Πού είναι η πολυδιαφημιζόμενη «εταιρική κοινωνική ευθύνη» των επιχειρήσεων Υγείας;
Όταν η «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» δεν υπηρετεί τις ανάγκες μιας προπαγανδιστικής προβολής και έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, τότε αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν υπάρχει κανένα ευαίσθητο – κοινωνικό πρόσωπο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι έμποροι υγείας και μεγαλοκλινικάρχες.
Όταν με επικοινωνιακούς όρους και όρους «λάιφ στάιλ» οι μεγάλες επιχειρήσεις θέλουν να διαφημίσουν το «κοινωνικό» τους πρόσωπο μέσο της πολυδιαφημιζόμενης «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» τότε επιστρατεύονται όλοι οι μηχανισμοί χειραγώγησης του συστήματος και πακτωλός χρημάτων «χτίζει» αυτό το προφίλ.
Ένα προφίλ ψεύτικο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, για να κρυφτεί πίσω από αυτό, το βάρβαρο πρόσωπο μεγάλων επιχειρήσεων και μεγαλοεργοδοτών που μετράνε μόνο κέρδη μέσα από την ανταγωνιστικότητα, θυσιάζοντας λαϊκά και κοινωνικά δικαιώματα, γιατί θεωρούνται εμπόδια για την αυξανόμενη κερδοφορία τους.
Όταν η «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» δεν υπηρετεί τις ανάγκες μιας προπαγανδιστικής προβολής και έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, τότε αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν υπάρχει κανένα ευαίσθητο – κοινωνικό πρόσωπο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι έμποροι υγείας και μεγαλοκλινικάρχες.
Την ώρα που η πανδημία του κορονοϊού παίρνει τραγικές διαστάσεις στη χώρα μας, με τους νεκρούς να ξεπερνούν τους 17.000, αυτοί εκμεταλλεύονται την κατάσταση και παζαρεύουν με την κυβέρνηση πώς θα ανταμειφθούν (κλειστό ενοποιημένο νοσήλιο για τη νοσηλεία απευθείας σε ιδιώτες για περιστατικά Covid) για υπηρεσίες παροχής ιατρικής περίθαλψης αντί να επιταχθούν και να μπουν κάτω από τον έλεγχο του δημόσιου συστήματος υγείας και να συμβάλλουν και αυτοί στα πλαίσια της έκτακτης αυτής ανάγκης.
Η κυβέρνηση που έχει αφήσει τα δημόσια νοσοκομεία στην τύχη τους, χωρίς γιατρούς παθολόγους, πνευμονολόγους, ιολόγους, και χωρίς νοσηλευτές, ΕΚΑΒ, βοηθητικό προσωπικό, με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας υποβαθμισμένη, τρέχει να υλοποιήσει όλες τις αξιώσεις των μεγαλοκλινικαρχών που έχουν σκοπό το κέρδος.
Η πολιτική αυτή είναι επικίνδυνη και θανατηφόρα για τον λαό, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά, με την κυβέρνηση να κοιτάει να ενισχύει την επιχειρηματική δράση στον τομέα της υγείας αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της πανδημίας.
Με το νέο «ΕΣΥ» σε αναμονή, τα «κοράκια» της εμπορευματοποιημένης υγείας ετοιμάζονται να αναλάβουν διάφορες υπηρεσίες που μέχρι σήμερα καλύπτονταν από το δημόσιο σύστημα, αυξάνοντας την πελατεία τους, αφού η κυβερνητική πολιτική ετοιμάζεται να κλείσει κλινικές, να κάνει συγχωνεύσεις, να αναστείλει περιφερειακές υγειονομικές μονάδες – ιατρεία, να κλείσει κέντρα υγείας.
Σε αυτή την πολιτική πρέπει να ορθωθεί ανάστημα, να βρει τοίχο από όλο τον μαχόμενο υγειονομικό κόσμο, γενικότερα από τον λαό.
Αυτό όμως προϋποθέτει σωματεία, συνδικάτα αγωνιστικά που θα παλεύουν καθημερινά για την οργάνωση, τη συσπείρωση, την ουσιαστική ενημέρωση, με ανάληψη πρωτοβουλιών και δεν θα συνδιαλέγονται με όρους παραγοντισμού με τον εκάστοτε κυβερνητικό ταγό για να δημιουργούν πέπλο σιωπής και συνθήκες υποταγής στις γραμμές των εργαζομένων.
Σήμερα υπάρχει αρκετή πείρα ώστε να διαπιστώσουν οι εργαζόμενοι στην υγεία και όχι μόνο ποιοι είναι πραγματικά φίλοι τους και στέκονται ενεργά, αγωνιστικά δίπλα τους, για να παλέψουν μαζί, και ποιοι δρούνε με προσωπεία για τον αποπροσανατολισμό και εν τέλει για την παραίτηση και την ενσωμάτωση τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα σπάσει και η προπαγανδιστική – υποκριτική γραμμή περί «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» που στόχο έχει την δημιουργία τεχνητών «κοινωνικών συμμαχιών» όπου θα αποθεώνεται η επιχειρηματικότητα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Η τεχνητή αυτή συναίνεση θέλει να ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού, συγκαλύπτοντας την πιο ωμή εκμετάλλευση των εργαζομένων, που απορρέει από όλο το νομοθετικό αντεργατικό – αντιλαϊκό οπλοστάσιο που έχουν στην φαρέτρα τους οι μεγαλοεργοδότες και το κεφάλαιο.
Νομοθετικό οπλοστάσιο που έχουν ψηφίσει και δημιουργήσει όλες οι αστικές κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών κυρίως, που έχουν για στρατηγική τους την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Καμιά πειθαρχία σε αυτή την στρατηγική.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με ενότητα των εργαζομένων και πραγματική κοινωνική συμμαχία στην βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, για δράση και αγώνα, για την μεγάλη κοινωνικοπολιτική ανατροπή.
ΥΓ Η κυβέρνηση εξαντλεί την πυγμή της στην επίταξη ιδιωτών γιατρών που αποτελεί μια χρεοκοπημένη συνταγή και την χρησιμοποιεί σαν αποπροσανατολιστικό βεγγαλικό αντί να προσλάβει μόνιμους γιατρούς, νοσηλευτές, ΕΚΑΒ, βοηθητικό προσωπικό.
