Εκεί που σταματάει ο άνθρωπος, αρχίζει ο επιχειρηματίας – Μια διδακτική περίπτωση για τη ΒΙΑΝΕΞ του Π. Γιαννακόπουλου
Μια ξεχασμένη ιστορία σχετικά με τη ΒΙΑΝΕΞ, όπου το επιχειρηματικό κέρδος μπήκε πάνω από όλα, ξεπερνώντας τυχόν καλές προθέσεις.
Ο θάνατος του Παύλου Γιαννακόπουλου σκόρπισε θλίψη σε φίλους και εχθρούς. Πολλοί είναι αυτοί που αφηγούνται τις τελευταίες ώρες διάφορες ιστορίες που δείχνουν το χαρακτήρα του. Ότι έδωσε δωρεάν φάρμακα το 81′, μετά την τραγωδία της Θύρας 7, ότι βοήθησε τον Αττίλιο, το θρυλικό τρομπετίστα του Ολυμπιακού, ότι βοηθούσε όλους όσους έρχονταν να του ζητήσουν κάτι και είχαν ανάγκη, κτλ. Κάποια από αυτά έχουν ίσως το στοιχείο της υπερβολής, για να μεγαλώσουν αυτόν που διηγείται την ιστορία, κάποια άλλα είναι αντιφατικά μεταξύ τους, αφού πότε τονίζουν το λαϊκό χαρακτήρα και τα δύσκολα χρόνια του “αυτοδημιούργητου Γιαννακόπουλου” και πότε σημειώνουν πως ήταν ένας γνήσιος αστός με την καλύτερη έννοια. Δεν έχουμε όμως κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε την αξιοπιστία τους, καθώς ο Γιαννακόπουλος ήταν από τους λίγους παράγοντες που είχαν σχεδόν καθολική αναγνώριση στο χώρο του αθλητισμού.
Όπως σημειώναμε και στη νεκρολογία του, ωστόσο, εκεί που τελειώνει ο άνθρωπος, αρχίζει ο επιχειρηματίας Παύλος Γιαννακόπουλος. Με άλλα λόγια, κάθε χαρακτήρας, όσο καλός κι αν είναι, έχει ως ταβάνι την ταξική του θέση σε μια κοινωνία. Η εκμετάλλευση δεν είναι θέμα καλοσύνης ή προθέσεων, αλλά αντικειμενική παράμετρος, σχέση παραγωγής, αδήριτος νόμος για το κεφάλαιο και τη διευρυμένη αναπαραγωγή του.
Τα σημειώνουμε αυτά με βάση μια ξεχασμένη ιστορία που αφορά τη ΒΙΑΝΕΞ, τη φαρμακοβιομηχανία της οικογένειας Γιαννακόπουλου, και εύλογα δε μνημονεύτηκε αυτές τις μέρες. Πρόκειται για την περίπτωση της νόσου AIDS και του φαρμάκου Stocrin, που καταπολεμά τη λοίμωξη HIV, μειώνοντας την ποσότητα ιών στο αίμα. Η χρήση του λοιπόν ήταν ζωτικής σημασίας για τους πάσχοντες, ωστόσο η κυκλοφορία του στην Ελλάδα είχε κολλήσει, γιατί η ΒΙΑΝΕΞ που ήταν η αντιπρόσωπος εταιρία στην Ελλάδα, αρνούνταν να το διαθέσει, ζητώντας από το Υπουργείο να οριστεί μεγαλύτερη τιμή, σε υψηλότερα επίπεδα από ό,τι στην υπόλοιπη ΕΕ, που θα της επέφερε και μεγαλύτερο κέρδος. Σε ένα από τα ρεπορτάζ αναφερόταν μεταξύ άλλων:
η επιχείρηση δεν ενδιαφέρεται να διανείμει τις ταμπλέτες Stocrin των 600mg στην Ελλάδα και πρότεινε το φάρμακο να διανεμηθεί στην Ελλάδα από την εταιρεία Bristol-Myers Squibb ως «Sustiva». Με αυτόν τον τρόπο το φάρμακο θα πωληθεί στην Ελλάδα υπό διαφορετική εμπορική ονομασία σε υψηλότερη τιμή επειδή η μέση τιμή των δύο χαμηλότερων τιμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που υπάρχουν στην Ιταλία και την Ισπανία) είναι €272 ανά συσκευασία αντί των €247 που δόθηκαν από τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου για το Stocrin.
Ενώ σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, η εταιρία ζητούσε μια τιμή γύρω στα 500 ευρώ, που σημαίνει περί τα 150 ευρώ καπέλο και γρήγορο, εύκολο κέρδος.
Μπορείτε να δείτε περισσότερα στους εξής συνδέσμους:
Μια άλλη αλήθεια για το AIDS
Unχάπι end
Γιατί το Stocrin 600mg δεν είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα;
Ή αλλιώς: πως το μέγιστο κέρδος πάει πάντα επάνω από την ανθρώπινη ζωή:
Δεν ξέρουμε ποια ήταν η κατάληξη της υπόθεσης, ακόμα και μια καθυστέρηση μερικών μηνών, όμως, μπορεί να είχε αποβεί μοιραία για όσους εξαρτούσαν την αποθεραπεία τους και τη ζωή τους από αυτά τα φάρμακα. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, δεν έμπαινε θέμα χαρακτήρα, καλών προθέσεων του επιχειρηματία κτλ, αλλά μόνο το κέρδος της εταιρείας, που είναι υπεράνω όλων, σε μια καπιταλιστική οικονομία. Κι αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει ποτέ από το κριτήριό μας.
