«Σφυρί είχες μέσα στην καρδιά μαζί με το δρεπάνι…» – Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Παπαδάκης, μηχανουργός του Μνημείου στη Γυάρο
Μαζί με τα αδέρφια του, τα ανίψια του και τον γιο του είχαν πραγματοποιήσει τις εργασίες λαμαρινοκατασκευής και της εγκατάστασης στη Γυάρο του Μνημείου που τοποθετήθηκε από το ΚΚΕ προς τιμή των αλύγιστων της ταξικής πάλης
Έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον κορονοϊό ο αγωνιστής Γιάννης Παπαδάκης. Μαζί με τα αδέρφια του, τα ανίψια του και τον γιο του είχαν πραγματοποιήσει τις εργασίες λαμαρινοκατασκευής και της εγκατάστασης στη Γυάρο του Μνημείου που τοποθετήθηκε από το ΚΚΕ προς τιμή των αλύγιστων της ταξικής πάλης και όλων όσων φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν ή άφησαν τη ζωή τους σ’ αυτόν τον ξερότοπο καταμεσής του Αιγαίου.
Η θλιβερή είδηση μεταδόθηκε από το πόρταλ 902.gr :
Έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή, χτυπημένος από τον κορονοϊό, ένας ακόμα αγωνιστής, κομμουνιστής, ο Γιάννης Παπαδάκης.
Γεννήθηκε πριν από 72 χρόνια στην Κριτσά Λασιθίου Κρήτης. Μεγάλωσε σε μια κομμουνιστική οικογένεια. Ο πατέρας του, Χρήστος Παπαδάκης, ήταν κομμουνιστής από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Διαπαιδαγώγησε κομμουνιστικά τα παιδιά του. Εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά. Ο Γιάννης δούλεψε μηχανουργός, μάστορας, μαζί με τα αδέρφια του. Στη διάρκεια της στράτευσής του, κατά τη δικτατορία, κράτησε μια αγωνιστική, αξιοπρεπή στάση, παρά τις συνεχείς πιέσεις στο Σιδηρόκαστρο των Σερρών από τους στρατοκράτες.
Μετά τη μεταπολίτευση οργανώθηκε στο ΚΚΕ στον Πειραιά. Ο σ. Γιάννης, μαζί με τα αδέρφια του, τα ανίψια του και τον γιο του πραγματοποίησαν το σπουδαίο έργο, στο τεχνικό μέρος, της εγκατάστασης στη Γυάρο του Μνημείου, του αφιερωμένου στους νεκρούς και κρατούμενους που βασανίστηκαν από το αστικό κράτος, στο άνυδρο νησί του Αιγαίου. Κρατούμενοι και εξόριστοι αγωνιστές, κομμουνιστές που τιμήθηκαν από το ΚΚΕ με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Ήταν μια προσφορά της οικογένειας Παπαδάκη στους αγωνιστές.
Ήταν ένα μαχητής, κομμουνιστής των έργων. Έφυγε νωρίς και άφησε πίσω του, εκτός από την αγωνιστική παρακαταθήκη μια αγαπημένη, αγωνιστική οικογένεια που συνεχίζει. Δύο παιδιά, πέντε εγγόνια και την αγαπημένη του Κατερίνα. Θα τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Όλοι τον αποχαιρετούν με μια μαντινάδα:
Σφυρί είχες μέσα στην καρδιά μαζί με το δρεπάνι,
σφυρί είχες και στα χέρια σου σαν δούλευες τ΄ ατσάλι.
Αυτά θαρρώ μας άφησες σ΄ εμάς κληρονομιά σου
πιστά θα τα κρατήσουμε ανίψια και παιδιά σου.Ο αποχαιρετισμός του Γιάννη θα γίνει στη Ριτσώνα την Τετάρτη 24 Μάρτη.
Το έργο που τοποθετήθηκε στη Γυάρο φέρει την ονομασία «Ρωγμή», το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς, και αναδείχτηκε μετά από πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό, που είχε προκηρύξει η ΚΕ του ΚΚΕ. Οι εργασίες της λαμαρινοκατασκευής πραγματοποιήθηκαν στο μηχανουργείο «Αφοί Παπαδάκη», το ίδιο μηχανουργείο που πρόσφερε τα υλικά και την εργασία κατασκευής, του μεταλλικού τμήματος του μνημείου του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Ιωαννίνων, στο Γράμμο.