Βαγγέλης Γιακουμάκης – Θα δικαιωθεί η μνήμη του;

Αυτές τις μέρες γίνεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη του πρώην διευθυντή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, για «παράβαση καθήκοντος κατ΄ εξακολούθηση για την υπόθεση Γιακουμάκη».

Ο φοιτητής της Σχολής Βαγγέλης Γιακουμάκης βρέθηκε νεκρός με τραύματα από μαχαίρι, τον Μάρτη του 2015, κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, ενώ είχε εξαφανιστεί ένα μήνα νωρίτερα.

Ο θάνατος του Βαγγέλη έφερε στο φως το φριχτό μαρτύριο που βίωνε, μέσα σε καθεστώς «νόμου της σιωπής». Οι καταγγελίες από στόματα που άνοιξαν μετά τον τραγικό χαμό του, μιλάνε για άσκηση ψυχολογικής βίας, συνεχείς εξευτελισμούς, επικίνδυνες σωματικές βλάβες ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων βασανιστηρίων, που ασκούσαν πάνω του μια ομάδα «παλικαράδων» συμφοιτητών του, που δεν μπορούσαν να ανεχτούν ότι ο Βαγγέλης ήταν διαφορετικός από αυτούς, ένα παιδί χαμηλών τόνων, σεμνό, διακριτικό και ευγενικό, δεν ήταν δηλαδή σαν τα μούτρα τους.

Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στη δικογραφία της υπόθεσης η φρίκη που ζούσε στο πετσί του ο Βαγγέλης περιγράφεται συνοπτικά ως εξής:  Τον έδεναν με σκοινιά από το λαιμό, τον σφαλιάριζαν σε κοινή θέα, του έκλειναν το νερό όταν έκανε μπάνιο, τον κρέμασαν με τη βία από παράθυρο στο ύψος του β’ ορόφου, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του, του επιτίθονταν με κλωτσιές και γροθιές σε όλο το σώμα και το κεφάλι, ακόμα και όταν ήταν πεσμένος στο έδαφος και σφάδαζε από τους πόνους, τον κλείδωναν σε ντουλάπα, τον εξανάγκαζαν να τραγουδά πετώντας του κέρματα, τον ξύριζαν με τη βία. Κάποιες από αυτές τις σκηνές κυκλοφορούν σε βίντεο που παίζονται στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για την ύπαρξη βίντεο με ακόμα (;!) πιο «σκληρές» σκηνές. Στα βίντεο που βγήκαν στη δημοσιότητα, τα πρόσωπα των ατόμων που βασανίζουν τον Βαγγέλη κρύβονται με «μωσαϊκό» όπως προβλέπει η νομοθεσία, όμως οι αρχές τα βλέπουν και μπορούν να ταυτοποιήσουν τα στοιχεία των «πρωταγωνιστών».

Όταν ανακαλύφτηκε η σορός του Βαγγέλη τα δάκρυα της κοινωνίας έκαναν το ποτήρι της υποκρισίας (της) να ξεχειλίσει. Διαπιστώσεις και περιγραφές έδιναν κι έπαιρναν σε ζωντανές συνδέσεις. Η «τοπική κοινωνία» παράβγαινε με την «κοινή γνώμη» ποια ήταν περισσότερο «συγκλονισμένη». Και όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, κανείς δεν ήξερε τίποτα. Λάθος. Κάποιοι ήξεραν αλλά δεν μιλούσαν. Και κάποιοι ακόμα σωπαίνουν.

Μετά τη μεγάλη δημοσιότητα και την κινητοποίηση της οικογένειας Γιακουμάκη που ζητάει τη δικαίωση της μνήμης του παιδιού τους και την τιμωρία των ενόχων, ακούστηκαν πολλά για πιέσεις σε διάφορα επίπεδα με προφανή στόχο να «απονευρωθεί» η υπόθεση και να τη βγάλουν καθαρή, ή να πέσουν στα μαλακά οι ένοχοι. Και κάποιοι που ήξεραν, μίλησαν με γεγονότα και ονόματα.

Η δίκη του πρώην διευθυντή της σχολής γίνεται ήδη σε δεύτερο βαθμό χωρίς να έχει προηγηθεί απόφαση του δικαστηρίου για τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Οι δολοφόνοι του Βαγγέλη – είτε κρατούσαν το μαχαίρι, είτε τον οδήγησαν στο θάνατο – συνεχίζουν τη ζωή τους ελεύθεροι.

Η υπόθεση δεν προκαλεί πια το ίδιο ενδιαφέρον στη παχυδερμική κοινή γνώμη που συμπληρώνει αιτήσεις για το «κοινωνικό μέρισμα».

Η δικαιοσύνη δείχνει το απάνθρωπο πρόσωπό της στην οικογένεια του αδικοχαμένου παλικαριού, δυόμισι χρόνια, χωρίς να ελαφραίνει τον αβάσταχτο πόνο τους με τον καταλογισμό ευθυνών και την τιμωρία των ενόχων. Και το μοναδικό «άπλετο φως» που «χύνεται» στην «υπόθεση Γιακουμάκη» είναι κάποιων τηλεοπτικών πλατώ.