Εικόνα Κατοχής

Σύμφωνα με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι χήρες δεν δικαιούνται τη σύνταξη των αποθανόντων συζύγων τους αν δεν έχουν συμπληρώσει τα 55 τους χρόνια.

Πρόσφατα, ένας καρκινοπαθής συνταξιούχος στρατιωτικός, βρισκόμενος στο «τελευταίο στάδιο», παρακάλεσε τους γιατρούς του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν να μη του αφαιρέσουν τη μηχανική υποστήριξη (που τον κρατούσε στη ζωή), για να μείνει ζωντανός μερικές μέρες ακόμα, μέχρι η γυναίκα του να κλείσει τα 55 της χρόνια και να δικαιούται τη σύνταξή του.

Ο παραλληλισμός έρχεται άνισος, μα αναπόφευχτος: Στην Κατοχή, όταν πέθαινε κάποιος οι δικοί του το κρατούσαν κρυφό, μη μαθευτεί και χάσουν μετά τον άνθρωπό τους και την –πολύτιμη– μερίδα του από το συσσίτιο…

Η «κρίση» τσακίζει μαζί με οικονομικά μεγέθη, αντοχές, κουράγια, όνειρα, ελπίδες, ανθρώπινες ζωές. Νέοι μεταναστεύουν, σχέδια για κοινή ζωή αναστέλλονται επ’ αόριστο, ζευγάρια δεν κάνουν παιδιά, σαραντάρηδες και πενηντάρηδες επιστρέφουν για να μείνουν μαζί με τους γονείς τους, παντρεμένοι χωρίζουν γιατί μόνο έτσι μπορούν να ξεφύγουν (για την ώρα), από τα δόντια της εφορίας. Γέμισε ο τόπος προσωπικές τραγωδίες, για «οικονομικούς λόγους».

Και κάποιοι πέφτουν ακόμα από τα σύννεφα…

Συνηθίσαμε να δίνουμε κουράγιο και να ζητάμε ο ένας απ’ τον άλλον ν’ αντέξει. Θέλει κουράγιο, στ’ αλήθεια, να γνωρίζεις ότι οι ώρες σου είναι μετρημένες και να μη σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Θέλει μεγάλη ψυχική αντοχή να έχεις ν’ αντιπαλέψεις εκτός από το θάνατο του αγαπημένου σου προσώπου, τον θάνατο της ανεργίας, της ανέχειας, του να μην έχεις να πληρώσεις το σουπερμάρκετ, το φαρμακείο, τη ΔΕΗ, την τράπεζα, την εφορία.

Δεν έλειψε ποτέ απ’ το λαό μας το κουράγιο και η ψυχική αντοχή και το έχει αποδείξει όποτε χρειάστηκε. Η απόφαση του λείπει –ακόμα–, να τα χρησιμοποιήσει προς τη σωστή κατεύθυνση και το σωστό στόχο. Όχι για ν’ αντέχει στις μικρές και μεγάλες καθημερινές τραγωδίες, αλλά για να στείλει στον αγύριστο αυτούς που του επιβάλλουν να τις ζει και το απάνθρωπο σύστημά τους.