Τώρα που σας έχουμε μαντρωμένους, θα σιάξουμε λίγο την παιδεία

Τώρα που σας έχουμε μαντρωμένους, θα σιάξουμε λίγο την παιδεία…

Εσείς μείνετε σπίτι.

Όχι όχι, οι συμβασιούχοι παραμένουν. 25.000 εκπαιδευτικοί δε θα ξέρουν πού θα δουλέψουν αύριο, μεθαύριο, θα συνεχίσουμε να χωρίζουμε οικογένειες, ή να απαγορεύουμε να δημιουργήσετε καινούργιες… Αυτό δεν είναι σημαντικό.

Όχι όχι, οι ειδικότητες θα συνεχίσουν να διδάσκουν σε 3, 4, 5 σχολεία. Να έχουν 300 μαθητές και μαθήτριες κάθε χρόνο. Και τον επόμενο χρόνο 300 διαφορετικούς… Αυτό δεν είναι σημαντικό.

Όχι όχι, οι μαθητές στην τάξη θα συνεχίσουν να είναι στοιβαγμένοι σε 25άρια τμήματα και βάλε. Αυτό δεν είναι σημαντικό.

Ναι, τα κενά στις θέσεις των εκπαιδευτικών θα παραμείνουν και τα σχολεία θα συνεχίσουν να λειτουργούν με λειψούς εκπαιδευτικούς…
Αυτά δεν είναι σημαντικά.
…

Σημαντικό είναι να πούμε, να χώσουμε κάπως επιτέλους την αξιολόγηση στο σχολείο. Εσωτερική (ο αγγλικός να αξιολογήσει τον εικαστικό -εντάξει μπορεί να μην έχουν ιδωθεί ποτέ γιατί διδάσκανε σε διαφορετικά σχολεία εκείνη τη μέρα-, ή ο διευθυντής να σου κάνει αναφορά γιατί δε χρησιμοποίησες τη διαδικτυακή πλατφόρμα πχ) και εξωτερική (ο συντονιστής δε θα πληρώνεται μόνο για επιμόρφωση και συμβουλές, μπορεί κάλλιστα να εκτελεί και χρέη ρουφιάνου). Να ξεχωρίσουμε πια τους άριστους απ’ τους τεμπέληδες.

Σημαντικό είναι επίσης, να χρίσουμε κάποιους εκπαιδευτικούς (αυτούς που είναι πιο γλυκούληδες ίσως; Που κάθονται στο τραπέζι με τη νεολαία;) ψυχολόγους. Όχι, όχι, κανονικούς ψυχολόγους δε θα πάρουμε. Όχι διορισμούς είπαμε, δεν έχουμε λεφτά. Δασκάλες ίσως. Που έχουν και μητρικό ένστικτο.

Και η διαγωγή είναι σημαντική. Η μείωση διαγωγής είναι ένα άριστο παιδαγωγικό μέτρο (η χρήση βίτσας ακόμα είναι υπό διερεύνηση), που μπορούμε να εφαρμόζουμε και πάλι στους απείθαρχους και τις απείθαρχες. Όχι είπαμε ψυχολόγους, όχι. Κάτι κοινωνιολογικά επιχειρήματα της εκπαίδευσης που υπονοούν ότι η επίδοση και η διαγωγή σχετίζονται με το κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο του μαθητή ελέγχονται ως αναληθή. Άλλωστε η ανατρεπτική αυτή επιστήμη θα εκδιωχθεί από τα σχολικά προγράμματα. Τώρα μόνο λατινικά.

Σημαντικό επίσης είναι να βάλουμε τους δασκάλους να κάνουν τη δουλειά του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Σε κάθε σύλλογο σχολικής μονάδας χωριστά. Να συντάσσουν 75375 εκθέσεις και αναφορές και να κάνουν προγραμματισμό εκπαιδευτικού έργου. Γιατί άλλες εκπαιδευτικές ανάγκες έχει το ένα σχολείο από το άλλο. Όχι όχι, δε γίνονται κεντρικά αυτά τα πράγματα, από το υπουργείο. Εμείς μόνο θα προτείνουμε. Να, όπως με την εξ’αποστάσεως. Δεν είμαστε καμιά Σοβιετία, δα. Όχι, ούτε διοικητικούς υπάλληλους θα στείλουμε για τη διοικητική δουλειά, αστειεύεστε;

Α ναι. Και αυτά που ξέρατε οι παρίες της εκπαίδευσης (οι αναπληρωτές ντε) «δε βρήκα σπίτι στη Σαντορίνη, τα νοίκια είναι στο θεό, με βγάζουν απ’το σπίτι για να βάλουν τουρίστες» να τα ξεχάσετε. Αν αρνηθείτε την πρόσληψη, για 2 χρόνια άνεργοι. Και που δε σας κρεμάμε ταμπέλα «τεντιμπόις» που δε θυσιάζεστε για την πατρίδα, πολύ σας είναι.

Αααχχ…. Και τα πανεπιστήμιά μας επιτέλους γίνονται και επίσημα «μαγαζάκια». Προγράμματα για ξένους φοιτητές και summer schools είναι πολύ «in» και μπορούμε επιτέλους να βάλουμε δίδακτρα να έρθει χρήμα στα Πανεπιστήμια. Άντε και καμιά δωρεά για επιπλέον χρηματοδότηση. Από κάναν πλούσιο μπαμπά. Ξέρετε, όπως με τις μάσκες για τα νοσοκομεία. Φιλανθρωπία uber alles.

Αυτά περί αναβάθμισης του Σχολείου. Να, μπορείτε να τα διαβάσετε κι εδώ.

Εσείς, είπαμε. Μείνετε σπίτι. Με τη μάσκα σφιχτά δεμένη… (Αν χρειαστεί, θα τα συζητήσουμε εμείς με αυτούς που βάλατε να κάνουν κουμάντο στις Ομοσπονδίες σας – τη ΔΑΚΕ και τους κολλητούς της ντε…)

Από τον τοίχο της Χαράς Λιόλιου