Αλόννησος, ένα νησί αλλιώτικο!

Οι αρχαίοι την ονόμαζαν «Ίκο», ενώ Αλόννησο αποκαλούσαν κάποιο από τα γειτονικά νησιά, πιθανώς την σημερινή Κυρά Παναγιά ή τον Άη- Στράτη. Κατά τον 15ο αιώνα, αναγνωρίζεται στις πηγές με την ονομασία “Διάδρομοι”, εξ ου και σήμερα πολλοί την αποκαλούν “Λιαδρόμια ή Χιλιοδρόμια”. Το σημερινό της  όνομα δόθηκε κατά την οθωνική περίοδο, το 1838.

Όπως και να την ονομάσει κανείς η Αλόννησος είναι μια Σποράδα που σε καλοδέχεται με όλες τις τις χάρες! Ξεχνάς ό,τι σε βασανίζει, νομίζεις ότι είσαι κομμάτι της και ανακαλύπτεις συναρπαστικές γωνίες κάθε στιγμή.

Το Πατητήρι, πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού, είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης όταν φτάνει με το πλοίο. Χτισμένο σε περιοχή με απόκρημνες πλαγιές και πεύκα, αποτέλεσε τόπο εγκατάστασης των κατοίκων όταν ένας μεγάλος σεισμός τους ανάγκασε να φύγουν από την Χώρα/ Παλιά Αλόννησο. Πήρε το όνομα του από τα πατητήρια των Σταφυλιών, που υπήρχαν εκεί από την αρχαιότητα. Είναι από τα πιο καθαρά λιμάνια που εμείς έχουμε συναντήσει, και μπορείς άνετα να κολυμπήσεις στη μικρή παραλία δίπλα του. Αποτελεί επίσης ιδανικό μέρος για να νοικιάσεις κατάλυμα, είναι το πιο κεντρικό σημείο του νησιού με πολλά ταβερνάκια, σούπερ μάρκετ, ταχυδρομείο και την μια και μοναδική τράπεζα του νησιού (την Εθνική Τράπεζα).

Εμείς μείναμε στο πεντακάθαρο ξενοδοχείο Λιαδρόμια, της πολυταξιδεμένης κυρίας Μαίρης, με την υπέροχη θέα, το καταπληκτικό πρωινό και τις φοβερές ομελέτες της Δεύτας που όταν στις φέρνει μόνο γελά. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα για όλα, αλλά και για την πολύ καλή του τιμή!

Πριν αρχίσουμε την περιήγηση, το πρώτο πράγμα που επιβάλλεται να αναφέρουμε είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μεταβεί ο επισκέπτης στο νησί. Η σύνδεση με την Αλόννησο γίνεται μέσω Βόλου, Αγίου Κωνσταντίνου και Κύμης, ενώ πρόσφατα ξεκίνησαν δρομολόγια και από το Μαντούδι για τους καλοκαιρινούς -προς το παρόν- μήνες. Αν μένει κάποιος στην Αθήνα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να επιλέξει τα λιμάνια του Βόλου ή του Αγίου Κωνσταντίνου. Προτείνουμε ως  αφετηρία την Κύμη ή το Μαντούδι,  με πολύ οικονομικό εισιτήριο συγκριτικά με Βόλο ή Αγιο Κωνσταντίνο, χάρη στο πλοίο “Αχιλλέας” της Σκυριανής Εταιρείας Λαϊκής Βάσης.

Στο Πατητήρι επιβάλλεται να φάτε παραδοσιακές πίτες από τον παραδοσιακό φούρνο κοντά στο λιμάνι και να απολαύσετε αμέσως μετά,  το παγωτό σας απέναντι, σην Τζελατερία της Ιταλίδας (αν φάτε θα ξαναφάτε)! Στο δρόμο που μπαίνει στο Πατητήρι μπορείτε να προμηθευτείτε από τον Γυναικείο Συνεταιρισμό αλοννησιώτικα γλυκά, αμυγδαλωτά με κανέλα, ψητά στο φούρνο ή κλασικά, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού. Μην ξεχάσετε επίσης να επισκεφθείτε το ένα από τα δυο μουσεία του νησιού (το δεύτερο βρίσκεται στο παλιό χωριό και είναι το Μουσείο ιστορίας και λαϊκής τέχνης).

Αν δεν έχετε φτάσει στο νησί με δικό σας αυτοκίνητο ή μηχανή, από το Πατητήρι ξεκινά το μικρό λεωφορείο για την Παλαιά χώρα άλλα και για τη Στενή Βάλα καθώς και ταξί. Τα λεωφορεία κάνουν στάσεις σε πολλά σημεία του νησιού, αλλά θα χρειαστείτε αρκετό περπάτημα για να φτάσετε σε κάποια από τις παραλίες. Παρόλα αυτά το νησί δεν έχει φοβερά μακρινές αποστάσεις.

Αν διαθέτε όχημα, μπορείτε να επισκεφθείτε παραπάνω από μία παραλίες την ημέρα. Σε όλες υπάρχει ελεύθερη είσοδος και ακόμη κι αν είναι οργανωμένες, ο χώρος για να βάλεις τη δική σου ομπρέλα και να καθίσεις χωρίς να πληρώσεις ούτε μισό ευρώ είναι παραπάνω από άνετος.

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Ο Άγιος Δημήτριος αποτελεί για κάποιους την καλύτερη παραλία του νησιού, παρότι δεν θα τον κατατάξουμε στην πρώτη θέση έχει καταγάλανα νερά κι αν σταθεί κανείς τυχερός ίσως να κολυμπήσει δίπλα του ένα δελφίνι, μιας και ντόπιοι και τουρίστες διηγούνται συχνά τέτοια περιστατικά!

