Τοπικές – Περιφερειακές Εκλογές 2023: Μάχιμη, 100% λαϊκή αντιπολίτευση με ισχυρό ΚΚΕ και σε δήμους – Περιφέρειες

Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι δείκτης ανόδου του κύρους που έχει κατακτήσει το Κόμμα στην εργατική τάξη και σε όλο τον λαό, πρωτοστατώντας σε εμβληματικούς αγώνες και κινητοποιήσεις. Μέσα σε έναν αρνητικό πολιτικό συσχετισμό, που παραμένει, εκφράζεται πλέον μια δυναμική ανόδου της πολιτικής επιρροής του Κόμματος, η οποία δεν περιορίζεται στην εκλογική του επιρροή.

Στη σημαντική πολιτική μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών που είναι μπροστά μας, έχουμε τη δυνατότητα να εκφραστεί μια ενισχυμένη συσπείρωση εργατικών, νεανικών, λαϊκών δυνάμεων στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πανελλαδικά, σε Περιφέρειες και δήμους.

Απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης και κοινής δράσης. Απέναντι στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία και τον συμβιβασμό που καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις, να συναντηθούμε στον δρόμο της σύγκρουσης με την πολιτική του συστήματος, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ.

Η προγραμματική σύγκλιση που υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή, στους δήμους και τις Περιφέρειες γίνεται κυριολεκτικά ταύτιση. Δεν υπάρχουν διακρίσεις στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής από δημοτικές ή περιφερειακές αρχές που ανήκουν στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ ή σε δήθεν ανεξάρτητους υποψηφίους που όμως ακουμπούν σε αυτά τα κόμματα.

Είναι χαρακτηριστικές: Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να δημοσιοποιήσει τη στήριξη του υποψηφίου της ΝΔ, Ανδ. Παχατουρίδη, στον τρίτο μεγαλύτερο δήμο της Αττικής, στο Περιστέρι. Η σύμπλευση στην Καισαριανή (μαζί ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ) με τον σημερινό δήμαρχο, για να αντιμετωπιστεί η δυνατότητα η Καισαριανή να ξαναγίνει κόκκινη. Η σύμπλευση που έχουμε καταγγείλει στην Πάτρα, όπου εδώ και 9 χρόνια τον δήμο διοικούν οι κομμουνιστές με τον Κώστα Πελετίδη, που η δράση, το έργο και η παρουσία τους κάνουν δυνατή τη συνέχεια, τη νέα επανεκλογή. Γι’ αυτό μαζεύτηκαν οι τρεις τους πριν τις εκλογές, γι’ αυτό προσπαθούν να υπονομεύσουν τη δημοτική αρχή.

Αυτή η τάση θα γενικευτεί και τώρα, μετεκλογικά, συνδυάζεται με τις διεργασίες που θα γίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στον χώρο της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ. Θα δούμε σχήματα υποτίθεται αυτοδιοικητικά, στο όνομα ότι επιλέγουμε τους ικανούς, τα οποία όμως είναι ταυτισμένα με την κυρίαρχη πολιτική που υλοποιείται στους δήμους, θα εκφράζουν ευρύτερες συγκλίσεις.

Αλλά και επιλογές σκοπιμότητας, όπως: «Να συνταχθούμε με έναν δήμαρχο που φαίνεται ότι θα κερδίσει, ώστε να συμμετέχουμε στη νομή της δημοτικής εξουσίας». Γιατί είναι πολλές οι αρμοδιότητες, πολυπλόκαμες οι δομές, μεγάλες οι δυνατότητες για εξαρτήσεις, για χειραγωγήσεις, μέσα από τη διοίκηση των δήμων.

