Σήμερα η Ηριάννα, αύριο ποιος;

Θα μπορούσε να είναι η λογική του παραλόγου, αλλά είναι απλώς η λογική του συστήματος. Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας απαιτεί την τρομοκράτηση των τρίτων, που είναι αθώοι κι αμέτοχοι. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, θα έλεγε κανείς. Αλλά ακόμα κι αν δεν αποδειχτεί τίποτα, αυτά είναι ψιλά γράμματα για την ελληνική δικαιοσύνη.

Μια 29χρονη κοπέλη ζει εδώ και αρκετά χρόνια -αλλά ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες- έναν εφιάλτη χωρίς τέλος και την τιμωρία των δικαστικών αρχών, επειδή αρνήθηκε να χωρίσει το σύντροφό της, που θεωρούνταν ύποπτος για συμμετοχή στη “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”. Ο σύντροφός της τελικά αθωώθηκε, αλλά η ίδια τιμωρείται διότι δε συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις της έδρας και στέλνεται για “σωφρονισμό” στις φυλακές της Θήβας!

Η Ηριάνα Β. Λ. είναι υποψήφια διδάκτωρ της Φιλοσοφικής στο ΕΚΠΑ κι επιστημονική συνεργάτιδα σε διάφορα πανεπιστημιακά προγράμματα. Μέχρι πριν λίγο καιρό περνούσε πολλές ώρες της ημέρας της στο Πανεπιστήμιο, διδάσκοντας στο Διδασκαλείο Ελληνικής Γλώσσας. Αλλά στις αρχές του μήνα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη και οδηγήθηκε στις φυλακές της Θήβας, εξαιτίας μιας δίκης που δεν απέδειξε σε κανένα σημείο την ενοχή της και πήρε μια φανερά άδικη απόφαση, με ανύπαρκτους μάρτυρες και στοιχεία. Πλέον συνεχίζει αναγκαστικά τη μελέτη της στο κελί της.

Η επιστολή της Ηριάννας από τις φυλακές

Για το χρονικό της υπόθεσης, δανειζόμαστε κάποια στοιχεία από το διαδικτυακό ψήφισμα για τη συλλογή υπογραφών που ζητούν την απελευθέρωσή της, όπου εξιστορούνται τα βασικά γεγονότα.

Στις 14 Μαρτίου 2011 η Αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο στο σπίτι του φοιτητή ΕΜΠ και φίλου της Ηριάννας, Κωνσταντίνου. Εκείνο το βράδυ στο σπίτι κοιμόταν και η Ηριάννα, τότε φοιτήτρια Φιλοσοφικής. Προσάγεται στη ΓΑΔΑ όπου δίνει προανακριτική κατάθεση, οικειοθελώς DNA, αποτυπώματα και την ίδια μέρα αφήνεται ελεύθερη.

18 Νοέμβρη 2011. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός «μάρτυρα» που δεν ξαναεμφανίζεται ποτέ στο εξής, ούτε στο δικαστήριο, ανακαλύπτονται όπλα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά σε χώρο του ΕΜΠ στου Ζωγράφου.

11 Ιανουαρίου 2013. Συλλαμβάνεται η Ηριάννα και κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ και για οπλοκατοχή, με βάση ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου, από τα ευρήματα στο ΕΜΠ, ενάμισι χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανακάλυψή τους κι ενώ το DNA της Ηριάννας είναι στα χέρια της αστυνομίας εδώ και δύο χρόνια. Γίνεται εξονυχιστική έρευνα στο σπίτι και το αυτοκίνητό της, αλλά δε βρίσκεται το παραμικρό ενοχοποιητικό στοιχείο. Η φοιτήτρια αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους, κι αργότερα ζητάει την άρση της για να μπορέσει να παρουσιάσει στο εξωτερικό κάποιες δημοσιεύσεις της, στο πλαίσιο των σπουδών της.

Ο σύντροφός της, Κωνσταντίνος, παραπέμπεται σε δίκη ως μέλος της ΣΠΦ, με μοναδικό στοιχείο τη φιλική του σχέση με δύο μέλη της οργάνωσης. Με πρόταση του εισαγγελέα Σωτήρη Μπάγια και με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, ο Κωνσταντίνος αθωώνεται αμετάκλητα.  Αλλά η ίδια οδηγείται σε δίκη, στην οποία δεν υπάρχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον της, κανένας μάρτυρας κατηγορίας και το μόνο στοιχείο είναι ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA. Όταν ζήτησε να γίνει επανέλεγχος του δείγματος σε πιστοποιημένο εργαστήριο, η απάντηση της αστυνομίας ήταν πως το δείγμα είχε τελειώσει! Συνεπώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση ταυτοποίησης και καταρρέει το μοναδικό στοιχείο στο οποίο βασίζεται η κατηγορία.

Παρόλα αυτά, το δικαστήριο την καταδικάζει σε 13 χρόνια κάθειρξη, χωρίς ελαφρυντικά. Στις 17 Ιουλίου έχει οριστεί δικάσιμος για να επανεξεταστεί η υπόθεση, αλλά η Ηριάννα πρέπει να παραμείνει φυλακισμένη μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, που δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Όπως σημειώνεται και στο ψήφισμα η Ηριάννα είναι κάποιος από εμάς κι η αδικία στο πρόσωπό της είναι αδικία εναντίον όλων μας. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση της. Εξάλλου, η “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” δεν κάνει διακρίσεις, στα χρόνια του τρομονόμου και δεν ασχολείται με αποδείξεις, μαρτυρίες και περιττές λεπτομέρειες. Το μόνο φίλτρο που χρησιμοποιεί είναι η ταξική, κοινωνική θέση κι η πολιτική σκοπιμότητα. Σαν τον ιστό της αράχνης, που τσακώνει μόνο τα μικρότερα έντομα…