Εντυπωσιακές εικόνες του Σοβιετικού Μνημείου Πεσόντων στο Βερολίνο με drone (VIDEO)

To Σοβιετικό μνημείο Πολέμου στο Πάρκο Τρέπτο στο Βερολίνο είναι ένα από τα τρία μνημεία του Κόκκινου Στρατού που χτίστηκαν στο Βερολίνο μετά τον πόλεμο, μαζί με εκείνα στις συνοικίες Τίργκαρτεν και Πάνκο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι πως αποτελεί τρίπτυχο μαζί με άλλα δύο εμβληματικά αντιφασιστικά μνημεία της πρώην ΕΣΣΔ, το μνημείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου στο Μαγνιτογκόρσκ και το διάστημο γλυπτό «Η πατρίδα καλεί» στο Στάλινγκραντ. Το μνημείο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Γιάκοβ Μπελοπόλσκι προς τιμήν 7000 από τους 80.000 πεσόντες σοβιετικούς στρατιώτες στη διάρκεια της απελευθέρωσης της Βερολίνου.  Όπως και τα άλλα δύο μνημεία στο Βερολίνο, είναι μνημείο και ταυτόχρονα κοιμητήριο των πεσόντων.

Χτίστηκε πάνω στο έδαφος ενός γηπέδου μετά από διαγωνισμό όπου συμμετείχαν τα σπουδαιότερα ονόματα της σοβιετικής αρχιτεκτονικής και των εικαστικών τεχνών. Το τελικό σχέδιο αποτελεί υβρίδιο των προτάσεων του Μπελοπόλσκι, του διάσημου γλύπτη Γιεβγκένι Βουτσέτιτς, που βρίσκεται πίσω κι από το γλυπτό στο Στάλινγκραντ, του ζωγράφου Αλεξάντρ Γκορπένκο και της μηχανικού Σάρα Βαλέριους. Οι λίθοι και ο γρανίτης που χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του μνημείου, η οποία ολοκληρώθηκε το 1949, προέρχονταν από την κατεδαφισμένη καγκελαρία του Χίτλερ. Συνολικά το ύψος του γλυπτού ξεπερνάει τα 30 μέτρα.

Το μνημείο που εγκαινιάστηκε παρουσία της ηγεσίας της ΓΛΔ, αποτέλεσε επίκεντρο κρατικών και κομματικών εκδηλώσεων σε όλη τη διάρκεια ύπαρξης του γερμανικού σοσιαλιστικού κράτους.

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου σήμανε το ξεθάρρεμα ακροδεξιών ομάδων, που βανδάλισαν τμήματα του μνημείου με αντισοβιετικά γκράφιτι. Το SED, αν και ήδη σε διαδικασία μετάλλαξης σε «Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού», πρόδρομο της οπορτουνιστικής «Die Linke», διοργάνωσε στις 3 Γενάρη 1990, λίγους μήνες πριν τη διάλυση της ΓΛΔ δηλαδή, μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν 250.000 πολίτες. Αστοί ιστοριογράφοι έχουν υποστηρίξει πως επρόκειτο για «προβοκάτσια» αξιωματικών της Στάζι, χωρίς ωστόσο να έχουν φέρει κάποιο αποδεικτικό στοιχείο.

Η καλή κατάσταση του μνημείου ως σήμερα, παρότι δέχθηκε κατά καιρούς κι άλλες επιθέσεις, όπως το 2015, όταν πυρκαγιά κατέστρεψε μία από τις επιγραφές, οφείλεται στις συμφωνίες «2+4» για τη γερμανική επανένωση, όπου η ΟΔΓ αναλάμβανε έναντι της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη συνέχεια την υποχρέωση να συντηρεί όλα τα σοβιετικά μνημεία της χώρας και να ζητά την άδεια της Ρωσίας για κάθε τυχόν παρέμβαση σε αυτά.

Έτσι το μνημείο απέφυγε την τύχη άλλων σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών μνημείων του Βερολίνου, τα οποία ξηλώθηκαν ή – κυρίως, λόγω της αντίδρασης των κατοίκων στην αφαίρεσή τους – αφέθηκαν στην τύχη τους να ρημάζουν, όπως το άγαλμα του Ταίλμαν. Δε λείπουν πάντως κατά καιρούς εκστρατείες, ειδικά από δεξιά μέσα όπως ο όμιλος Σπρίνγκερ της γνωστής φυλλάδας Bild, για κατεδάφιση των σοβιετικών μνημείων. Η τελευταία εκτεταμένη συντήρηση έγινε το 2003, όταν το άγαλμα αφαιρέθηκε κι εστάλη στο Ρίγκεν για εργασίες συντήρησης, τοποθετούμενο εκ νέου στη θέση του το 2004.

Από το 1995 ο χώρος αποτελεί τόπο συγκέντρωσης του εορτασμού της αντιφασιστικής νίκης κάθε 9 Μάη, που οργανώνεται από διάφορες αντιφασιστικές οργανώσεις.

Αυτό το ιστορικό μνημείο και την ευρύτερη περιοχή μπορείτε να απολαύσετε μέσα από το βίντεο που ετοίμασε ο taleporos, που επιμελείται και τα βιντεοχρονολόγια που ανεβαίνουν δις εβδομαδιαία στην Κατιούσα. Αν μη τι άλλο, οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους: