ΑΓΡΑΦΑ: με μια χούφτα στίχους

“Κι οι βράχοι είναι τα κάστρα μου, τα ελάτια ειν᾿ ο στρατός μου,/ καὶ τα πουλιά μου ειν᾿ ὁ λαός, κ’ οι αϊτοί μου οι πολεμάρχοι.” (Κωστής Παλαμάς)

“Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ποτάμια/ μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας./ Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους.” (Ινδιάνος Αρχηγός Seattle)

“Ποιοι, πώς, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;/ Ποιες, ποιων, πόσων οι στρατιές;/ Τ’ ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακριά.” (Οδυσσέας Ολύτης)

“Για μένα ούτε συστήματα, κούφιες ιδέες και νόμοι./ Πολλοί οι θεοί, τον άνθρωπο τον ένα πως να τον κάμω…” (Θανάσης Κυριαζής)

“Αχ! πότε η καταχνιά σου αυτὴ κ’ η τόση σου θολούρα,/ που τώρα στο ατέλειωτο σάβανο σε τυλίγει,/ πότε να γίνει θα την δω καπνούρα απὸ ντουφέκια!” (Κώστας Κρυστάλλης)

“Θέλω να μιλήσω για σένα/ αδερφέ μου/ μα το μολύβι μου σκοντάφτει/ στη σκληρή σου απόφαση/ και στη σκληρή σου ζωή” (Μιχάλης Σταφυλάς)

“Και δίνεις στις ζωές ζωή, φέρνεις στις χάρες χάρι/ περήφανο και σπλαχνικό βουνό, βουνών καμάρι!” (Γιώργος Δροσίνης)

“Δε χρειάζεται να θυμηθείς. Tο ξέρουμε./ Όλα τα μονοπάτια βγάζουνε στα ψηλαλώνια. O αγέρας είναι/ αψύς κει πάνου…” (Γιάννης Ρίτσος)

“Και λέει η ιστορία για ένα λαό/ απ’ ουρανό πλασμένο και φωτιά…” (Χάρης Σακελαρίου)

“Ψυχή βαθιά! Κανείς δεν πάει χαμένος!/ Ψυχή βαθιά! Μυριάδες ακλουθάνε!” (Αιμίλιος Βεάκης)

“Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά/ που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα…” (Γιώργος Σεφέρης)

“Δίχως αγγίγματα, δίχως περιπτύξεις/ συναντιόμαστε με τη μνήμη” (Τίτος Πατρίκιος)

“Βουνά δικές μας καλλονές και βάσανα δικά μας…” (Δώρης Άνθης)

“Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα,/ ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!” (Νίκος Καζαντζάκης)

“Είμαι η λόγχη που κοκκίνισε στὸ αίμα της δύσης/ και φρουρεί το Αόρατο/ απ᾿ την άρνηση καὶ την ειρωνεία” (Ζαχαρίας Παπαντωνίου)

“Ένα εμπόρευμα δεν έχει άλλην αξία/ παρά της κατανάλωσης./ Γι’ αυτή και μόνο ενδιαφέρεται το εργαλείο.” (Θοδωρής Σκουρλής)