Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς
Οι λέξεις που δεν τους αρέσουν είναι η δική μας δύναμη. Καιρός είναι να μην τους αφήσουμε να παίζουνε στα ζάρια τη ζωή μας.
Με κάποιο τρόπο, εδώ που τα λέμε, ο καθένας μπορεί να μπει στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς μέσω του σκηνοθέτη του Σπάικ Γιόντζι.
Στο μυαλό ωστόσο κάποιων τιμητών του ψέματος και της κοροϊδίας, του λυσσαλέου αγώνα τους να δικαιολογήσουν τα αδικιολόγητα, να αμπαλάρουν με τ΄ ακριβότερο περιτύλιγμα τα απορρίμματα -έχω κι άλλη λέξη αλλά ας μη το παρα…σουμε- με κανένα τρόπο δεν μπορώ να μπω.
Στο καλλιτεχνικό έργο επιτρέπεται κιόλας να έχεις διαφορετικές προσλαμβάνουσες.
Στο έργο της Ζωής όμως, το διακύβευμα -λέξη ε? Μόνη μου τη βρήκα!!!- και το αφήγημα -αν θέλετε- έχει άλλες συνέπειες.
Στον αστικό πολιτικό λόγο οι ερμηνευτικοί κώδικες σπουδάζονται μετ΄ εμβριθείας και η αλήθεια δεν περιέχεται στο μάρκετινγκ. Το μυστήριο και η ασάφεια κυριαρχούν. Ως εκ τούτου και οι “εκπρόσωποι” σαστίζουν όταν έρχονται σε αντιπαράθεση με απλά ερωτήματα. Όσο κι αν είναι μαστόρια στο μασκάρεμα κι έχουν το ψέμα στην άκρη των χειλιών κι έχουν ελεύθερο βήμα στο τσιφλίκι των κρατικών ΜΜΕ, τα χάνουν και βουβαίνονται μπροστά στην αλήθεια (βλέπε πρόσφατη αντιπαράθεση υποψήφιων για την Ευρωβουλή).
Οι λέξεις που δεν τους αρέσουν είναι η δική μας δύναμη.
Καιρός είναι να μην τους αφήσουμε να παίζουνε στα ζάρια τη ζωή μας.
Τα “διακυβεύματά τους” τους και πιο πέρα.
ΥΓ Όσο για τον Τζον Μάλκοβιτς, σπουδαίος ηθοποιός και συγγνώμη για τη χρησιμοποίηση του τίτλου.