να νιώθουν όχι απλά τεντιμπόηδες, αλλά σαν επικίνδυνοι κακοποιοί.
Στο τέλος έστησαν στον τοίχο όσα μπόρεσαν, λες και ήταν εγκληματίες, ο “εχθρός-λαός”.
Και άλλα τα έβαλαν με τα χέρια και τα πρόσωπα προς τον τοίχο, για να μην αντικρίζουν καν το βλέμμα τους.
Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, πως αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
Και αυτή η ελπίδα είναι η δική τους απελπισία.
