Τρεις νεκροί κρατούμενοι σε τρεις μέρες – Πλέον στις ελληνικές φυλακές μετράμε ένα νεκρό κάθε μέρα…

Τα μεγάφωνα ανακοινώνουν πως οι πτέρυγες κλείνουν…
Μπαίνουμε στους θαλάμους, ακούγεται το κλικ που κλείνει η πόρτα και πια ο Θεός βοηθός σε ό,τι συμβεί…

Λιποθυμάει κρατούμενη, χτυπάμε το κουδούνι έρχεται η υπάλληλος, ένα δεκάλεπτο να εξηγούμε τι έχει συμβεί και πώς και γιατί…
Φεύγει η υπάλληλος να πάει να ενημερώσει τη νοσοκόμα, (στο σύνολο 379 γυναικών τότε υπήρχαν τρεις νοσοκόμες και οι άλλες δύο ήταν σωφρονιστικοί υπάλληλοι που εκτελούσαν χρέη νοσοκόμας, η βάρδια είχε μία) γυρίζει πίσω να μας πει κάντε αυτό και κάντε εκείνο…
Αντιδρούν οι κρατούμενες ξαναφεύγει και μετά από ένα εικοσάλεπτο εμφανίζεται η νοσοκόμα…
(όλο το παραπάνω γίνεται από το παραθυράκι που βλέπετε στη φωτογραφία, παρουσία υπαρχιφύλακα ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν επιτέλους μέσα, για να δούνε τι έχει συμβεί).

Το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να φροντίσεις να μην έχεις πεθάνει σε αυτήν τη μισή ώρα με τρία τέταρτα.
Θα κρίνει η νοσοκόμα αν θα πρέπει η κρατούμενη να πάει στο ιατρείο για να της δώσουνε… τι θα της δώσουν;
Αυτά αν έχει λιποθυμήσει, αν έχει πόνο (τι σημασία έχει τι πόνο!!), θα πάρει ένα depon που γιατρεύει τα πάντα και πολύ είναι.

Οταν “κουβαλούσαν” τη Γ.Γ. από τον Κορυδαλλό στη Θήβα και από τη Θήβα στον Κορυδαλλό, με σωληνάκι για την χολή…
Ε ξεψύχησε η γυναίκα στη Θήβα.
Όταν η Κατερίνα επι 14 μέρες έδειχνε πως δεν είναι καλά και δεν δίνανε καμία σημασία, όταν πια την πήγαν στο νοσοκομείο της Θήβας, ήταν αργά… πέθανε μετά τέσσερις μέρες φρουρούμενη…
Όταν η Ε.Π έπαθε εγκεφαλικό, ήταν πεσμένη στο πάτωμα και η νοσοκόμα της έλεγε: αν δεν μου μιλήσεις δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
Η κρατούμενη δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον.
Μετά από δύο ώρες κρίθηκε πως πρέπει να πάει σε νοσοκομείο.

Σήμερα μετράμε κάθε μέρα και νεκρό στις φυλακές…
Ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Κοντονής, είχε πει πως οι άνθρωποι πεθαίνουν και έξω…
Ο νυν, ο Καλογήρου, απλά είναι άφαντος…
21ος αιώνας…

Από τον τοίχο της Σαββατούλας Καλπακίδου