Ο Άγιος Πέτρος είναι μια παραλία με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, διαθέτει φυσική σκιά και είναι από τις πιο απομακρυσμένες. Πάρτε μαζί σας νερό ή τρόφιμα.

Ο Γέρακας που είναι η πιο απομακρυσμένη παραλία του νησιού, προτείνεται για εκείνους που αρέσκονται στην άγρια ομορφιά, είναι λάτρεις της περιπέτειας, του χοντρού βότσαλου και της πέτρας.

Η Μηλιά είναι ένας πανέμορφος κολπίσκος μέσα στα πεύκα, με καταπράσινα νερά και πανέμορφο τοπίο, μπορείτε να την επισκεφθείτε την ίδια μέρα με τη Χρυσή Μηλιά, που βρίσκεται πολύ κοντά και να φάτε στα ταβερνάκια που βρίσκονται πάνω στη θάλασσα. Έχουν εξαιρετικό φαγητό, πολύ καλές τιμές και άριστο σέρβις.

Η δική μας αγαπημένη παραλία ειναι με διαφορά το Κοκκινόκαστρο. Τα νερά και το τοπίο του είναι μαγευτικά, έχει έναν ακόμη πιο ξεχωριστό χαρακτήρα από τις υπόλοιπες παραλίες και το πιο φθηνό και παράλληλα καλό σε ποιότητα μπαράκι, στο οποίο μπορείτε ακόμη και να φάτε (πάρα πάρα πολύ τίμια και φθηνά).

Το Τουρκονέρι είναι μια μικρή συμπαθητική παραλία, με λεπτό βότσαλο, για να το επισκεφθείτε θα αφήσετε το αυτοκίνητο και θα περπατήσετε.  

Ο Μικρός Μουρτιάς είναι μια ερημική παραλία με βότσαλο και πέτρες, για καταστάσεις πιο πρωτόγονες όπως πολύ σωστά μας είπε η Μαίρη η ξενοδόχος. Θέλει κι αυτός περπάτημα, δεν είναι οργανωμένος, τον προτιμούν οι γυμνιστές και αν πάτε θα μείνετε όλη μέρα να τον απολαύσετε.

Όπου κι αν κολυμπήσει κανείς στην Αλόννησο, το σίγουρο είναι ότι δεν θα το μετανιώσει. Ο βυθός του νησιού είναι κάτι πρωτόγνωρο, αν δεν έχετε προμηθευτεί μάσκες, αγοράστε από το Πατητήρι οπωσδήποτε.

Εκτός από τα νερά κανείς  δεν θα μετανιώσει σε ετούτη τη Σποράδα και το φαγητό. Επιβάλλεται η τονοσαλάτα, οι στριφτές πίτες, οι ντοματοκεφτέδες και η αστακομακαρονάδα. Την τελευταία να την φάτε στο Βότση για να μην την πληρώσετε χρυσή.

Η Παλιά Αλόννησος, η χώρα που λέμε είναι χτισμένη σχετικά μακριά από το Πατητήρι, ψηλά για να μην τη φτάνουν οι πειρατές. Οι ντόπιοι διηγούνται πως οι κάτοικοι αναγκάζονταν να ανεβάζουν όλο και πιο ψηλά την πρωτεύουσα όσο υπήρχε ο κίνδυνος των πειρατών. Η Χώρα λοιπόν είναι στην κυριολεξία ένας γραφικός αρχιτεκτονικός θησαυρός με υπέροχη θέα.

Μπορείτε να φάτε στο Περί Ορέξεως για υπέροχη θέα και ακόμη πιο υπέροχα ψητά ή στην Αστροφεγγιά για γεμιστά ή αρνάκι. Το Πιπέρι είναι μια πολύ φιλόξενη λύση για ποτό στο Παλιό Χωριό, ενώ όλος ο κόσμος περπατάει προς το piano bar Χαγιάτι που έχει ομολογουμένως την καλύτερη θέα και τα πιο νόστιμα γλυκά, μα είναι πανάκριβο…

Η Κυρα-Παναγιά ή Πελαγονήσι αποτελεί το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί των Βόρειων Σποράδων, πιθανολογείται ότι πρόκειται για την αρχαία Αλόννησο.  Νοτιοανατολικά του νησιού βρίσκεται το μοναστήρι της Kυρα-Παναγιάς. Ένα παλιό λιοτρίβι κι ένας ανεμόμυλος, τα μόνα κτίσματα που σώζονται. H πρόσβαση γίνεται μόνο με σκάφος. Εκτός από αυτή την εκδρομή, μόλις φτάσετε στο λιμάνι μπορείτε να ενημερωθείτε για διάφορες άλλες που γίνονται στο θαλάσσιο πάρκο του νησιού, κάποιες από τις οποίες συμπεριλαμβάνουν στην τιμή το φαγητό. Συμφέρουν στην περίπτωση που έχετε επισκεφθεί το νησί χωρίς όχημα.

Η Αλόννησος είναι ένας τόπος όμορφος, πλούσιος και ταυτόχρονα ταπεινός. Δεν βροντοφωνάζει την ομορφιά της, μάλλον επειδή δεν το έχει ανάγκη. Οι ντόπιοι δεν ξεπούλησαν το νησί τους για τον τουρισμό κι έτσι κατάφεραν να το κρατήσουν αυθεντικό. Μπορείτε να χαλάσετε ελάχιστα χρήματα κι αυτό είναι πολυ σημαντικό.

Αν πάτε με το ταίρι σας θα ερωτευτείτε και το νησί και το ταίρι ακόμη περισσότερο.