Αντιλαϊκή σύγκλιση σε «στέρεο» έδαφος

Η κοινή πολιτική στην οποία ταυτίζονται δημιουργήθηκε από συνεχόμενες θεσμικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, οι οποίες στηρίχθηκαν και υλοποιήθηκαν από θέσεις διοίκησης, από τους δημάρχους τους και σε επίπεδο κάθε δήμου και Περιφέρειας, αλλά και σε επίπεδο των κεντρικών οργάνων, της ΚΕΔΕ και της ΕΝΠΕ.

• Είναι η πολιτική ότι η χρηματοδότηση των δήμων θα γίνεται με ίδια έσοδα, δηλαδή με επιπλέον φορολεηλασία του δημότη και με ταυτόχρονη συρρίκνωση των ΚΑΠ, οι οποίοι αποδίδονται με βάση τους φόρους που ήδη πληρώνει ο κόσμος ως ποσοστό στους δήμους. Η κρατική χρηματοδότηση λοιπόν συνεχώς μειώνεται – συρρικνώνεται και τα κενά καλύπτονται από την ένταση των ιδίων εσόδων, των ιδίων πόρων, δηλαδή τη βαριά φορολόγηση των δημοτών.
• Η ανταποδοτικότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες, χωρίς να συνδυάζονται οι αρμοδιότητες που δίνονται – ιδιαίτερα στους δήμους – με πόρους και με προσωπικό. Αρα, να ανοίγει ο δρόμος για την επιπλέον πληρωμή για οτιδήποτε παρέχεται από την πλευρά των δήμων και των υπηρεσιών τους.
• Η στήριξη των επιχειρηματικών σχεδίων όπως αυτά διαμορφώνονται σε κάθε περιοχή μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, μέσα από το μοίρασμα της «πίτας» δηλαδή το οποίο γίνεται και συνδυάζεται με τους στόχους και τις επιχειρηματικές επιδιώξεις σε κάθε Περιφέρεια και δήμο.
• Η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών, υπηρεσιών, τομέων που είναι στην ευθύνη των δήμων, μέσα από τη συρρίκνωση του προσωπικού, μέσα από την άλωση των εργασιακών σχέσεων, μέσα από στρατιές εργαζομένων ορισμένου χρόνου, των συμβασιούχων, οι οποίοι ουσιαστικά εναλλάσσονται κατά διαστήματα, καλύπτοντας προσωρινά ανάγκες και αφήνοντας ουσιαστικά πεδίο επιχειρηματικής δράσης σε ιδιωτικές εταιρείες.

Μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» απέναντι στη δημοτική αρχή Μπακογιάννη

Στον δήμο της Αθήνας, απέναντι στον κυβερνητικό δήμαρχο, τον Κ. Μπακογιάννη, και απέναντι στην πολύμορφη και πολύπλευρη στήριξή του, ουσιαστικά επί τέσσερα χρόνια βρεθήκαμε εμείς, η «Λαϊκή Συσπείρωση», με θέσεις μαχητικής αντιπολίτευσης, με διεκδικήσεις, προτάσεις, παρεμβάσεις παρουσίασης στο Δημοτικό Συμβούλιο των διεκδικήσεων κατοίκων, φορέων, σωματείων.

Ασκώντας συνεχή πίεση για λύση συγκεκριμένων προβλημάτων, πιέζοντας για να καλυφθούν ανάγκες των δημοτών, απαιτώντας λύσεις στα προβλήματα των σχολείων, των παιδικών σταθμών, των ελεύθερων χώρων, των κοινωνικών δομών του δήμου.

Η παρέμβασή μας πρόβαλε τις διαφορετικές ιεραρχήσεις για τις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών, καταγγέλλοντας και καταψηφίζοντας την πολιτική της διοίκησης Μπακογιάννη. Μια πολιτική που, έχοντας τη συναίνεση των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί το μοντέλο μιας πόλης – τουριστικού πάρκου και ταυτόχρονα κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα στους χώρους του Πολιτισμού, της Εστίασης, της ψυχαγωγίας και της εξυπηρέτησης των τουριστών.

