Ποιοι επιδιώκουν άνευρες και εκτονωτικές εκδηλώσεις με αφορμή το κρατικό έγκλημα των Τεμπών;

Οι διαδηλώσεις στις 26 Γενάρη ενάντια στην συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών ανέδειξαν την δυναμική που έχει η λαϊκή συμμετοχή, πίεση και διαμαρτυρία.

Οι μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την χώρα μπόρεσαν να αναστατώσουν την κυβέρνηση της ΝΔ και να έχουμε λίγες μέρες μετά αναδίπλωση και  την παραδοχή του ίδιου του πρωθυπουργού, σε συνέντευξη που έδωσε, ότι έγιναν αστοχίες και λάθη με την υπόθεση των Τεμπών (μέχρι τότε καμώνονταν ότι όλα είχαν γίνει σωστά, με διαφανείς τρόπους και δεν υπήρχε κανένα σκιώδες σημείο στην όλη υπόθεση παρά τα στοιχεία για το αντίθετο που έφερναν στο φως και αποδείκνυαν με τους νομικούς συμβούλους τους οι συγγενείς των θυμάτων).

Η διαχείριση βέβαια του όλου θέματος έχει μπει σε άλλη βάση από σκοπιά της κυβέρνησης  την τελευταία εβδομάδα, με στελέχη της όντας πανικοβλημένοι από την μαζική λαϊκή κατακραυγή και ενόψει των νέων κινητοποιήσεων  και διαμαρτυριών που οργανώνονται για της 28 Φλεβάρη, να επιδίδονται σε μπαράζ απαράδεκτων δηλώσεων εις βάρος ακόμα και των οικογενειών των θυμάτων (βλ. δηλώσεις Βορίδη).

Φίλα προσκείμενα σάιτ στην κυβέρνηση και τρολ του διαδικτύου που σιτίζονται από το Μαξίμου, σε ρόλο προβοκατόρικου μηχανισμού σε διατεταγμένη υπηρεσία, προχωρούν σε αναρτήσεις και δημοσιεύσεις με στόχο να αποτρέψουν τη μαζική συμμετοχή του λαού στις διαδηλώσεις, κάνοντας λόγο για σκηνικό τρόμου και  βανδαλισμούς που θα γίνουν στο κέντρο της Αθήνας.

Τέτοια είναι η πρεμούρα τους και ο φόβος της μαζικής – μαχητικής λαϊκής συμμετοχής, που ό,τι ύπουλο και να μηχανεύονται, θα πέσει στο κενό και όλες οι πλατείες της χώρας θα γεμίσουν με χιλιάδες λαού.

Πρεμούρα έχουν και ορισμένοι εγχώριοι  διοργανωτές εκδηλώσεων διαμαρτυριών (και δεν τους ταυτίζουμε με τον σύλλογο των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών που σε πολλές των περιπτώσεων τους αξιοποιούν ως ταμπέλα) που από το πρωί μέχρι το βράδυ κλείνουν σε όλες τις πτώσεις το «ακομμάτιστος», ξεχνώντας λίγο – πολύ γιατί ο κόσμος πρέπει να διαδηλώσει την Παρασκευή.

Πολλοί από αυτούς υπονόμευσαν τις πρωινές απεργιακές συγκέντρωσες (αποφάσεις πανελλαδικών οργάνων σε ανώτερο συνδικαλιστικό επίπεδο όπως ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ)  και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, αγροτών, και στα καλέσματα που κάνουν σε βραδινές ώρες συγκεντρώσεων (που δεν είναι κακό θα σήμαινε ολοήμερη κλιμάκωση του αγώνα) έθαψαν τις απεργίες ενώ θα μπορούσαν να κάνουν αναφορά και να καλούσαν και σε αυτές.

Αυτοί που μιλάνε για κομματικές ταμπέλες και μονολογούν μονομερώς  για το ακομμάτιστο των διαδηλώσεων άραγε τι εννοούν;

Δίπλα στο ακομμάτιστος γιατί ταυτίζουν εργατικά σωματεία ή αγωνιστικούς συλλόγους που παλεύουν μέσα στους χώρους δουλειάς για την οργάνωση του αγώνα και την μαζική συμμετοχή εργαζομένων στις απεργίες, στα συλλαλητήρια;

Έχει μια αξία να υπενθυμίσουμε ότι τα σωματεία ήταν αυτά, με μπροστάρηδες τις ταξικές δυνάμεις, που είχαν προειδοποιήσει εβδομάδες πριν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών για τα κενά ασφαλείας στον σιδηρόδρομο και ακολούθησε έπειτα συζήτηση στην βουλή με τις επαίσχυντες απαντήσεις του τότε υπουργού Υποδομών – Μεταφορών Κώστα Καραμανλή.

Σήμερα πολλά ακόμα άλλα αγωνιστικά σωματεία σε διάφορους χώρους δουλειάς κρούουν τον κώδωνα του κίνδυνου και φοβούνται για νέα «Τέμπη» μέσα σε αυτούς.

