Ο ρυπαίνων πληρώνει
Η υποκρισία -με τη στολή της οικολογικής ευαισθησίας- περισσεύει και εναρμονίζεται με το γενικό, διεθνή κανόνα “ο ρυπαίνων πληρώνει”. Το θέμα δεν είναι αν ρυπαίνεις, αλλά αν έχεις τα φράγκα να το υποστηρίξεις, όπως κάνουν πχ τα πιο πλούσια κράτη, που εξάγουν ρύπους στον τρίτο κόσμο.
Το 2018 μπήκε καλά και δυναμικά για τα “ευαγή μονοπώλια” στον κλάδο των Σούπερ-Μάρκετ.
Αφενός συνελήφθη ο επικίνδυνος σύγχρονος Γιάννης Αγιάννης, που πήγε να κλέψει γάλα για το παιδί του και υπονόμευε τα κέρδη μιας επιχείρησης που έχει “και του πουλιού το γάλα!” όχι όμως και περίσσειο βρεφικό γάλα για τους φτωχούς. Εν τω μεταξύ κάποια έμμισθα τρολ αμφισβήτησαν, προς στιγμήν, την είδηση, εθισμένα στην αναζήτηση “fake news” και αντιπαράθεση με επιχειρήματα επιπέδου “Άδωνις”, “Μαρέβα”, “οφ-σορ” κτλ.
Αφετέρου έχουν ελαφριά οικολογική συνείδηση και πιο αριέ τσέπες, μετά το κυβερνητικό δωράκι που χρεώνει με μερικά λεπτά του ευρώ κάθε πλαστική σακούλα, για να μειώσει -λέει- την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Άλλωστε οι κυβερνήσεις κάνουν τα πάντα για να μειώσουν στο ελάχιστο τα ψώνια στο καλάθι της νοικοκυράς, αλλά κάποιοι κακεντρεχείς δεν αναγνωρίζουν το οικολογικό αποτύπωμα αυτής της πολιτικής και λένε πως χαρίζει εύκολο κέρδος στις αλυσίδες.
Κι ενώ η υποκρισία -ντυμένη με τη στολή της οικολογικής ευαισθησίας- περισσεύει, φροντίζει παράλληλα να εναρμονίζεται με το γενικό, διεθνή κανόνα “ο ρυπαίνων πληρώνει”. Το θέμα δεν είναι αν ρυπαίνεις, αλλά αν έχεις τα φράγκα να το υποστηρίξεις, όπως κάνουν πχ τα πιο πλούσια κράτη, που εξάγουν ρύπους στον τρίτο κόσμο. Όπου φτωχός και η μοίρα του. Κι αυτήν θα ακολουθήσει και το περιβάλλον…
