Η κενή χρονιά από την αρχή φαίνεται

Σήμερα άνοιξαν τα σχολεία κι οι μαθητές βιώνουν τη δική τους “τραυματική” 11η Σεπτέμβρη κι ετοιμάζονται για το Γολγοθά, τη στιγμή που ακούν ξύλινες τετριμμένες ευχές για καλή σχολική χρονιά. Οι οποίες ακούγονται ακόμα πιο κούφιες και πέφτουν στο κενό, όσο παραμένουν τα κενά που χαρακτηρίζουν την έναρξη κάθε σεζόν.

Κενά σε καθηγητές και σε βιβλία, σε υλική υποδομή, στα εργαστήρια με τον απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Κενά στον προϋπολογισμό για την παιδεία, τα σχολικά λεωφορεία, ακόμα και τη θέρμανση πολλές φορές, στα συσσίτια για τους μαθητές ή στα ταβάνια που στάζουν.

Αλλά το πιο σημαντικό κενό το αφήνει το ίδιο το σχολείο, με τις σκόρπιες κι ασύνδετες γνώσεις, που βγάζουν υπερεξειδικευμένους αμόρφωτους και λειτουργικά αναλφάβητους. Σε μια εκπαιδευτική διαδικασία αποστειρωμένη από κάθε ουσία και απόλαυση, επικεντρωμένη αποκλειστικά στο αποτέλεσμα των εξετάσεων, που είναι όμως χωρίς αντίκρισμα, αφού οι τίτλοι σπουδών δε διασφαλίζουν τίποτα άλλο από μια θέση στα μητρώα του ΟΑΕΔ.

Τα παιδιά που ξεκίνησαν σήμερα με ανάμικτα συναισθήματα τη φετινή χρονιά, έχοντας μπουχτίσει από ευχές και παχιά λόγια, καλούνται να νικήσουν το μίσος ή την αδιαφορία τους για αυτό το σχολείο και να βρουν τρόπο να καλύψουν το κενό, να δώσουν νόημα σε αυτό που κάνουν, με τη στάση τους εντός κι εκτός σχολείου.

Καλό γέμισμα, λοιπόν.