Τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή, αλλά τα κανάλια έχουν φίμωτρα

Ίσως η ελεύθερη έκφραση στα ΜΜΕ να είναι μεγαλύτερο ανέκδοτο και από τη δημόσια και δωρεάν υγεία αυτές τις μέρες. Όποιος πάει να μιλήσει για το δεύτερο, ανακαλύπτει τα όρια της πρώτης…

Στεκόμαστε σε δύο πρόσφατα παραδείγματα αυτών των ημερών, που δεν πρέπει να περάσουν στα ψιλά.

Στην πρώτη, ο γιατρός του Κέντρου Υγείας Κρήτης Γιώργος Δημητρακόπουλος, που μίλησε για την κατάσταση στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας και ουσιαστικά κόπηκε με άκομψο τρόπο στον αέρα χωρίς καν να χαιρετήσει. Ο λόγος ήταν ότι μίλησε για το θυμό που νιώθει για τον εμπαιγμό των Υγειονομικών από το Υπουργείο Υγείας, και τον κ. Κοντοζαμάνη που είναι σαν να απευθύνεται σε κρετίνους.

“Όλοι εμείς οι υγειονομικοί δε θέλουμε ούτε παλαμάκια, ούτε χτύπημα στην πλάτη. Θέλουμε μόνιμες προσλήψεις”, ήταν μία από τις τελευταίες φράσεις που πρόλαβε να πει. Ξαφνικά το πλάνο άλλαξε, ο ήχος χάθηκε στην πρώτη τελεία, και η παρουσιάστρια έκανε γρήγορα την αποφώνηση. Μάρτυρας το βίντεο που ακολουθεί.

Ένα δεύτερο παράδειγμα, πάντα με πρόσχημα τον “πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο”, ήταν η πρόσφατη παρουσία του Ηλία Σιώρα στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ-1, όπου τον έβγαλαν να μιλήσει για την κατάσταση υγείας του Κρεμαστινού -που ούτως ή άλλως ενέπιπτε και στο ιατρικό απόρρητο- για να ακούσουν τελικά τον Σιώρα να μιλάει στο λιγοστό χρόνο που είχε για τις ΜΕΘ και τα προβλήματα της Δημόσιας Υγείας, να τον διακόπτουν με ερωτήσεις για το κόστος των ΜΕΘ στο δημόσιο, και στο τέλος ο Παπαδάκης να του απολογείται για τον λίγο χρόνο που είχαν υπολογίσει να του δώσουν, νομίζοντας πως θα μιλούσε για άλλο θέμα…

Ποιος είπε ότι δεν έχουμε πολυφωνία και ελεύθερη έκφραση στην τηλεόραση; Αρκεί να μη λέει κανείς ενοχλητικές αλήθειες για τα χάλια στα νοσοκομεία και τις ευθύνες της κυβέρνησης.