Ανταπόκριση από τα Χανιά

«Σαν επιστρέψεις από τον πηγαιμό στα Χανιά γράψε μια ανασκόπηση», μου έλεγε μια φωνή από την ώρα που διάβασα τον πληρέστατο γαστρονομικό οδηγό του Βασίλη Κρίτσα.

Το ταξίδι ξεκινάει από το λιμάνι του Πειραιά. Λάθος. Το ταξίδι ξεκινάει από τότε που για διάφορους λόγους ακυρώθηκαν οι άλλοι προορισμοί και η παρέα κατέληξε στην σίγουρη λύση: Πάμε Χανιά. Από τη μέρα που το σκέφτηκα μάθαινα ότι σχεδόν όλοι οι γνωστοί μου εκεί θα πήγαιναν. Χανιά τον Αύγουστο; Όταν με προειδοποίησαν ήταν ήδη αργά. Τα εισιτήρια είχαν βγει, η καλοκαιρινή διάθεση είχε πιάσει κόκκινα, ο δεκάλογος των σωστών διακοπών ήταν ήδη έτοιμος.

Αν πας στα Χανιά τον Αύγουστο φρόντισε να είσαι έγκαιρα στο λιμάνι. Δεν είναι ένα απλό ταξίδι, αλλά μετακίνηση μιας ολόκληρης πόλης. Φορτηγά, αυτοκίνητα, μηχανάκια, πεζοί, όλοι στα Χανιά, όλοι στο καράβι. Κάθε καλή γωνία στους διαδρόμους πιασμένη από νωρίς. Μπαίνεις στο πλοίο κατά τις 8 το βράδυ και περιμένεις να πάει δέκα για να δεις να απομακρύνονται τα φώτα του Πειραιά. Το κρύο του κλιματιστικού παλεύεται. Ή μάλλον δεν σε ενοχλεί γιατί έχεις καλή διάθεση. Καθένας από την παρέα έχει ακούσει δυο-τρία καλά μέρη για φαγητό, τρεις-τέσσερις καλές παραλίες και μπόνους ένα καφενείο για άραγμα. Τα αραδιάζεις, κάνεις πρόγραμμα. Δεν σου φτάνουν οι μέρες. Αρχίζεις και θυσιάζεις.

Οι ώρες περνάνε βασανιστικά. Κάπου τα χαράματα το πλοίο πλησιάζει στη Σούδα. Σου φαίνεται ότι πέρασαν οι μισές διακοπές σου εκεί μέσα. Έχεις ξεχάσει πως είναι η στεριά. Τόσες ώρες στο πλοίο. Λίγο ακόμα και θα αρχίσεις να επικοινωνείς με ναυτικά παραγγέλματα. Νομίζεις ότι σου μιλάει ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί. Λίγο ακόμα και θα έχεις να λες ιστορίες από τα καράβια, να διηγείσαι την αληθινή ιστορία του William George Allum. Τελικά φτάνεις, λίγο πριν αρχίσεις να προβάρεις το καπέλο καπετάνιου.

Τα Χανιά πανέμορφα. Η παλιά πόλη προσεγμένη, όμως πλήρως τουριστική. Ο κόσμος παντού αμέτρητος. Υποδομές του θαυματουργού ελληνικού τουρισμού φαίνεται να υπάρχουν για να αντέχουν αυτή την υπερχείλιση του Αυγούστου.

Φαγητό

Δεν ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα κάποια άλλη περίοδο, όμως ακόμα και τον Αύγουστο μια χαρά ήταν. Μπορεί τα αυθεντικά παραδοσιακά φαγάδικα, αυτά τα οποία έχουν πιστοποίηση ISO από τους ντόπιους, να μην τα βρίσκεις εύκολα, αλλά ακόμα και εκείνα που έχουν…τουριστικό πρόσημο, μια χαρά φαγητό έχουν. Οι τιμές σχετικά καλές παντού. Τα κρέατα μαζικής παραγωγής καλά μαγειρεμένα. Το τσιγαριαστό να λιώνει στο στόμα, οι πανσέτες καλά ψημένες, τα μπουρεκάκια με τον κιμά να σου λένε ότι έκανες σωστή επιλογή. Η στάκα αποτελεί από μόνη της μια ξεχωριστή κατηγορία. Την τρως σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μέχρι και η μπουγάτσα ή οι τυρόπιτες που θα φας δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτά που τρως στις μεγαλουπόλεις.  Ωστόσο, οι πιθανότητες να πετύχεις καλή ρακή είναι ίδιες με αυτές της Αθήνας.

Μέσα στην πόλη των Χανίων αξίζει μια βόλτα στην πλατεία 1821 (Σπλάντζια) και ένας μεζές κάτω από τον πλάτανο στο πιο παραδοσιακό καφενείο που μπορείς να βρεις.

