Περί υγείας και άλλων ανθυγιεινών
Από τη μια η ζωή μας υποβαθμίζεται, από την άλλη, αν θέλουμε να απολαμβάνουμε τα βασικά που είχαμε κατακτήσει ως κοινωνία, όπως οι παροχές υγείας, θα πρέπει να τα χρυσοπληρώνουμε. Μπορεί να μη μας νοιάζει το κόστος της υγείας μας όσο είμαστε ακόμη υγιείς, αλλά αυτό είναι θέμα χρόνου να αλλάξει.
Όταν μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω σε αυτήν την κοινή προσπάθεια, χάρηκα, και χάρηκα διότι δεν υπάρχουν και πολλοί εκεί έξω (σε έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο) που να θέλουν να αναδείξουν την πραγματική εικόνα της καθημερινότητας και των αποχρώσεών της και κυρίως τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν.
Η στήλη αυτή θα ασχολείται ποικιλοτρόπως και χωρίς ενδοιασμούς με τα θέματα που αφορούν το πολυτιμότερο
Έτσι λοιπόν πριν αναδείξω το ειδικό, το καθημερινό, το επίπονο και το αναπάντεχο, θα επιχειρήσω μια πιο “φιλοσοφική” προσέγγιση του θέματος υγεία.
Δεν πέρασε πολύς καιρός απ’ όταν διάβασα μια “έρευνα” κοστολόγησης της ζωής, όπου ο συγγραφέας της την κοστολογούσε με το απίστευτο πόσο των 4,4$, όσο δηλαδή και 12 σφαίρες Καλάσνικοφ. Δεν έχει σημασία κατά πόσο αυτό ανήκει στο παράλογο, όσο το ότι η Δύση έχει μπει εδώ και χρόνια στην διαδικασία κοστολόγησης της ζωής.
Η υγεία λοιπόν είναι παράγωγο της κοστολόγησης της ίδιας της ζωής και όσο αυτή θα βαίνει μειούμενη, τόσο θα έχει αντίκτυπο στις παροχές προς αυτή.
Στον απόηχο της ανατροπής του σοσιαλισμού, δεχόμαστε μια συνεχή και βάναυση επίθεση στα δικαιώματά μας, και η υγεία (ως αγαθό και όχι μόνο) δεν μένει στο απυρόβλητο, πλήττεται καθημερινά και ανεπανόρθωτα. Ο λόγος φυσικά είναι ότι μπορεί μεν η ζωή συνεχώς να κοστολογείται όλο και φθηνότερα, αλλά η κεφαλαιοποίηση της υγείας, ως παροχή και ως εμπόρευμα, συνεχώς ανατιμάται, αποφέροντας τεράστια κέρδη σε όποιον ασχολείται με αυτήν (ιδιωτική ασφάλεια, περίθαλψη κτλ.)
Από την μια λοιπόν η ζωή μας υποβαθμίζεται (και αυτό εξηγείται ως ένα βαθμό), από την άλλη αν θέλουμε να απολαμβάνουμε τα βασικά που είχαμε κατακτήσει ως κοινωνία, όπως οι παροχές υγείας πχ, θα πρέπει να τα χρυσοπληρώνουμε!
Καταλήγοντας… μπορεί να μη μας νοιάζει το κόστος της υγείας μας όσο είμαστε ακόμη υγιείς… αλλά αυτό είναι θέμα χρόνου να αλλάξει!