Χαρακτηριστικές είναι οι ανακοινώσεις των εργαζομένων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, που μιλάνε για ελλιπή μέτρα ασφαλείας, υποβαθμισμένα συστήματα και υποδομές με μειωμένο προσωπικό που δουλεύει κάτω από συνθήκες εντατικοποίησης με εξαντλητικά ωράρια.

Το ίδιο συμβαίνει στους χώρους υγείας και παντού σήμερα, όπου η λογική του κόστους – οφέλους που υιοθετούν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, βάζει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τα ζητήματα ασφαλείας, τις συνθήκες εργασίας που συνεχώς χειροτερεύουν, χάριν των κερδών και της ανταγωνιστικότητας που προσκυνάνε.

Αυτό ακριβώς είπε ο ανεκδιήγητος υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης λίγες μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ότι ήταν αδύνατο να βγει ο υπουργός και να πει ότι έχουμε προβλήματα ασφαλείας στα τρένα γιατί τότε δεν θα ταξίδευε κανένας και θα έχανε κέρδη η εταιρία…

Πρόκειται για τον ορισμό δια στόματος του υπουργού, ότι τα επιχειρηματικά κέρδη βρίσκονται πάνω από τις ανάγκες και την ζωή του λαού.

Την ώρα που πρέπει να καταγγελθεί αυτή η πολιτική από το σύνολο του Ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως τι ψήφισε ο καθένας και η καθεμιά, γιατί αποτελεί θηλιά στον λαιμό του, ορισμένοι νουθετούν τον κόσμο πώς πρέπει να διαδηλώσει, πλάθοντας τον ορισμό του «ακομμάτιστου» στα μέτρα τους, ώστε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες να κινηθούν στα όρια της κυρίαρχης πολιτικής.

Αυτοί που θέλουν να βάλουν σε καλούπια την διαμαρτυρία του λαού δεν είναι οι δυνάμεις όπου με συνέπεια αντιπάλεψαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τις πολιτικές ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάτμηση του ενιαίου ΟΣΕ, για να διευκολυνθεί η πώληση κερδοφόρων τμημάτων του όπως το επιβατικό κομμάτι, αλλά οι πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων 20 χρόνων που λειτούργησαν και λειτουργούν  σαν εντολοδόχοι της ΕΕ όπου ορισμένοι πρωτοκλασάτοι οργανωτές που πασχίζουν για το «ακομμάτιστο» των διαδηλώσεων ήταν ένθερμοι χειροκροτητές και ευνοούμενοι αυτών των κυβερνήσεων.

Είναι υποκρισία να μιλάνε αυτοί για «ακομμάτιστα» συλλαλητήρια ενώ έχουν προϊστορία θητεύοντας με διάφορους τρόπους σε  κυβερνητικά κόμματα που έχουν την ευθύνη για την διαμορφωμένη πολιτικοκοινωνική κατάσταση.

Οι συνεπείς αγωνιστές που παλεύουν χρόνια στους δρόμους δεν φοράνε προσωπεία και δεν κρύβουν τις πολιτικές επιλογές τους που κρίνονται από τον κόσμο για αυτές.

Οι συνεπείς αγωνιστές δεν παίζουν σε παιχνίδια – παζάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, με αναδιατάξεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων, που στόχο έχουν την λαϊκή εκτόνωση και χειραγώγηση, μένοντας ανέγγιχτη η στρατηγική που μπουκώνει κέρδη στους λίγους και συνεχόμενα βάσανα για τον λαό.

Εξάλλου αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί στα χρόνια των «μνημονίων»  όπου με τα ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά  διλήμματα μνημονιακός – αντιμνημονιακός σκορπούσαν φρούδες ελπίδες στον λαό, τον εξαπατούσαν προκρίνοντας εύκολες λύσεις όπως αυτής μιας κυβερνητικής εναλλαγής.

Σήμερα ο λαός μπορεί να βγάλει πιο βαθιά πολιτικά συμπεράσματα και να γίνει καταλύτης εξελίξεων αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο με τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, του συστήματος.

Σήμερα μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί στον αγώνα, με ζυμώσεις και διεργασίες, σε ένα μεγάλο κίνημα χειραφέτησης και αντεπίθεσης, που θα τονώσει την αυτοπεποίθηση του λαού και θα χτυπήσει την καρδιά του προβλήματος, ξηλώνοντας τις ράγες του κέρδους που εκτροχιάζει συνεχώς τις ζωές μας, δημιουργώντας συνθήκες ανασφάλειας, φτώχειας και αβεβαιότητας στους πολλούς.

Στο δίλημμα οι ζωές μας ή τα κέρδη τους, απαντάμε οι ζωές μας, και αυτό δεν μπορεί να γίνει με σημαδεμένα χαρτιά, παρά μόνο με τον αγώνα που θα έρθει σε ρήξη και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, νικώντας την στρατηγική που στέλνει στον Προκρούστη λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα, για να διαιωνίζονται τα πλούτη των λίγων.

Συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις το πρωί, συμμετέχουμε στα καλέσματα φορέων και συλλόγων, παλεύουμε, αγωνιζόμαστε, κλιμακώνουμε προετοιμάζοντας τις νέες μάχες μέχρι την τελική δικαίωση και νίκη.

Παναγιώτης Σαββίδης