Το ΠΑΣΟΚ πραγματικά συνδιοίκησε τον δήμο, στηρίζοντας σχεδόν το σύνολο των επιλογών της διοίκησης Μπακογιάννη. Μια συγκυβέρνηση που εκφράστηκε και με συνδιοίκηση σε κρίσιμους τομείς, με στελέχη του σε φορείς του δήμου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε όλες τις βασικές επιλογές της διοίκησης Μπακογιάννη. Είναι ένα θέμα που πρέπει να αναδείξουμε περισσότερο. Οταν λέμε ότι στήριξε όλες τις βασικές επιλογές, εννοούμε:

• Στήριξε και ψήφισε την περίφημη διπλή ανάπλαση στον Βοτανικό, που ουσιαστικά διαμορφώνει έναν υπερτοπικό χώρο μεγάλου εμπορικού – επιχειρηματικού πάρκου, αξιοποιώντας τα ακίνητα του Βωβού που ανήκουν στις συστημικές τράπεζες και το γήπεδο για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, δηλαδή για μια ανώνυμη εταιρεία, χτίζοντάς το ο δήμος και το κράτος με δικά τους χρήματα και παραχωρώντας το για χρήση ενός αιώνα στην ανώνυμη εταιρεία και στους επόμενους ιδιοκτήτες της.
• Ψήφισαν τον «Μεγάλο Περίπατο», γνωστό και ως …μεγάλο ναυάγιο, που μετέτρεψε μια βασική αρτηρία της πόλης σε εργοτάξιο για 4 χρόνια. Αυτό το έργο δείχνει τις κοινές τους προτεραιότητες και ιεραρχήσεις, για τις οποίες δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα στήριξαν τον «Μεγάλο Περίπατο» με την αρχική του μορφή, δηλαδή με την πεζοδρόμηση της Αθηνάς, που αποτράπηκε, με την πεζοδρόμηση της Ερμού έως την Ασωμάτων, που αποτράπηκε, και με την περίκλειστη Πλάκα, που επίσης αποτράπηκε, πρωτοστατώντας στις αντιδράσεις η «Λαϊκή Συσπείρωση».
• Ψήφισαν τον χαρακτηρισμό της Αθήνας ως πόλης – πρότυπου τουριστικού προορισμού, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό πρακτικά δίνει τη δυνατότητα στις επενδύσεις στον χώρο των ξενοδοχείων (πέραν των 400 ξενοδοχείων που ήδη υπάρχουν στην Αθήνα), αλλά και της πλατφόρμας του AirBnB, να εντάσσονται στους επενδυτικούς νόμους, να φοροαπαλλάσσονται, να έχουν φτηνότερο δανεισμό από τράπεζες, να φοροελαφρύνονται κ.λπ. Ουσιαστικά, και αυτοί απέναντι στο πρόβλημα του AirBnB στην Αθήνα σηκώναν τα χέρια ψηλά. Γενικές κουβέντες, αλλά όταν το θέμα έμπαινε σε συγκεκριμένα μέτρα τα οποία μπορούν να βάλουν φραγμό ή τουλάχιστον να διαμορφώσουν έσοδα για τον δήμο, ώστε να μπορεί να υλοποιήσει άλλες ιεραρχήσεις, άλλες προτεραιότητες, ουσιαστικά δεν έπαιρναν θέση.
• Συμμετέχουν μαζί με τον Κ. Μπακογιάννη και το ΠΑΣΟΚ στην εκτέλεση ενός μεγάλου κομματιού έργων που «τρέχουν» στην Αθήνα μέσα από την ΕΑΤΑ. Δηλαδή μέσα από μία αναπτυξιακή εταιρεία η οποία δεν ελέγχεται από το Δημοτικό Συμβούλιο, προσλαμβάνει κόσμο, κλείνει δουλειές και ουσιαστικά «τρέχει» όλα τα προγράμματα έξω και πέρα από το Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας ή από τη λογοδοσία σε αυτό.