Παραλίες

Οι κοντινές παραλίες των Χανίων προς το Ακρωτήρι είναι εξαιρετικές. Το αξιοπρεπές Μαράθι, ο συμπαθητικός Σταυρός, ο πολύ καλός Καλαθάς. Όμως ως τουρίστας θα πρέπει να πας και λίγο πιο μακριά. Τα Φαλάσαρνα εντυπωσιάζουν. Αν όμως τα πετύχεις με κύμα δυσκολεύει η κατάσταση. Το Ελαφονήσι αποτελεί μια μοναδική εικόνα από ψηλά. Όμως μάλλον το απολαμβάνουν καλύτερα όσοι το επισκέπτονται σε άλλες εποχές. Όταν εκεί συνωστίζονται  μερικές χιλιάδες η μαγεία χάνεται. Από ψηλά μοιάζουν μυρμήγκια οι λουόμενοι. Από κοντά μοιάζει αδύνατο να χαρείς την θέα, να απολαύσεις την παραλία, να βγάλεις από το οπτικό σου πεδίο τα χιλιάδες εκκολαπτόμενα μοντέλα που φωτογραφίζονται μπροστά στο βράχο για λίγα likes στο instagram. Το χειρότερο όμως είναι ότι για να χρησιμοποιήσεις τη μοναδική τουαλέτα που έχει εγκατασταθεί για να εξυπηρετεί χιλιάδες ανθρώπους θα πρέπει να πληρώσεις φόρο ούρησης.

Όλες οι παραλίες των Χανίων έχουν γίνει προϊόν εκμετάλλευσης. Η τιμή στο σετ ξαπλώστρα-ομπρέλα μοιάζει να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Ευτυχώς όμως σχεδόν παντού υπάρχει χώρος για να στρώσεις μια ψάθα και να αράξεις.

Όμως υπάρχει μια ελεύθερη –ακόμα- παραλία. Τα Σειτάν Λιμάνια. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να κατέβεις μια πλαγιά από ένα μονοπάτι που σχεδόν δεν υπάρχει. Εύκολο για έμπειρους ορειβάτες, δύσκολο για εμάς τους κοινούς θνητούς. Όμως αυτό που θα συναντήσεις στην μικρή αυτή παραλία σε αποζημιώνει. Εκπληκτικά νερά σε έναν μικρό και βαθύ κόλπο που κολυμπώντας τον νομίζεις ότι πρωταγωνιστείς σε ταινία τύπου Γαλάζια Λίμνη. Η απόλυτη εμπειρία.

Γραφικότητα

Τη μισή Κρήτη γύρισα, έναν μουστακαλή με στιβάνια και μαύρο πουκάμισο να ακονίζει το μαχαίρι του σε ένα παραδοσιακό καφενείο μιλώντας βαριά, σχεδόν ακαταλαβίστικα κρητικά, δεν συνάντησα. Η πόλη των Χανίων ορισμένες φορές σου δίνει την εντύπωση ότι δεν είσαι στην Κρήτη. Διάολε, παγωμένο γιαούρτι, μαγαζιά με σουβενίρ και t-shirts με Σπαρτιάτες μπορείς να βρεις παντού. Γιατί και στην Κρήτη;

Νυχτερινή ζωή

Εδώ τα πράγματα είναι αμφιλεγόμενα. Στα Χανιά συνυπάρχουν τα κακώς εννοούμενα τουριστικά μαγαζιά που κοιτάζουν το παλιό λιμάνι, στα οποία μόνο λούμπεν βρετανοί τουρίστες θα σύχναζαν, μαζί με όμορφα μπαράκια, μικρά και μεγάλα. Συνυπάρχουν τα ορθάδικα τύπου παραλίας Θεσσαλονίκης μαζι με καλαίσθητα ρακομελάδικα, μπαράκια για κάθε επιλογή. Πάντως δεν υπάρχει μαγαζί, χώρος εστίασης ή ακόμα και φούρνος που να μην είναι προσεγμένος.

Κρητική φιλοξενία

Είναι γεγονός πως οι Κρητικοί ήταν ευγενέστατοι και συμπαθέστατοι. Εξυπηρετικοί και καλόκαρδοι. Υποθέτω πως στα χωριά και σε λιγότερο τουριστικές περιόδους θα ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η παρουσία τους. Βέβαια ό,τι έχετε ακούσει για τους Κρητικούς οδηγούς είναι αλήθεια. Και με το παραπάνω. Το μαρτυρούν άλλωστε τα συνεχόμενα δυστυχήματα που συνέβησαν και αυτό το καλοκαίρι.

Επιστροφή στον Πειραιά

Όσο είσαι στο καράβι της επιστροφής βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Σε ενοχλεί περισσότερο το κλιματιστικό, η ατυχής επιλογή να κοιτάς προς την τηλεόραση που παίζει μια σαβουροταινία στο ΣΚΑΙ, οι πατούσες του παραδιπλανού, οι τιμές του κυλικείου. Κάνεις τον απολογισμό σου και σκέφτεσαι: «θα ξαναπήγαινα στα Χανιά;». Η απάντηση είναι αυτόματη: ΝΑΙ, αλλά αυτή τη φορά θα έκανα κάποια πράγματα διαφορετικά. Ίσως θα πρέπει να ξοδέψεις λιγότερο χρόνο στην πόλη των Χανίων και περισσότερο στη Νότια πλευρά. Ίσως να μην ήταν ο Αύγουστος ο κατάλληλος μήνας. Ίσως να χρειάζεται περισσότερες μέρες για να δεις μέρη και κόσμο που δεν πρόλαβες φέτος. Η Κρήτη, με όλες τις αντιφάσεις της που την κάνουν μοναδική, θα είναι εκεί. Και του χρόνου…