“Ρε φύγε ρε μαλάκα από εδώ ρε μπρο” – Σύλλογος Γονέων Γυμνασίου καλεί τον Mad Clip για συναυλία στο σχολείο

Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για την τραπ μουσική χωρίς να κινδυνεύει να στιγματιστεί ως “ηθικολόγος” και λυκειάρχης της δεκαετίας του ’50. Ίσως, όμως, ίσως λέμε, θα ήταν αρκετοί εκείνοι που θα συμφωνούσαν ότι στίχοι όπως “9αρι στην τσέπη το ‘χω κρυμμένο/σφαίρες σε βρέχουνε σα μπουγέλο” και “Ξέρω τι θέλεις ρε πουτάνα/Μεγιστάνα από αλάνα” δεν αποτελούν πολιτιστική πρόταση από ένα σχολείο στην κοινωνία της περιοχής.

Διαφορετική άποψη φαίνεται πως έχει ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Ζεφυρίου, η πλειοψηφία του οποίου σύμφωνα με πληροφορίες πρόσκειται στη ΝΔ, που αποφάσισε να διοργανώσει συναυλία στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείο με είσοδο 10 ευρώ, έχοντας ως “σταρ” της βραδιάς των Mad Clip, που εκτός από τη συμμετοχή του στο θρυλικά ενοχλητικό “Μαμά” του Σιν Μπόι, έχει προσφέρει στην τέχνη και ατόφια δικά του αριστουργήματα. Υπάρχουν λοιπόν γονείς που θεωρούν ότι τραγούδια που προωθούν, τη ναρκωκουλτούρα, την περιφρόνηση απέναντι στον αδύναμο και τον φτωχό, την καταναλωτική επιδειξιομανία και τον ακραίο σεξισμό, όχι μόνο είναι κατάλληλα για τα παιδιά τους, αλλά και άξια προβολής και προσέλκυσης ακόμα περισσότερων ακροατών. Μάλιστα, δεν έλειψαν περιπτώσεις όπου γονείς οι οποίοι αντέδρασαν στις “καλλιτεχνικές ανησυχίες” του Συλλόγου, στοχοποιήθηκαν ως “κολλημένα μυαλά” και “οπισθοδρομικοί”. Τελικά πάντως, το κύμα της οργής ήταν τέτοιο που εξανάγκασε τελικά τον πρόεδρο του Συλλόγου να ανακοινώσει μέσω facebook ότι επίκειται ψηφοφορία για το θέμα αύριο Τετάρτη, κι αυτό αφού είχε ήδη δημιουργηθεί αφίσα για το  μεγάλο “event”.

Από μια άποψη, δεν είναι κι εντελώς αξιοπερίεργο αυτό που συμβαίνει. Στην πραγματικότητα, η ελληνική τραπ προπαγανδίζει, με ένα γκροτέσκο για την εγχώρια πραγματικότητα περιτύλιγμα γκανγστερικών φαντασιώσεων, απλώς και μόνο τις κυρίαρχες αξίες, όπως πλασάρονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αλλά και το ίδιο το ανθρωποφάγο καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή ο νόμος της ζούγκλας, η αντιμετώπισης της γυναίκας ως κρέας φτιαγμένο για τις επιθυμίες του άντρα, ο εφήμερος ηδονισμός και η πάση θυσία οικονομική επιτυχία, που διακρίνει την κοινωνία σε “νικητές” και “λούζερς”. Όσο λοιπόν οι υποστηρικτές αυτού του συστήματος παραμένουν πλειοψηφία, δεν είναι παράξενο ότι θα υπάρχουν και όσοι στηρίζουν τα σαπρόφυτά του στο “καλλιτεχνικό” επίπεδο.