Πανδημία – Αυτός είναι ο πραγματικός ένοχος για την κατάσταση στη Δυτική Αττική

Η περιοχή του Θριασίου αποτελεί τη μεγαλύτερη βιομηχανική ζώνη της Ελλάδας, συγκεντρώνει εκατοντάδες επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 120 χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ απουσιάζουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα μπορούσαν να δράσουν προληπτικά στην εξάπλωση της πανδημίας. Ταυτόχρονα η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) παραμένει τραγική, αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να «παστώνονται» καθημερινά ο ένας πάνω στον άλλο για να φτάσουν στη δουλειά τους.

Οσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει η κυβέρνηση, η αλήθεια είναι μία: Οι χώροι δουλειάς και τα ΜΜΜ αποτελούν «υγειονομικές βόμβες» μετάδοσης του ιού και καθημερινά γίνεται ένα «πινγκ πονγκ» του ιού από το χώρο δουλειάς στο χώρο κατοικίας. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνουν και η συνέχιση του «σκληρού» lockdown στον Ασπρόπυργο, το νέο «σκληρό» lockdown στο Μενίδι, το επιβαρυμένο ιικό φορτίο σε όλους τους γύρω από τη βιομηχανική ζώνη δήμους.

Παράλληλα το «Θριάσιο» Νοσοκομείο, το μοναδικό για όλη την περιοχή, παραμένει υποστελεχωμένο, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα και υποδομές.

Φυσικά, η κατάσταση σε σχέση με την πανδημία και τα μέτρα που παίρνει η εργοδοσία διαφέρει από χώρο σε χώρο δουλειάς και ανά κλάδο. Υπάρχουν χώροι όπου δεν τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη (απουσία αποδυτηρίων, μη χορήγηση απολυμαντικών – μασκών, μη τήρηση αποστάσεων κ.λπ.). Σε άλλους χώρους παίρνονται ορισμένα στοιχειώδη μέτρα. Και σε αυτούς τους χώρους, όμως, συχνά η ιχνηλάτηση επαφών μετά από επιβεβαιωμένο κρούσμα γίνεται από το λογιστήριο, τον εργοδηγό, τον υπεύθυνο βάρδιας. Είναι δηλαδή αυτός που θα καθορίσει ποια θεωρείται «στενή επαφή», με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με κριτήριο να διασφαλιστεί η συνέχιση της παραγωγής. Την ίδια στιγμή υπάρχει εντατικοποίηση, με εξαντλητικά ωράρια.

Η εργοδοτική τρομοκρατία στην πλειοψηφία των εργοστασίων «χτυπάει κόκκινο», υπάρχουν ακόμα και περιπτώσεις εργαζομένων που φοβούνται να πουν ότι ήρθαν σε επαφή με κρούσμα ή ακόμα και να διεκδικήσουν την άδεια ειδικού σκοπού, υπό το φόβο της απόλυσης.

Με μια γενική οδηγία (μάσκες – αντισηπτικά – αποστάσεις) η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάποιους χώρους μπορεί να αποδειχθεί και πιο επικίνδυνη… Με μια «παρότρυνση» στους εργοδότες να κάνουν τεστ και να τηρούν τα μέτρα… Με τη διατήρηση της υποστελέχωσης των ελεγκτικών μηχανισμών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΚΕΠΕΚ Δυτικής Αττικής, που έχει μόλις 12 ελεγκτές για μια περιοχή όπου απασχολούνται πάνω από 120 χιλιάδες εργαζόμενοι… Με πλήρη αδιαφορία από την κυβέρνηση στα αιτήματα των εργαζομένων, όπως χαρακτηριστικά εκφράστηκε και στις δύο συναντήσεις που είχαν ζητήσει τα ταξικά συνδικάτα… Ούτε ο παλιός ούτε ο νέος υπουργός βρήκαν χρόνο να συναντηθούν με αντιπροσωπεία συνδικαλιστών, αλλά παρέπεμψαν στον γενικό διευθυντή Εργασιακών Σχέσεων, που αρκέστηκε να πει ότι θα μεταφέρει στους αρμόδιους τα αιτήματα.

Ανεξάρτητα από τη διαφοροποίηση των μέτρων σε κάθε χώρο, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Κριτήριο για τα μέτρα που παίρνονται σε κάθε χώρο δουλειάς δεν είναι η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, αλλά η συνέχιση της παραγωγής με κάθε κόστος, η διασφάλιση της μέγιστης κερδοφορίας του εργοδότη. Με αυτό ακριβώς το κριτήριο προχωρά και η κυβέρνηση, και αυτό αποδεικνύεται και με τη διαχείριση της πανδημίας.

Η στάση της ηγεσίας του Εργατικού Κέντρου και η πείρα από τη σύσκεψη των σωματείων

Στήριγμα της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση αποτελεί και η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου της περιοχής (ΕΚ Ελευσίνας – Δυτικής Αττικής), αφού η επικίνδυνη λογική «θα λογαριαστούμε μετά» αλλά και η ανακοίνωσή της, που βγάζει λάδι τις μεγάλες επιχειρήσεις, αναφέροντας ότι «στις μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής μας γίνονται και συνεχόμενα τεστ και παίρνονται μέτρα κατά της πανδημίας», εξυπηρετούν την κυβέρνηση και τη μεγαλοεργοδοσία.

Η λογική αυτή είναι επιζήμια για το εργατικό κίνημα. Τα οξυμένα και άμεσα προβλήματα απαιτούν άμεσα μέτρα και πρωτοβουλίες. Η πανδημία δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για να ανασταλεί η δράση των σωματείων. Αλλωστε το ταξικό εργατικό κίνημα έχει αποδείξει όλο το προηγούμενο διάστημα ότι τηρώντας όλα τα μέτρα για την προστασία από την πανδημία, δεν αναστέλλει την πάλη του, ότι οι μάσκες δεν μπορούν να φιμώσουν τη φωνή διεκδίκησης.

Η εξέλιξη της πανδημίας στη Δυτική Αττική ανέδειξε ακριβώς την ανάγκη η προστασία της υγείας να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές στα συνδικάτα και πήραν πρωτοβουλίες οργάνωσης της πάλης, συντονισμού των σωματείων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, οργάνωσης κινητοποιήσεων που αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Η σύσκεψη των σωματείων φώτισε την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, ανέδειξε πλευρές από την παρέμβαση των σωματείων. Αναδείχθηκαν πλευρές όπως ότι ενώ μεγάλο τμήμα εργαζομένων σε όλους τους κλάδους δουλεύουν σε ρυθμούς εντατικοποίησης, 10ωρα και 12ωρα, την ίδια ώρα πολλοί είναι αυτοί που ζουν στην αβεβαιότητα, αφού τους έχουν θέσει σε αναστολή ή σε εκ περιτροπής εργασία. Εμπλούτισε το πλαίσιο αιτημάτων, αναδεικνύοντας για παράδειγμα την ανάγκη επικαιροποίησης της εκτίμησης επαγγελματικού κινδύνου, που θα λαμβάνει υπόψη όλους τους κινδύνους που υπάρχουν σε έναν εργασιακό χώρο και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, και κατέληξε σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως οι κινητοποιήσεις στο ΚΕΠΕΚ, στο υπουργείο Εργασίας, αλλά και στο κέντρο της Ελευσίνας.

Ταυτόχρονα ανέδειξε την ανάγκη αυτή η δραστηριότητα να γίνει υπόθεση του κάθε σωματείου, να εμπλουτιστεί με πρωτοβουλίες σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, να συγκροτηθούν Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας. Να συζητηθεί πλατιά με τους εργαζόμενους, αξιοποιώντας όλες τις μορφές (συσκέψεις, συνελεύσεις, περιοδείες), να φτάσει και να συζητηθεί και με άλλα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία της περιοχής.

Οι αποφάσεις στήριξης του πλαισίου και των κινητοποιήσεων από εργαζόμενους σε μια σειρά χώρους, όπως στο εργοστάσιο «Κανάκης» με απόφαση του επιχειρησιακού σωματείου, και οι Γενικές Συνελεύσεις σε εργοστάσια του Μετάλλου, με καθολική συμμετοχή και στήριξη από τους εργαζόμενους, συμπυκνώνουν νέα πείρα. Στις Γενικές Συνελεύσεις, με ζωντανή συζήτηση αναδείχθηκαν και τα ιδιαίτερα προβλήματα του κάθε χώρου, εμπλουτίστηκε το πλαίσιο πάλης με συγκεκριμένα αιτήματα για τον εκάστοτε χώρο, προγραμματίστηκαν νέες πρωτοβουλίες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από τη «Δημητρίου Κατασκευαστική», όπου η συνέλευση κατέληξε σε πρωτοβουλίες μαζί με το Συνδικάτο Μετάλλου για διεκδίκηση πρόσθετων μέτρων στο χώρο τους, όπως επιπλέον μέτρα ατομικής προστασίας από εργασίες βαφής, ηλεκτροσυγκόλλησης κ.λπ.

