Στη «γη της λεμονιάς της ελιάς»…
Ήταν εφικτό ν’ αγοράζει ο κοσμάκης το λαδάκι 7,70..;
Και γιατί του το πούλαγαν 14,46..;
«7,70..;;;» μονολογεί μπροστά στο ράφι με τα λάδια ο ηλικιωμένος καλοστεκούμενος καταναλωτής.
«Πόσο το πήραμε τα Χριστούγεννα, πόσος καιρός είναι που το παίρναμε δέκα τέσσερα και κάτι..; Σχεδόν στη μισή τιμή το ίδιο επώνυμο λάδι, στο ίδιο ράφι, στην ίδια θέση..;» συνεχίζει, απορρημένος έως όψιμα αγανακτισμένος.
Ήταν εφικτό ν’ αγοράζει ο κοσμάκης το λαδάκι 7,70..;
Και γιατί του το πούλαγαν 14,46..;
Αμέτρητες οικογενειακές αγρύπνιες πάνω σε τούτη την σαθρή εξίσωση.
Κι ύστερα ποιες δυνάμεις ασκήθηκαν πάνω στο λαμπερό, χρυσοπράσινο μπουκάλι, στη «γη της λεμονιάς της ελιάς»..;
Η υπερπαραγωγή του θεσσαλικού κάμπου μετά τις 4 Σεπτέμβρη του ’23..; (Ήταν τότε που πονηρά και τεχνηέντως προμήνυαν την επερχόμενη αισχροκέρδεια στις ήδη φορτωμένες ωμοπλάτες του ελληνικού λαού).
Επέδρασε το μαγικό ραβδάκι..;
Η φωνή λαού..;
Η οργή θεού..;
Ή το φάντασμα και η απειλή ενός «πολιτικού» κλυδωνισμού..;
«γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη του λίβα, τ’ άδικου χαμού…»
Χρύσα Μπαΐρα
