Το ψηφιακό πανοπτικόν του ΕΦΚΑ, η διάλυση της κανονικότητας και οι αντιστροφές της πραγματικότητας

Ο Άγγλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785 σχεδιάζει το Πανοπτικόν (Panopticon). Πρόκειται για μια φυλακή κατασκευασμένη με τρόπο τέτοιο που να επιτρέπει στον φύλακα να επιτηρεί όλους τους κρατούμενους, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι ορατός.

Να κοινωνιολόγος μάλαμα, φιλόσοφος των σάπιων ιδεών, διανοούμενος, ίδιος κι απαράλλακτος με τους σημερινούς αδιάφορους διανοούμενους του dacapo και της πλατείας Σκομπίας.

Με το Πανοπτικόν και οι Παντεπόπτες!

Καιρός να επιστρέψει και ο εποπτικός – κατασταλτικός μηχανισμός των παιδονόμων στον χρηματιστικοποιημένο μεσαίωνα που ζούμε… για πειθήνιους αυριανούς πολίτες.

Αλλά προσέχτε μια λεπτομέρεια. Αντί να αναμασούμε ζαλισμένοι σαπρόφυτα και να μας εγκλωβίζουν με κατινιές “ένα ταψί γεμιστά για μια βδομάδα”… ενώ το νεκροταφείο ψυχών ΕΦΚΑ, ακόμα δεν ξέρει πού πατεί, μήτε πού “υπάγει”…

Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, έκανα το πρώτο και οδυνηρότερο βήμα στον σκοτεινό και ρυπαρό λαβύρινθο των ασφαλιστικών ανυπέρβλητων προβλημάτων αυτού του βορβορώδους οργανισμού, που ακόμα δεν μπορεί να μεταφέρει ηλεκτρονικά τα στοιχεία και δεδομένα των ασφαλισμένων από τα παλιά ταμεία στον δικό του ηλεκτρονικό κορμό. Εκείνο που πονάει περισσότερο όταν το λες δεν είναι το κακό, είναι το εξευτελιστικό και το γελοίο. Από εδώ και στο εξής είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου· ύστερα απ’ αυτό που τόλμησα να πω, τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει.

Ο ΕΦΚΑ μέχρι τώρα, στη μικρή ζωή του, αντάξιος θεσμός της εποχής που ζούμε έχει να κάνει με την ψηφιακή διάλυση της αλήθειας, που σχετίζεται με εκατομμύρια ασφαλισμένους είλωτες και σκλάβους, ανασφάλιστους παρίες, μέσα από μια συνεχή και αδιάλειπτη αντιστροφή της πραγματικότητας στους λαβυρίνθους των “δήθεν” ερμηνευτικών μονοπατιών των ασφαλιστικών εγκυκλίων και των άλλων διατάξεων του μεσονυκτίου. Πρόκειται για έναν οργανισμό Φρανκεστάιν που απομυζά τις σάρκες των ειλωτών μέσα από ένα κυκεώνα παραποιημένης υπερπληροφόρησης, το ασφαλιστικό τέρας με τα χίλια πρόσωπα, όπου όλα είναι μιζέρια και αθλιότητα που διασταυρώνονται αδίστακτα με φαντασιακές αφηγήσεις παραπληροφόρησης των ασφαλισμένων, χωρίς αίσθημα ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης.

Η εξουσία είναι μόνο εφικτή εκεί που ο λόγος και η πράξη δεν έχουν διαχωριστεί, όπου οι λέξεις δεν είναι άδειες και οι πράξεις δεν είναι βίαιες, όπου οι λέξεις δεν χρησιμοποιούνται για να συγκαλύψουν τις προθέσεις, αλλά για να αποκαλύψουν πραγματικά γεγονότα, και οι πράξεις δεν χρησιμεύουν για να βιάσουν και να καταστρέψουν, αλλά για να καθιδρύσουν σχέσεις και να δημιουργήσουν γεγονότα. [βλέπε και Hannah Arendt, The Human Condition, University of Chicago Press, 1958].

[Βλέπε και Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Οι εξομολογήσεις, μετάφραση Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου, Εκδόσεις Ιδεόγραμμα, Αθήνα 1997].

Και επιπλέον, οι περιτοιχισμένες οργανώσεις έχουν ένα από κοινού χαρακτηριστικό να έχουν αφομοιωθεί με άλλες κοινωνικές οντότητες και συλλογικότητες: και αντί αντίστασης κατά της μονόδρομης ασφαλιστικής υποχρέωσης του ατόμου με απαίτηση να μετέχει και να απολαμβάνει του γλίσχρου ασφαλιστικού του δικαιώματος, να απειλείται και να διασύρεται με κατασταλτικά μέσα και μέτρα, πράγμα που έχει ως επακόλουθο την ενεργοποίηση της εγκαθίδρυσης και δημιουργίας ενός ασφαλιστικού νεκροτομείου, που όλο γεμίζει με απώλειες ασφαλιστικών και εξωασφαλιστικών άγνωστών σορών με ταμπέλα στο πόδι. Να αποφασίζει μονομερώς και αδίστακτα η κρατική ασφαλιστική εξουσία ποιοι θα ήταν άξιοι να λέγονται πολίτες του και ποιοι ανάξιοι; [βλέπε και Erving Goffman, Άσυλα, εκδ. Ευρύαλος, Τρίκαλα 1994 και Νένη Πανουργιά, Επικίνδυνοι πολίτες, μετάφραση: Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδόσεις Καστανιώτη, 2013 από το πρωτότυπο Columbia anthropology professor Neni Panourgia’s new project takes the concept of an ‘interactive conversation’ a step further. The release of Dangerous Citiznes, Publisher: Fordham University Press; 1st edition (September 7, 2009) ].

Η εικόνα: Giovanni Antonio Canal (Canaletto) – Interior of the Rotunda at Ranelagh, London 1754.

Επίσης στο ίδιο: http://www.apenantioxthi.com :Το ψηφιακό πανοπτικόν και η διάλυση της πραγματικότητας