Στο έλεος ποιανού ο καταυλισμός στον Ελαιώνα;

Το σαββατοκύριακο βρέθηκα και πάλι, περίπου ένα χρόνο μετά απ’ τα εγκαίνια, στον καταυλισμό του Ελαιώνα. Πρόκειται για ένα από τα στρατόπεδα που έστησε η κυβέρνηση για τους πρόσφυγες. Παρουσιάστηκε τότε ως καταυλισμός υπόδειγμα, χώρος πράσινου και ιδανικός τόπος για τα παιδιά. Κατά την περίοδο των εγκαινίων μπαινόβγαιναν υπουργοί κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ηθοποιοί και προσωπικότητες, πάντα με τη συνοδεία μεγάλων κυβερνητικών κλιμακίων.

Τότε στο κέντρο του καταυλισμού υπήρχαν δυο τεράστια αντίσκηνα με μοκέτες, παιδότοπο, παιχνίδια και χώρο κοινωνικής ζωής για όλους. Ο αγαπημένος τόπος για τις φωτογραφίες των επισκεπτών παρέα με χαρούμενα παιδάκια.

Οι υπεύθυνοι υπόσχονταν δενδροφυτεύσεις και πράσινο. Ένα χρόνο και έναν καταστροφικό και θανατηφόρο για τους πρόσφυγες χειμώνα μετά τα μεγάλα αντίσκηνα έγιναν ερείπια. Στην επίσκεψη της πρώην προέδρου της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνανδές ντε Κίρσνερ δεν υπήρχε μεγάλο κυβερνητικό κλιμάκιο παρά μόνο ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μπαλάφας. Τα κοντέινερ που φιλοξενούν τους πρόσφυγες έχασαν τη λάμψη τους και αντί για πράσινο απλώνεται παντού ένα πέπλο σκόνης. Πλην ενός μικρού γηπέδου ποδοσφαίρου δεν υπάρχει καμία εγκατάσταση παιδικής χαράς.

Τι άλλαξε σ’ αυτό το χρόνο; Έχουμε πάντα την ίδια κυβέρνηση που το 2015 προπαγάνδιζε ότι ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες αξίες και ότι εφαρμόζει «κάθε γράμμα του συντάγματος».

Από τότε μεσολάβησαν πολλά, όπως η κατάπτυστη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Τουρκία, η αποκάλυψη ότι πίσω απ’ τον προεκλογικό αριστερό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ κρυβόταν η πιο άγρια μορφή της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων μνημονίων. Ζήσαμε το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας «με πόνο ψυχής» από πλευράς των κυβερνητικών πολιτικών. Πέρασε το τρίτο μνημόνιο και μας ήρθε το τέταρτο. Οι τάχα μου δήθεν ευαίσθητη «πρώτη φορά» απέκτησε χοντρό πετσί ακόμη και για τις πιο άκομψες (ν)τροπολογίες υπέρ φίλα προσκείμενων ολιγαρχών. Και ο πάλαι ποτέ δηλωμένος ως άθεος Πρωθυπουργός μας άρχισε να εμφανίζεται με υψηλόβαθμους ιερείς και με το Άγιο Φως στο χέρι.

Πώς λοιπόν να μείνει έλεος για τους φτωχότερους των φτωχών;