Η ζωή-ποδήλατο και τα ποδήλατα της Praktiker που… δεν απεργούν
Μια άθλια διαφήμιση της Praktiker καλεί το κοινό να αγοράσει ποδήλατα, μεταξύ άλλων γιατί τα μέσα αυτά δεν απεργούν και έτσι θα μπορούν να πάνε εύκολα στη δουλειά τους, τη μέρα της απεργίας.
Μπορεί να βιώνουμε μια ζωή-ποδήλατο, χωρίς εργατικά δικαιώματα και δικαίωμα στην ελπίδα (που έρχεται), αλλά δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Γιατί η Praktiker είναι εδώ, σκέφτεται πάντα το καλό μας και μας διαφημίζει τα νέα της ποδήλατα. Τα οποία καλούμαστε να προτιμήσουμε, γιατί είναι ο πιο φτηνός κι ασφαλής τρόπος μεταφοράς, μας βοηθάνε να γνωρίσουμε την πόλη μας, είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Αλλά προπαντός γιατί δεν απεργούν και δεν πρόκειται να μείνουμε μπουκάλα, σε μια μέρα απεργίας…
«Με το ποδήλατο οι απεργίες δεν σας αγγίζουν! Εάν συνηθίζετε να κυκλοφορείτε με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σίγουρα έχετε βρεθεί πολλές φορές στην άβολη θέση να μην ξέρετε πώς να πάτε στη δουλειά σας! Βάζοντας το ποδήλατο στη ζωή σας δεν θα χρειάζεται να ανησυχείτε πια για αυτό, αφού το ποδήλατο δεν απεργεί!»
Μπορεί φυσικά να είσαι άνεργος, χωρίς δουλειά. Να μην υπάρχουν καν ποδηλατόδρομοι στην πόλη σου, για να μετακινηθείς εντός αυτής με το ποδήλατο. Να έχεις μια δουλειά, που σου κάνει τη ζωή-ποδήλατο, και να μη σου αφήνει δυνάμεις ούτε για να συρθείς ως το αυτοκίνητό σου ή τη στάση του λεωφορείου. Αλλά το σημαντικό είναι άλλο: να μην έχεις πρόβλημα τις μέρες που θα έχει απεργία, και θες να ασκήσεις το δικαίωμα στην απεργοσπασία, με την άνεσή σου.
Όπως καταγγέλλει μάλιστα ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για τη συγκεκριμένη επιχείρηση, «δεν είναι η πρώτη φορά που βάλλει ενάντια στη συλλογική οργάνωση και πάλη των εργαζομένων. Πρόσφατα στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και με αφορμή προσφυγή του επιχειρησιακού σωματείου, εκπρόσωπός της δήλωσε πως “το σωματείο δεν εξουσιοδοτείται να εκπροσωπεί κανέναν εργαζόμενο”, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχει προσπαθήσει ανεπιτυχώς να εμποδίσει και να δυσφημήσει τη δράση του κλαδικού και επιχειρησιακού σωματείου».
Η “σωστή” καταναλωτική συνείδηση πάει χέρι-χέρι με την πλήρη έλλειψη ταξικής συνείδησης και τον κοινωνικό αυτοματισμό για τους απεργούς. Και η ζωή-ποδήλατο συνεχίζεται…