Στο σπίτι του Λένιν – Μια περιήγηση στις πόλεις όπου έζησε και έδρασε ο επαναστάτης(ΦΩΤΟ)

Μετά το θάνατο του Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, γνωστό ως Λένιν, πολλά μέρη στη Σοβιετική Ένωση μετονομάστηκαν προς τιμήν του. Έτσι ο τόπος γέννησής του στο Σιμπίρσκ μετονομάστηκε σε Ουλιάνοφσκ. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ κάποια μέρη έλαβαν ξανά την αρχική τους ονομασία. Πολλά άλλα ωστόσο, μεταξύ τους το Ουλιάνοφσκ, διατηρήθηκαν. Καμία πόλη στη Ρωσία δεν έχει να επιδείξει τόσα αξιοθέατα, αφιερωμένα στο Λένιν και την οικογένειά του, που να είναι αφιερωμένα στο Λένιν και την οικογένειά του. Είναι λοιπόν αυτονότηα να χαρακτηρίσουμε το Ουλιάνοφσκ ως “Πόλη του Λένιν”.

Οι επισκέπτες της πόλης πέφτουν πάνω στο Λένιν ήδη στην αίθουσα του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού – υπό μορφή ανάγλυφου και τοιχογραφίας. Στο Ουλιάνοφσκ υπάρχουν οχτώ γλυπτά που δείχνουν τον επαναστάτη και τους γονείς του. Μεταξύ τους κάτι πραγματικά σπάνιο: το Λένιν να συνομιλεί με δυο αγρότες. Σπανιότητα έχει και το μεγάλο μνημείο που δείχνει το Βλαντίμιρ ως μικρό αγόρι με τη μητέρα του Μαρίγια. Περιβάλλεται από πολυάριθμα γλυπτά, που δείχνουν νέους πιονιέρους. Το Μουσείο Λένιν, ένα τεράστιο μνημειακό σύμπλεγμα, εκθέτει μεταξύ αναρίθμητων εκθεμάτων και τη νεκρική μάσκα του επαναστάτη. Και κατά την επίσκεψη στο σύνολο μουσείων “Η πατρίδα του Λένιν”, με τα σχεδόν 20 μουσεία, μπορεί κανείς να καταδυθεί όχι μόνο στα παιδικά χρόνια του Λένιν, αλλά και στο 19ο αιώνα.

Σε ένα ύψωμα με θεά στο Βόλγα μπορεί κανείς να διακρίνει την επιγραφή “Λένιν” στη μορφή μιας κατάλληλα διαμορφωμένης συστάδας θάμνων. Στο πάρκο βρίσκεται ο τάφος του πατέρα του, Ίλια. Μπροστά από τις προσόψεις των σπιτιών οι περαστικοί βλέπουν όχι λιγότερες από 15 αναμνηστικές πλάκες, που δίνουν στοιχεία για την καθημερινότητα του Λένιν και της οικογένειάς τους: για το λύκειο, όπου ο Λένιν έδωσε απολυτήριες εξετάσεις, μέχρι το σχολείο θηλέων, που επισκέφτηκαν οι αδερφές του Άννα και Όλγα. Σε ένα κτίριο, όπου έμενε ο προσωπικός γιατρός της οικογένειας Ουλιάνο, ένα τυπογραφείο, όπου τυπώνονταν τα έργα του πατέρα του Λένιν, και μια βιβλιοθήκη, που επισκέπτονταν οι Ουλιάνοφ. Υπάρχουν πινακίδες που δείχνουν τα σπίτια όπου έμενε η οικογένεια κατά καιρούς, κι εκείνο όπου γεννήθηκε ο αδερφός του Λένιν, Ντμίτρι. Υπάρχει μια πινακίδα στις οποίες υπάρχουν αποσπάσματα από τη τηλεγραφήματα, ένα από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού προς το Λένιν, που απελευθέρωσαν τη γενέτειρά του από τους λευκοφρουρούς, μαζί με την υπόσχεση να κατακτήσουν και τη Σαμάρα, κι ένα που περιλαμβάνει τις ευχαριστίες του Λένιν στους στρατιώτες.

Το διαμέρισμα όπου έζησε η οικογένεια Ουλιάνοφ στη Σαμάρα

Αλλά και σε άλλα μέρη, συνδεδεμένα με τη ζωή και το έργο του Λένιν, δημιουργήθηκαν τότε μουσεία. Εκτός από το Ουλιάνοφσκ, το Σουσένσκογιε, το Ρασλίφ και το μαυσωλείο του λένιν στη Μόσχα αντιπροσώπευαν επίσης σοβιετικούς “προσκυνηματικούς τόπους”. Τα μουσεία στις άλλες πόλεις ήταν βέβαια σαφώς λιγότερο γνωστά, αλλά σταθερό και σημαντικό τμήμα της λεγόμενης “Λενινιάνα”. Από το 1890 ως το 1893 η οικογένεια Ουλιάνοφ νοίκιαζε από επιχειρηματία στη Σαμάρα ένα διαμέρισμα. Εκείνη την εποχή ο Λένιν τελείωνε τις νομικές σπουδές του, σχηματιζόταν η κοσμοθεωρία του και με την ενεργή του συμμετοχή ιδρύθηκε εδώ ένας μαρξιστικός κύκλος. Δεν ήταν τυχαίο που οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού του υπόσχονταν στο τηλεγράφημά τους να εγκαθιδρύσουν τη σοβιετική εξουσία στη Σαμάρα. Το 1940 εγκαινιάστηκε εδώ το Μουσείο Λένιν.

Το Δεκέμβρη του 1895 ο Λένιν συνελήφθη στην Αγία Πετρούπολη και εξορίστηκε το 1897 για τρία χρόνια στο Σουσένσκογιε της Σιβηρίας. Μετά την επιστροφή του το 1900 εγκαταστάθηκε στο Πσκοφ, όπως του το είχαν ορίσει οι αρχές. Στον τρίτο όροφο ενός πέτρινου σπιτιού ο Λένιν νοίκιασε ένα διαμέρισμα. Στους χώρους βρίσκεται σήμερα ένα μουσείο. Στο Πσκοφ υπάρχει ένα ακόμα μουσείο Λένιν, που λέγεται και “Σπιτάκι της Ίσκρα”. Εδώ συζητούνταν σε συνωμοτικές συναντήσεις των Ρώσων σοσιαλδημοκρατών οι εκδόσεις της “Ίσκρα”. Η “Ίσκρα”, δηλαδή η σπίθα, ήταν μια πρώιμη επαναστατική εφημερίδα υπό την καθοδήγηση του Λένιν. Τα δυο μουσεία καταστράφηκαν στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και αργότερα ανασυστάθηκαν εκ νέου. Μετά την περίοδο στο Πσκοφ, ο Λένιν μετακόμισε με τη γυναίκα του Ναντέζντα Κρούπσκαγια στην Ούφα. Η δημιουργία του τοπικού μουσείου έγινε αργότερα με δική της επίβλεψη.

Το μουσείο Λένιν στο Πσκοφ

Τον Ιούλη του 1917 η προσωρινή κυβέρνηση διέταξε τη σύλληψη του Λένιν. Εκείνο το καλοκαίρι άλλαξε πάνω από 15 φορές τον τόπο διαμονής του. Ένας από αυτούς βρισκόταν στη Γιαλκάλα του πριγκηπάτου της Φινλανδίας. Ο Λένιν έμεινε εκεί λίγες μέρες και δραπέτευσε ξανά. Την περίοδο στη Γιαλκάλα την αξιοποίησε για να δουλέψει πάνω στο έργο του “Κράτος κι Επανάσταση”. Το 1940 άνοιξε εδώ ένα μουσείο Λένιν τις πύλες τους. Κάτω από την τεράστια στέγη, που στοχεύει στην προστασία από τα καιρικά φαινόμενα, το σπιτάκι μοιάζει σαν παιχνίδι. Καθώς στη ρωσική γλώσσα δεν είναι σπάνιο να φωνάζουν κάποιον με το όνομα του πατέρα του, η Γιαλκάλα, που μετά το φιννοσοβιετικό πόλεμο ανήκε στην ΕΣΣΔ μετονομάστηκε το 1948. To μουσειακό πάρκα “Γιαλκάλα” φιλοξενεί κι ένα μοναδικό στο είδος του μνημείο: Ο Λένιν συντροφιά με τον Ιωσήφ Στάλιν. Πιθανόν είναι το τελευταίο του είδους του που διατηρήθηκε.

Γλυπτό με το Λένιν και το Στάλιν, πιθανότατα το τελευταίο αυτής της μορφής που διατηρείται ως σήμερα

Εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του, ο Λένιν εστάλη το 1921 σε αναρρωτικές διακοπές. Από τις 17 Γενάρη ως τη 1 Μάρτη έμενε στο Κοστίνο, που σήμερα ανήκει στο Κορόλιοφ. Από ένα ξύλινο σπίτι ο Λένιν εξακολουθούσε να ηγείται της ΣοβιετικήςΈνωσης. Από το 1939 βρίσκεται εκεί ένα μουσείο. Με περηφάνια οι συνεργάτες επιδεικνύουν μια καταχώρηση του 2010 στο βιβλίο επισκεπτών. Προέρχεται από το Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚΡΟ. Με αυτή ευχαριστεί για τη “διατήρηση της μνήμης του Λένιν, του μεγαλύτερου στοχαστή και πολιτικού”.

Το δωμάτιο του Λένιν στο Ουλιάνοφσκ, όπου έζησε από το 1878 ως το 1887

Ο Λένιν πέθανε το 1924 στο Γκόρκι της Μόσχας. Το 1941, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το βαλσαμωμένο του σώμα μεταφέρθηκε από τη Μόσχα στο Τιουμέν. Εκεί φυλάχθηκε ως το 1945 στο αγροτικό ινστιτούτο. Μια αναμνηστική πλάκα στην πρόσοψη το επιβεβαιώνει. Έτσι έγινε το Τιουμέν ο τελευταίος χώρος διαμονής του, πριν βρει τον οριστικό τόπο ανάπαυσής του στο μαυσωλείο της Μόσχας στην Κόκκινη Πλατεία.

Μετάφραση κειμένου του Alexandre Sladkevich από jungewelt.de