Το καρκίνωμα της καπιταλιστικής ιδεολογίας (για την ιδιωτικοποίηση του Παιδοογκολογικού Κέντρου Παίδων “Αγία Σοφία”)

Μπορεί το άρρωστο παιδί με καρκίνο να γίνεται εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας; Μπορεί μια κοινωνία που το αποδέχεται αυτό και δεν αντιδρά, να θεωρείται πολιτισμένη; Η κυβέρνηση με ένα νομοσχέδιο που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, ιδιωτικοποιεί και αυτονομεί το παιδοογκολογικό κέντρο του δημόσιου παιδιατρικού Νοσοκομείου «Αγία Σοφία», μετατρέποντάς το σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με τη λειτουργία του να βασίζεται σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ανεύρεση εσόδων. Στόχος της, όπως λέει, ο εκσυγχρονισμός, η αναβάθμιση, η βελτίωση της λειτουργίας του και η χρηματοδότησή του από χορηγίες και δωρεές, θεωρώντας προφανώς ότι έχει προβλήματα το παιδοογκολογικό κέντρο και ότι κοστίζει πολλά η λειτουργία του στο καπιταλιστικό κράτος (κόστος η υγεία και η ζωή των παιδιών)…

Το δημόσιο ογκολογικό παιδιατρικό κέντρο εδώ και σχεδόν μια 15ετια προέρχεται από την συνένωση των ογκολογικών κλινικών των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων, «Αγλαΐα Κυριακού» και «Αγία Σοφία», και στεγάζεται σε σύγχρονο κτίριο, στο χώρο οικοπέδου του «Αγ. Σοφία». Το κτίριο χτίστηκε με χρήματα του Ελληνικού δημοσίου και από εράνους -τηλεμαραθωνίους (δηλαδή χρήματα του Ελληνικού λαού).

Η ΜΕΘ του νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, στην οποία εργάστηκα ως γιατρός επί πολλά χρόνια, είχε σχεδόν επί καθημερινής βάσεως συνεργασία με την ογκολογική κλινική του νοσοκομείου, για προβλήματα των παιδιών που νοσηλεύονταν εκεί. Επομένως γνωρίζω από πρώτο χέρι τη λειτουργία της κλινικής, γνωρίζω καλά το πολύ υψηλό  επίπεδο επιστημονικής επάρκειας και ιατρονοσηλευτικής φροντίδας που παρείχε στα άρρωστα παιδάκια, όπως και την πολύπλευρη στήριξη στους γονείς των πασχόντων παιδιών. Τα χιλιάδες παιδάκια που θεραπεύτηκαν και που έγιναν καλά.

Τα ίδια ισχύουν και για την ογκολογική κλινική του «Αγ. Σοφία» αλλά και για το ενιαίο ογκολογικό κέντρο που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια.

Την ίδια άποψη για το υψηλό επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας, έχουν τα σωματεία των εργαζομένων στα δύο νοσοκομεία και, κυρίως, ο σύλλογος γονέων παιδιών με καρκίνο «Η ΦΛΟΓΑ», γιατί η γνώμη αυτών έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Η γνώμη όμως αυτή δεν ζητήθηκε ποτέ από την κυβέρνηση.

Ας δούμε μερικά βασικά ζητήματα λειτουργίας του ιδιωτικού, αυτόνομου ογκολογικού τμήματος. Αποτελεί αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό η αυτονόμηση – ιδιωτικοποίηση ή οπισθοδρόμηση και επικίνδυνη λειτουργία για την αντιμετώπιση των παιδιών; Εξηγούμαι: Για την αντιμετώπιση του ασθενούς ογκολογικού παιδιού δεν αρκούν μόνο οι παιδίατροι ογκολόγοι που στελεχώνουν το τμήμα. Χρειάζονται όλες οι παιδιατρικές ειδικότητες, ιδιαίτερα η ΜΕΘ,  οι χειρουργοί, τα εργαστήρια (βιοχημικό, μικροβιολογικό, ακτινολογικό), οι ορθοπεδικοί κλπ. Το αυτόνομο ιδιωτικοποιημένο ογκολογικό τμήμα δεν θα διαθέτει τίποτα απολύτως από όλα αυτά.

Πώς λοιπόν αυτό αποτελεί αναβάθμιση; Αντίθετα, είναι μεγάλη υποβάθμιση και σοβαροί κίνδυνοι ελλοχεύουν για τα νοσηλευόμενα παιδιά. Οι εξετάσεις (βιοχημικές, μικροβιολογικές, ακτινολογικές) είναι απαραίτητες καθημερινά για τα νοσηλευόμενα παιδιά. Θα γίνονται σε ιδιωτικά εργαστήρια; Ποιος θα τις πληρώνει;  Θα γίνονται στα δύο  δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία;  Θα πληρώνει ο ιδιώτης κλινικάρχης το κόστος ή θα χρεώνονται στο δημόσιο Νοσοκομείο και ο ιδιώτης θα εισπράττει τα νοσήλια από τον ΕΟΠΥΥ; Πέρα όμως από το κόστος και τη διενέργεια των εξετάσεων, προκύπτουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα, που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών.

Ένα παράδειγμα: Επιδεινώνεται η κατάσταση ενός νοσηλευόμενου παιδιού και χρειάζεται να μεταφερθεί στην εντατική. Θα μεταφερθεί σε ιδιωτική εντατική; Ποιος γιατρός θα κάνει την επείγουσα αντιμετώπιση, την πιθανή διασωλήνωση; Ποιος γιατρός έμπειρος εξειδικευμένος θα το συνοδεύσει; Δεν θα υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση, στην περίπτωση αυτή, η οποία θα είναι εις βάρος του παιδιού; Θα κληθεί η ΜΕΘ των παιδιατρικών δημοσίων νοσοκομείων; Έχει το δικαίωμα ο εφημερεύων γιατρός μιας δημόσιας ΜΕΘ, να την εγκαταλείψει και να μεταβεί σε μια ιδιωτική κλινική όπως θα είναι πλέον το ογκολογικό κέντρο; Αυτό είναι πολύ σοβαρό παράπτωμα και πέρα από τις διοικητικές έχει και ποινικές επιπτώσεις. Μπορεί κάποιος να υποχρεώσει τον εφημερεύοντα να εγκαταλείψει την ΜΕΘ στην οποία εφημερεύει;  Εάν μεταφερθεί το πάσχον παιδί στην εντατική των δημοσίων νοσοκομείων, ποιος θα επιβαρυνθεί τα αυξημένα νοσήλια;  Ο ιδιώτης κλινικάρχης μήπως ή ο ΕΟΠΥΥ; Τα ίδια ισχύουν και για την περίπτωση να χρειαστεί κάποιο παιδί επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η ιδιωτικοποίηση, αυτονόμηση της ογκολογικής κλινικής δεν αποτελεί αναβάθμιση, όπως θέλει να την παρουσιάζει η κυβέρνηση, αλλά επικίνδυνη υποβάθμιση για την υγεία και τη ζωή των παιδιών με καρκίνο.

Αν όλες οι παραπάνω ιατρικές υπηρεσίες και πράξεις θα γίνονται στα δύο δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία, τότε τι συμφέροντα ακριβώς εξυπηρετεί η ιδιωτικοποίηση μιας κλινικής ενός δημόσιου νοσοκομείου; Προφανώς, το τεράστιο επιστημονικό έργο και η υψηλού επιπέδου ιατρονοσηλευτική φροντίδα, που παρέχει δωρεάν στα άρρωστα παιδάκια εδώ και 30 χρόνια μια δημόσια δομή υγείας όπως είναι το παιδοογκολογικό κεντρο, δεν είναι αρεστά και συμβατά με την αγκυλωμένη και καταστροφική, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, καπιταλιστική ιδεολογία περί ιδιωτικοποιήσεων και κέρδους.

Ζούμε την τραγωδία της ιδιωτικοποίησης, εξυγίανσης, αναβάθμισης του ΟΣΕ, αλλά και της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, με τους χιλιάδες νεκρούς, με την κυβέρνηση να κρατά συνειδητά εκτός τους ιδιώτες κλινικάρχες, να μην επιτάσσει τις ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, και να πεθαίνουν οι διασωληνωμένοι ασθενείς που νοσηλεύονταν εκτός. Γι’ αυτό με τις αναφορές της περί αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού προσπαθεί να απαξιώσει και να υποβαθμίσει το τεράστιο επιστημονικό έργο και προσφορά προς τα άρρωστα παιδάκια, του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού του δημόσιου παιδοογκολογικού κέντρου, τα τελευταία 30 χρόνια.

Η κυβέρνηση επίσης ισχυρίζεται ότι η νοσηλεία δεν θα επιβαρύνει τους γονείς, αλλά τον  ΕΟΠΥΥ. Στο νομοσχέδιο αναφέρεται ρητά ότι «οι πόροι του νομικού προσώπου και τα λοιπά είναι τα ημερήσια νοσήλια και οι εισπράξεις από τις σχετικές με το αντικείμενό του ιατρικές πράξεις». Η διαφορά εδώ είναι η εξής: Τα χρήματα του ΕΟΠΥΥ είναι χρήματα των ασφαλισμένων και όταν τα πληρώνει στα δημόσια νοσοκομεία αυτά επιστρέφουν στο κράτος, ενώ εδώ θα πηγαίνουν στη τσέπη του ιδιώτη. Είναι κάτι ανάλογο με την επιδότηση του ρεύματος που στην πράξη είναι επιδότηση των ολιγαρχών της ενέργειας. Πέρα από το βέβαιο γεγονός ότι οι γονείς θα πληρώνουν από την τσέπη τους, γιατί εκ των πραγμάτων θα αναγκάζονται να κάνουν εξετάσεις σε ιδιωτικά κέντρα.

Ένα άλλο σημείο του νομοσχεδίου που άπτεται της ιατρικής δεοντολογίας και βιοηθικής, είναι η μεταφορά σε καθεστώς ιδιωτικού δικαίου και της  μονάδας μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Είναι αδιανόητο και ανήθικο να φεύγει από το δημόσιο έλεγχο η διαδικασία των μεταμοσχεύσεων, γιατί πολύ εύκολα  μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη και εμπόρευμα. Μήπως αυτό είναι το προοίμιο για την μεταφορά σε  καθεστώς ιδιωτικού δικαίου και τού Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων;

Υπάρχουν και άλλες πτυχές αδιευκρίνιστες του νομοσχεδίου που αφορούν στο εργασιακό καθεστώς που θα διέπει τους υπάρχοντες εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να αποτελούν εμπόρευμα και αντικείμενο της διαδικασίας μεταβίβασης.

Αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός του δημοσίου παιδοογκολογικού κέντρου θα ήταν η αναγνώριση του τεράστιου έργου και προσφοράς του στη θεραπεία των παιδιών, η στήριξή του με την απαιτούμενη χρηματοδότηση, την ανανέωση και εκσυγχρονισμό των υποδομών του, αλλά και των αναγκαίων προσλήψεων για την ασφαλή λειτουργία του, για να μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του στα άρρωστα παιδάκια.

Το αίτημα των εργαζομένων των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων, του συλλόγου γονέων παιδιών με καρκίνο «Η ΦΛΟΓΑ» , των ενώσεων των νοσοκομειακών γιατρών (ΕΙΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ) να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο, πρέπει να γίνει αίτημα και διεκδίκηση όλου του Ελληνικού λαού, αφορά όλους μας.

Στις μεγάλες κινητοποιήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες για το έγκλημα στα Τέμπη, στην απεργία, διαδήλωση της 16ης Μαρτίου πρέπει το αίτημα για απόσυρση του νομοσχεδίου ιδιωτικοποίησης του δημόσιου παιδοογκολογικού κέντρου να γίνει κυρίαρχο.

Μπορεί να επιτρέψει η ανθρώπινη συνείδηση τη μετατροπή σε εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας, το παιδί που πάσχει από καρκίνο;

Θάνος Βασιλόπουλος, Παιδίατρος Εντατικολόγος. Συνταξιούχος γιατρός του ΕΣΥ. Πρώην διευθυντής στη ΜΕΘ παιδιών του νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».