Οδοιπορικό στις παραλίες των Τζουμέρκων

Ποιος είπε πως το καλοκαίρι τελείωσε; Ο Σεπτέμβρης είναι για πολλούς ο ομορφότερος μήνας για διακοπές – όσο ακόμα αποτελεί προέκταση του θέρους. Και ποιος είπε πως το καλοκαίρι είναι μόνο για θάλασσα; Δε λέω καλή κι η θάλασσα, καλές κι οι αμμουδιές στα νησιά, ακόμα καλύτερες όμως είναι εκείνες οι μικρές παραλίες που βρίσκονται κρυμμένες ανάμεσα σε ορεινούς όγκους και χωριουδάκια – εκεί όπου μόνο παραλία δε θα σκεφτόσουν πως μπορεί να βρεις.

Μία από αυτές συναντάμε και στους πρόποδες των Τζουμέρκων. Ξέρεις, από αυτές με τα κρυστάλλινα νερά που φωλιάζουν μέσα στα πλατάνια γεμάτες λευκά βότσαλα. Πρόκειται για την Παραλία του Αχελώου που βρίσκεται λίγο μετά το χωριό Κάψαλα και πιο συγκεκριμένα στο χωριουδάκι των Τερπνών στην ορεινή Άρτα, ακολουθώντας την εθνική οδό προς Τρίκαλα. Αφού αφήσεις το αυτοκίνητο σε μία μικρή αλάνα, στο πλάι του δρόμου, ακολουθείς τις πινακίδες προς την παραλία, κατεβαίνοντας το μονοπατάκι προς το ποτάμι. Αν και η διαδρομή είναι αρκετά βατή η αθλητική περιβολή για την κατάβαση κρίνεται απαραίτητη. Οπότε, προσοχή: αθλητικά παπούτσια και back pack για να έχεις ελεύθερα χέρια!

Με το που φτάνεις στην όχθη του ποταμού, συναντάς έναν μικρό κολπίσκο που περίτεχνα έπλασε η φύση σα μικρή πισίνα. Ένα από τα αγαπημένα spot μικρών και μεγάλων που αγαπούν τις βουτιές είναι αυτός ο βράχος που τον σχηματίζει. Πάνω ακριβώς από τον βράχο βρίσκεται ένα γεφυράκι, γνωστό ως Συρματογέφυρο, το οποίο αποτελεί και σύνδεση του νομού με τα Τρίκαλα. Αν και σε σημεία οι φθορές είναι ορατές, είδαμε αρκετούς από τους επισκέπτες να …μεταναστεύουν στον απέναντι νομό.

Βέβαια, σε μέρα με απόλυτη άπνοια και απουσία των ρευμάτων του ποταμού είναι πανεύκολο να διασχίσεις τον Αχελώο σε σημεία που το νερό φτάνει αρκετά κάτω από το γόνατο. Δεν είναι μυστικό, πάντως, πως η απέναντι όχθη του ποταμού είναι ιδανική για μεγαλύτερες άπλες (ή και …ξάπλες), μιας και οι πλάτανοι προσφέρουν μεγαλύτερη σκίαση, άρα και δροσιά. Μπορεί το μέρος να είναι ορεινό και τα νερά να είναι κάτι παραπάνω από δροσερά, μη ξεγελαστείς όμως, μιας και η αντανάκλαση του ήλιου στα λευκά βότσαλα κάνει τον τόπο να ζεματάει.

Επιπλέον, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι παίρνουν μαζί το πικ-νικ kit τους, στρώνοντας μια μικρή φιέστα. Άλλοι επιλέγουν να παίξουν τα επιτραπέζιά τους, τάβλι ή ακόμα και river volley. Μία λίστα με πράγματα που σίγουρα θα σου χρειαστούν είναι:

– ψάθα: θα χρειαστεί να τη στρώσεις στα βότσαλα – εκτός του ότι δεν είναι και το πιο βολικό μέρος για να καθίσει κανείς, είπαμε, ζεματάνε

– αντηλιακό & καπέλο: α π α ρ α ί τ η τ ο

– νερό: ιδανικά μία από τις πατροπαράδοτες “φούσκες”, δε ξέρεις για πόσο θα κάτσεις και ευτυχώς – για ευνόητους λόγους – ο χώρος δεν έχει τροφοδοσία

– τα ταπεράκια της μαμάς (ή της γιαγιάς): όπως είπαμε παραπάνω δεν υπάρχει κοντά κάποιο μέρος για τροφοδοσία, σαν τις παραδοσιακές πίτες και τη φρέσκια ντομάτα όμως… δεν έχει!

Και για να μη γίνω η ελληνίδα μάνα (ή η γιαγιά – διπλό χτύπημα!) η “υπερπροστατευτική”, η “ζακέτα-παιδί-μου-να-πάρεις”, η “εγώ-για-το-καλό-σου-λέω” και για να μην ακούς μετά όλα τα “στα-‘λεγα-εγώ-εσύ-δε-με-άκουγες”, “εμένα-κανείς-δε-με-υπολογίζει”, ο καθένας προσαρμόζεται κατά βούληση και γεμίζει το βαλιτσάκι του Σπορτ-Μπίλι.

Φεύγοντας, μετά τις φωτογραφίες και αφού διαλέξεις το λευκότερο βότσαλο για αναμνηστικό, μη ξεχάσεις να μαζέψεις τα σκουπίδια σου. Επειδή σίγουρα θα ξαναγυρίσεις, θα θες να βρεις το σημείο τόσο όμορφο όσο το άφησες.

Καλές βουτιές!