• Είναι χαρακτηριστική η ταύτισή τους στην πολιτική διαχείρισης των ναρκωτικών. Γιατί όταν μιλάμε για τα ναρκωτικά στην Αθήνα μιλάμε για ένα σοβαρό πρόβλημα, με εναλλασσόμενες πιάτσες, με πίεση στην καθημερινότητα των κατοίκων, αλλά και με εγκατάλειψη εκατοντάδων συνανθρώπων μας που είναι τοξικοεξαρτημένοι, μέσα από το κυρίαρχο μοντέλο της «διαχείρισης της βλάβης», που φυσικά δεν είναι δική τους πατέντα αλλά της ΕΕ. Θεσμοθετώντας τον Χώρο Εποπτευόμενης Χρήσης στην οδό Καποδιστρίου, που δημιουργεί υποτίθεται συνθήκες υγιεινής για να κάνει ο χρήστης τη χρήση του, αφού αγοράσει φυσικά πρώτα από τον έμπορο, νομιμοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την πιάτσα. Μάλιστα ψήφισαν από κοινού 800.000 ευρώ για 5 βανάκια τα οποία θα γυρνάνε στις πιάτσες της Αθήνας για να μπαίνουν οι χρήστες να κάνουν τη χρήση τους με ασφάλεια. Αυτή είναι η απάντηση στο καθεστώς της πιάτσας, που το έχουν νομιμοποιήσει και με επισκέψεις μάλιστα από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να δείξουμε ότι είμαστε ευαίσθητοι και ότι αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας, ουσιαστικά νομιμοποιώντας την ανεξέλεγκτη χρήση, τη διακίνηση, το εμπόριο σε περιοχές της Αθήνας.
• Αλλο ένα κομβικό ζήτημα στο οποίο είναι ταυτισμένοι – που δεν είναι δευτερεύον, είναι σημαντικό στη λογική τη φορομπηχτική – αφορά τη συμφωνία τους στην ελεγχόμενη στάθμευση, στο κυνήγι των προστίμων. Προϋπολογίζουν και ψηφίζουν μαζί να εισπράττονται 10 εκατ. ευρώ ετησίως – από την ελεγχόμενη στάθμευση 3 εκατ. ευρώ και τα υπόλοιπα 7 εκατ. ευρώ από πρόστιμα κάθε είδους σε μηχανάκια και αυτοκίνητα στην Αθήνα. Ενώ ανοίγει η «δουλειά» με τη γενίκευση των σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων που ήδη λειτουργούν στην Αθήνα πειραματικά σε 25 σημεία, στα οποία η εταιρεία δεν πληρώνει τίποτα στον δήμο. Προβλέπονται το επόμενο διάστημα – και αυτό το πρόγραμμα «τρέχει» γιατί έχει σχέση με την «πράσινη μετάβαση» – περίπου 500 σημεία στην Αθήνα για φόρτιση ηλεκτρικών αυτοκινήτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ορισμένα επιπλέον στοιχεία και σημεία από τις θέσεις μας και την κριτική μας στη λειτουργία του δήμου, με αφορμή μια γενικευμένη συζήτηση για τον προϋπολογισμό:

• Οταν καταγγέλλουμε τη φορομπηχτική πολιτική της διοίκησης Μπακογιάννη, σημαίνει για τους δημότες της Αθήνας 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο, τα οποία πληρώνουν με κάθε είδους φορολογία. Το μεγαλύτερο κομμάτι αφορά τα ανταποδοτικά τέλη και τους συντελεστές που έχει διαμορφώσει, αλλά μέσα σε αυτό εντάσσονται και μια σειρά άλλες φοροεισπρακτικές λειτουργίες, όπως για παράδειγμα η προαναφερόμενη για την ελεγχόμενη στάθμευση. Αυτή η πολιτική της φορολεηλασίας απευθύνεται κατά κύριο λόγο στη λαϊκή, στην εργατική οικογένεια, στους εργαζόμενους και στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, γιατί συνδυάζεται με απροκάλυπτη φορολογική ασυλία των μεγάλων επιχειρήσεων, της βιομηχανίας του Τουρισμού που λυμαίνεται κυριολεκτικά την πόλη.

Τα έσοδα από τους ξενοδόχους ετησίως προβλέπονται – όχι εισπράττονται – να είναι 1 εκατ. ευρώ. Αυτό είναι το τέλος που υποχρεωτικά πληρώνουν όλοι οι πελάτες των ξενοδοχείων για κάθε διανυκτέρευση, είναι το 0,5%, ο φόρος παρεπιδημούντων. Αυτόν τον φόρο, που τον εισπράττουν οι ξενοδόχοι, δεν τον αποδίδουν στον δήμο. Στη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παραδέχτηκαν ότι 6 εκατ. τουρίστες για τους οποίους μιλάνε, και το διαφημίζουν κιόλας, σημαίνουν πάνω από 10 εκατ. ευρώ για τον δήμο της Αθήνας. Από αυτά υπολογίζουν να εισπράξουν 1 εκατ. ευρώ και αυτά που εισπράττουν μέχρι τώρα είναι 700.000 ευρώ κάθε χρόνο. Είναι η φοροασυλία την οποία καταγγέλλουμε συχνά και απάντηση δεν παίρνουμε.

Ειδικά από το AirBnB δεν εισπράττει τίποτα ο δήμος, και στην πρότασή μας για φορολόγησή τους σαν επαγγελματική στέγη επίσης σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν μιλάμε για το AirBnB, μιλάμε για μια πλατφόρμα όπου τα περίπου 12.000 διαμερίσματα στο 70% – 80% ανήκουν πλέον σε εταιρείες, και όχι σε αυτόν που νοικιάζει ένα ή δύο σπίτια για να έχει ένα επιπλέον εισόδημα.

Από τους κρατικούς φορείς, επιπλέον, ο δήμος δεν εισπράττει τίποτα σε σχέση με τα ανταποδοτικά τέλη, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι περίπου 350 εταιρείες, μεταφορικές, logistics κ.λπ., που βρίσκονται στον Βοτανικό και στον Ελαιώνα, επίσης δεν πληρώνουν τίποτα στον δήμο.

• Ορισμένα άλλα παραδείγματα για να κατανοείται και το μέγεθος της φορομπηξίας: Ο Αθηναίος πληρώνει μέσω λογαριασμών ηλεκτρικού στον δήμο 50 ευρώ περισσότερα από όσα πληρώνει ο Πατρινός. Ο επαγγελματίας Αθηναίος πληρώνει στον δήμο 200 – 300 ευρώ περισσότερα από όσα πληρώνει ένας Πατρινός επαγγελματίας αυτοαπασχολούμενος. Στην Αθήνα πληρώνουμε 0,50 – 6 ευρώ τις 3 ώρες την ελεγχόμενη στάθμευση, στην Πάτρα 0,30 ευρώ μαζί με 2.000 δωρεάν θέσεις στάθμευσης. Είναι παραδείγματα που αποδεικνύουν σε έναν κόσμο ότι μπορούμε και αλλιώς. Μπορεί να υλοποιηθεί μια διαφορετική πολιτική, η οποία θα προσπαθεί να παίρνει από τους λίγους και να ελαφρύνει τους πολλούς.

Είναι χαρακτηριστικό – και το τονίζαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο – ότι τα καλοκαιρινά camps του δήμου της Αθήνας απευθύνονται σε 660 παιδιά με αντίτιμο 30 ευρώ ανά παιδί, μαζί με έναν χυμό ή ένα σάντουιτς, όταν στην Πάτρα έχουμε 1.200 παιδιά εντελώς δωρεάν με γεύμα και με πρωινό. Είναι παραδείγματα για να κλονίζουν έναν κόσμο που είναι στη λογική ότι «τέλος πάντων τι μπορεί να γίνει;». Πολλά μπορούν να γίνουν, πολλές ιεραρχήσεις να αλλάξουν, άλλες προτεραιότητες να μπουν, ώστε να διαμορφώσεις τη δυνατότητα ανάσας, μικρής νίκης, τη δυνατότητα έστω ένας κόσμος να μην πιέζεται και από φορομπηχτικές δημοτικές αρχές.

Αυτές είναι οι δικές μας θέσεις, όταν λέμε ότι παλεύουμε από θέσεις λαϊκής αντιπολίτευσης – κυρίως γιατί είμαστε αντιπολίτευση στους δήμους. Αλλά τις ίδιες θέσεις έχουμε και εκεί που διοικούμε. Αυτό το κάνουμε πράξη όχι σε κάποιον μικρό δήμο, αλλά στον τρίτο μεγαλύτερο δήμο της χώρας.

• Ο κυβερνητικός δήμαρχος αποδέχεται τη συρρίκνωση του μόνιμου προσωπικού και την πλήρη υποστελέχωση των κρίσιμων υπηρεσιών που αφορούν την καθημερινή πιεστική ζωή των Αθηναίων. Εχουμε ιδιωτικοποιήσεις άμεσες με αναθέσεις σε εταιρείες και εργολάβους του πρασίνου (33 εκατ. ευρώ), με μία εταιρεία που ουσιαστικά παίρνει όλη τη δουλειά. Του ηλεκτροφωτισμού, που με 53 εκατ. ευρώ ανέλαβε – και με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση – την αντικατάσταση των φωτιστικών σωμάτων με Led. Της οδοποιίας με 21 εκατ. ευρώ για να καλυφθεί μόλις το 30% των οδοστρωμάτων της Αθήνας, χωρίς να λένε τι θα γίνει με το υπόλοιπο 70%. Ενώ με συμβάσεις εκατομμυρίων γίνεται η φύλαξη διαφόρων δομών που έχουν τα νομικά πρόσωπα του δήμου. Η υποστελέχωση είναι ιδιαίτερα έντονη στις κοινωνικές δομές του δήμου. Χαρακτηριστικά, στον ΚΥΑΔΑ, που απευθύνεται σε άστεγους, εξαρτημένους, άπορους, το 85% των εργαζομένων είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
• Ιεραρχήσαμε τις διεκδικήσεις για την ανάγκη των ελεύθερων χώρων, για τη διαμόρφωση χώρων πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού. Εχουμε δεκάδες κωδικούς στον προϋπολογισμό για απαλλοτριώσεις εκτάσεων, για αγορές κτιρίων και για τεχνικά έργα, οι οποίοι είναι μηδενικοί από χρονιά σε χρονιά. Δεν καλύπτονται δηλαδή από τους προϋπολογισμούς του δήμου και παραμένουν «χώροι προς απαλλοτρίωση». Οι εικόνες από τις γειτονιές μάς δίνουν πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Διαφημίζουν «πάρκα τσέπης», όταν για άλλη μια χρονιά 56 οικόπεδα – ελεύθεροι χώροι δεν απαλλοτριώνονται, ενώ 14 πλατείες περιμένουν εδώ και χρόνια την ανάπλαση.

Εχουν επίσης μηδενικές προβλέψεις για ήδη απαλλοτριωμένους χώρους από τον δήμο που έχουν ήδη πληρωθεί και έχουν αφεθεί στην εγκατάλειψη, έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους. Εχουμε χαρακτηριστικά αναδείξει ότι εκτάσεις 100 στρεμμάτων στην πόλη που έχουν απαλλοτριωθεί και που τις έχουμε παρουσιάσει στο Δημοτικό Συμβούλιο, διεκδικώντας, τις έχουν σε εγκατάλειψη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το πάρκο της Γκράβας, το οικολογικό πάρκο στον Ποδονίφτη, τους λαχανόκηπους, την έκταση δηλαδή των 9 στρεμμάτων στη Λένορμαν που έχουν καταπατηθεί και που επανειλημμένα αναγκάστηκαν, μετά τις παρεμβάσεις μας, να διώξουν τον καταπατητή, που όμως παραμένει. Την ίδια ώρα, τον Λόφο του Στρέφη τον φυλάνε τα ΜΑΤ και 9 στρέμματα χώρου χαρακτηρισμένου στην Ακαδημία Πλάτωνα παραμένουν καταπατημένα και οι καταπατητές εξακολουθούν να κάνουν δουλειές.

• Η κύρια επένδυση στον δήμο της Αθήνας είναι η εμπορική αξιοποίηση των κτισμάτων Βωβού που ανήκουν στις τράπεζες και το γήπεδο της ανώνυμης εταιρείας. Μιλάμε για 260 εκατ. ευρώ από πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, από προγράμματα του Ταμείου Ανάκαμψης και από χρήματα του δήμου, τα οποία φεύγουν κομμάτι – κομμάτι, με μια σειρά απαλλοτριώσεις απαραίτητες για να υλοποιηθεί το όραμα του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και των συστημικών τραπεζών στον Βοτανικό. Μιλάμε συγκεκριμένα για επιχορηγήσεις επενδύσεων, δάνεια, απαλλοτριώσεις, σε αυτό το συνολικό ποσό, από το οποίο τα 123 εκατ. ευρώ αφορούν το γήπεδο, το οποίο – όπως σημειώθηκε και πιο πάνω – θα το φτιάξουν ο δήμος και το κράτος και θα το δώσουν στην ανώνυμη εταιρεία για 100 χρόνια για δική της χρήση, με τις σουίτες, με τα καταστήματα, με το πάρκινγκ, με τη χρήση του χώρου, με μόνη υποχρέωση να το συντηρεί. Μιλάμε για μία λεόντειο συμφωνία την οποία καταγγείλαμε, που προβλέπει, όταν φτιαχτεί το γήπεδο, με έξοδα του δήμου να γκρεμιστεί το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και να διαμορφωθούν εκεί κτίσματα περίπου 1000 τ.μ. που θα περιλαμβάνουν μουσείο, χώρους εστίασης και θέσεις για την εταιρεία στο μελλοντικό υπόγειο πάρκινγκ κ.λπ. Δηλαδή μιλάμε για μια συμφωνία που τα δώσανε όλα! Και αυτό το σκάνδαλο το διαφημίζουν και το ψηφίσαν μαζί ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ.

Διαμορφώσαμε μια δυναμική απέναντι στη διοίκηση Μπακογιάννη της ΝΔ αυτά τα τέσσερα χρόνια. Διεκδικούμε την άνοδο των ποσοστών και της επιρροής μας. Μεγαλώνουν οι δυνατότητες για τη δική μας δυναμική, για τη δική μας προσπάθεια, στον δήμο και στην Περιφέρεια.

Οπως απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ το ΚΚΕ είναι η δύναμη που εγγυάται μάχιμη, συνεπή, 100% λαϊκή αντιπολίτευση, έτσι και απέναντι στον δήμαρχο της ΝΔ στην Αθήνα και στον περιφερειάρχη της κυβέρνησης η απάντηση είναι: Μαζί με το ΚΚΕ, με τους υποψηφίους και τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης», για να μη μετράμε χαμένες τετραετίες για τα λαϊκά συμφέροντα στον δήμο της Αθήνας και στην Περιφέρεια Αττικής.

 

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη (Σάββατο 1 Ιούλη 2023 – Κυριακή 2 Ιούλη 2023)

Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC