Περιπλοκάδες…
Και αν το έγκλημα των Τεμπών έχει καταχωρηθεί στις ακιδωτές περιπλοκάδες της πολιτικής ασχήμιας, τότε από τις βουλευτικές ακόμα εκλογές του ΄23 φάνηκε να συνηθίζουμε τούτη την ασχήμια, αρχής γενομένης από τον “πλούσιο κάμπο” των Σερρών…
Μια άλλη παράμετρος αναδείχτηκε -διακριτικά βέβαια και για όσους αρέσκονται ή έχουν την κακιά συνήθεια να παρατηρούν- από τις πρόσφατες Ευρωεκλογές.
Εκείνη της ασχήμιας, όπως την εννοούσε ο “συμπολίτης μας” Μάνος Χατζιδάκις.
“Αρκεί να μην συνηθίσεις ποτέ την ασχήμια. Σας το λέω. Εγώ πάντα εκπλήσσομαι όταν βλέπω την ασχήμια. Δεν την συνήθισα ποτέ. Όσα χρόνια ζω σε αυτό τον τόπο. Το μυστικό είναι να μην συνηθίζεις στην ασχήμια. Από την ώρα που την συνηθίζεις και μειώνεις την σημασία της, θα πει οτι αρχίζεις και να της μοιάζεις. Όλη η αντίστασή μας θα πρέπει να είναι αυτή: Να μην μοιάσουμε στα τέρατα που μας περιβάλλουν. Να μην γίνουμε ήρωες ταινιών φρίκης!”
Και αν το έγκλημα των Τεμπών έχει καταχωρηθεί στις ακιδωτές περιπλοκάδες της πολιτικής ασχήμιας, τότε από τις βουλευτικές ακόμα εκλογές του ΄23 φάνηκε να συνηθίζουμε τούτη την ασχήμια, αρχής γενομένης από τον “πλούσιο κάμπο” των Σερρών. Να ευχηθούμε και να μην της μοιάσουμε της ασχήμιας.
Ώσπου φτάσαμε στο χθες. Στις Ευρωεκλογές. Αν και οι Ευρωπαίοι πρόσφατα απέδειξαν, πως ευκολότερα από μας, τους “ομοχώριους” του Παγκόσμιου συνθέτη, συνέλαβαν το μήνυμά του…
Χρύσα Μπαΐρα