Τέτοια παραδείγματα αναδεικνύουν τις δυνατότητες που υπάρχουν να οργανωθεί ακόμα καλύτερα η πάλη το επόμενο διάστημα, με επίκεντρο τους χώρους και τους κλάδους δουλειάς.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωταγωνιστούν στην οργάνωση της πάλης

Ολο αυτό το διάστημα, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ έβαλαν ιδιαίτερο σχέδιο για τους χώρους ευθύνης τους, οργάνωσαν την παρέμβασή τους, μίλησαν με εκατοντάδες εργαζόμενους. Πρωτοστάτησαν στο να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, πρόβαλαν αγωνιστικά αιτήματα, όπως πύκνωση των δρομολογίων στα ΜΜΜ, στελέχωση του «Θριάσιου» Νοσοκομείου και του Κέντρου Υγείας της περιοχής, άμεσα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς.

Οι δυνάμεις της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας απευθύνθηκαν σε χιλιάδες εργαζόμενους των εργοστασίων της περιοχής. Συζήτησαν τους προβληματισμούς τους και την έντονη ανησυχία τους, που δεν αφορούσαν μόνο την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά συνολικότερα τα ζητήματα που τους απασχολούν, για παράδειγμα το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, το φόβο για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη ζωή τους, το αν μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Οι Κομματικές Οργανώσεις λοιπόν αποκτούν πλούσια πείρα από αυτήν τη δραστηριότητα. Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους φωτίστηκαν πλευρές που αφορούν π.χ. την εξέλιξη και τη βαθύτερη αιτία της οικονομικής κρίσης, το ότι η πανδημία δεν είναι αυτή που τη δημιούργησε, αλλά δρα ως καταλύτης και την επιταχύνει.

Συναντήσαμε αντιλήψεις ότι για αυτήν την εξέλιξη με την πανδημία φταίνε ανίκανα στελέχη της κυβέρνησης, που δεν μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση. Δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξουμε ότι δεν είναι θέμα ανικανότητας ή κακών διαχειριστών, αλλά ότι η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ είναι αυτή που αντιμετωπίζει την υγεία ως εμπόρευμα, κριτήριο έχει την υπεράσπιση του μεγάλου κεφαλαίου και γι’ αυτό τα μέτρα που παίρνει είναι τόσα όσα δεν αγγίζουν την κερδοφορία του. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να αναδείξουμε τις ευθύνες και της προηγούμενης κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, θυμίζοντας παραδείγματα από τα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης.

Η συζήτηση για την κυβέρνηση, που δεν κάνει η ίδια ούτε μια μέρα «lockdown» στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά μέσα στην περίοδο της καραντίνας έχει περάσει μια σειρά αντεργατικές διατάξεις και ετοιμάζεται να φέρει το νομοσχέδιο «μεταρρυθμίσεων» που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τη νομοθέτηση του 10ωρου, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, νέο συνδικαλιστικό νόμο, φώτισε ακόμα περισσότερο τον αντεργατικό προσανατολισμό της.

Ολη αυτή η δραστηριότητα και η συζήτηση μέσα και από την πείρα της διαχείρισης της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης βοήθησαν να βγουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Φωτίστηκε με κατανοητό τρόπο και παραδείγματα ότι ο ιός μπορεί να είναι αόρατος, όμως ο πραγματικός εχθρός των εργαζομένων είναι ορατός και είναι ο καπιταλισμός. Γίνεται καθαρό σε ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά τους, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους. Περισσότεροι εργαζόμενοι βλέπουν τη διέξοδο, πείθονται ότι μόνος δρόμος για να πάψει η υγεία να είναι εμπόρευμα, μόνος τρόπος για να σταματήσει να είναι κριτήριο των μέτρων που λαμβάνονται η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, είναι ο σοσιαλισμός.

Με παρακαταθήκη τη δουλειά που έχει γίνει μέχρι τώρα, συνεχίζουμε το επόμενο διάστημα, με μεγαλύτερη πείρα, με μεγαλύτερη μαχητικότητα αλλά και μεγαλύτερη απαιτητικότητα. Οξύνουμε την αντιπαράθεση με την πολιτική του κεφαλαίου. Προσπαθούμε να συσπειρώσουμε νέες δυνάμεις και να βαθύνουμε τους δεσμούς μας με πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες που ήδη βαδίζουν αγωνιστικά δίπλα μας.