Σα βγεις στον πηγαιμό για εξετάσεις…

Τα καθαγιασμενα στιλό στη Βέροια μοιάζουν με τρολιά ή με κάποιο “επαναστατικό προϊόν της ΑΜΑΝ Teleshopping”. Δεν εχεις διαβάσει καλά και περιμένεις να σου έρθει η θεία φώτιση αλλά κόλλησε στο δρόμο μαζί με την ελπίδα; Μη στενοχωριέσαι και μην απελπίζεσαι. Ή Εκκλησία ΑΕ έχει τη λύση…

Το επόμενο βήμα θα είναι να αρχίσουν τα θαύματα με άγια στιλό που δεν ρους τελειώνει ποτέ το μελάνι, που σε κάνουν από “κούτσουρο αγράμματο”, τίμιο ξύλο και άριστο μαθητή, κοκ.

Όπου υπάρχει πόνος, δυστυχία και ζόρια, φυτρώνει η εκμετάλλευση και το εμπόριο.

Μα τι ζόρι μπορεί να τραβάνε μικρά παιδιά που δεν έχουν ενηλικιωθεί καν; Τις εξετάσεις. Γιατί μαζί με την ύλη τους μαθαίνουν πως εδώ παίζεται το μέλλον ρους κι η επαγγελματική τους αποκατάσταση. Πως αυτό εξαρτάται από το πόσο καλά αποδίδουν υπό πίεση στο τάδε ή στο δείνα μάθημα και όχι από τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Πως πρέπει να βάλουν την οποία γνώση σε καλούπια, να μπορούν να την αποδείξουν, να την πιστοποιήσουν σε διαγωνίσματα. Πως πρέπει να γίνουν κι οι ίδιοι οι μαθητές εμπορεύματα που θα αποκτήσουν μια αφηρημένη τιμή, την επίδοσή τους, κι ας μην έχει σχέση με τις συγκεκριμένες ικανότητές τους.

Σα βγεις στον πηγαιμό για εξετάσεις, θα είναι εκ των πραγμάτων μακρύς ο δρόμος, στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης και των εξετάσεων που κρατάνε μια ζωή, για να είσαι διαρκώς υπό έλεγχο. Αλλά η Ιθάκη δε θα φανεί ποτέ στον ορίζοντα. Αν δεν τα πας καλά στις εξετάσεις, θα το βιώσεις ως δική σου προσωπική αποτυχία. Κι αν καταφέρεις τελικά και περάσεις εκεί που ήθελες, δε σημαίνει και τίποτα, γιατί το πτυχίο είναι διακοσμητικό, διαβατήριο για την ανεργία.

Το σημαντικό είναι να μάθεις εξ αρχής να σκύβεις το κεφάλι, γενικώς, όχι πάνω από βιβλία. Να βλέπεις ως αντίπαλο το διπλανό σου, να νιώθεις και εσύ ένα εμπόρευμα, πλήρως αναλώσιμο, που πρέπει να ανταγωνιστεί τα άλλα για να μη μείνει απούλητο στο ράφι. Να μάθεις να διαμαρτύρεσαι για την κατσίκα και τους βαθμούς του γείτονα, γιατί δεν υπάρχει αξιοκρατία (κι ενώ μιλάμε για την πλήρη κυριαρχία των αφηρημένων αξιών-τιμών), γιατί κάποια εμπορεύματα έχουν καλύτερο έμπορο και βύσμα στην αγορά εργασίας. Αλλά να μην αμφισβητείς ποτέ πως είσαι εμπόρευμα και τίποτα περισσότερο, τίποτα που να μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά έξω από αυτό το πλαίσιο, εκτός της αρένας, όπου θα βγεις να φωνάξεις.

Χαίρε αγορά, οι μελλοθάνατοι απασχολήσιμοι σε χαιρετούν.

Κι αν φτωχική τη βρήκες την αρένα δε σε γέλασε…