Αντουάν ντε Σαιν-Εξιπερύ – Μικροί πρίγκηπες και μεγάλα όνειρα στους αιθέρες
Ονειρεύτηκε να ενώσει τον κόσμο με τα βιβλία και το έργο του, και βρήκε το θάνατο πολεμώντας το φασισμό ως πιλότος στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
“Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν”. Αυτή είναι η πιο εμβληματική φράση του “Μικρού Πρίγκηπα”, ενός από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα της παιδικής λογοτεχνίας από καταβολής του συγκεκριμένου είδους, ένα βιβλίο που εξακολουθεί να συγκινεί παιδιά κάθε ηλικίας σε όλο τον κόσμο. Ο συγγραφέας του Αντουάν Ζαν-Μπατίστ Ροζέ, βαρώνος του Σαιν-Εξιπερύ, κατάφερε στη σύντομη ζωή του να αφήσει ένα ανεξίτηλο αριστούργημα, ενώ έζησε και πέθανε πιστός στα ιδανικά της ελευθερίας που ενέπνευσαν τη συγγραφική και στρατιωτική του δράση ως πιλότου.
Ήρθε στον κόσμο σαν σήμερα στις 29 Ιούνη 1900 στη Λυών και προερχόταν από εύπορη οικογένεια αριστοκρατών. Μεγάλωσε στο παλάτι της οικογέναις Λα Μολ στη νότια Γαλλία και σε μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα του. Το 1909 γράφτηκε σε σχολείο Ιησουιτών και τελείωσε το σχολείο σε οικοτροφείο της Βιλφράνς. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι και στη συνέχεια υπηρέτησε την θητεία του στην αεροπορία στο Στρασβούργο. Εκπαιδεύτηκε ως πιλότος και εργάστηκε στην πολιτική αεροπορία, από το 1926 για λογαριασμός της Air France.
Το 1928 δημοσίευσε το πρώτο του έργο “Αγγελιαφόρος του νότου” ενώ τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, όπου εργάστηκε ως διευθυντής αεροπορικής εταιρείας. Το 1931 επέστρεψε στη Γαλλία και παντρεύτηκε, εκδίδοντας τον ίδιο χρόνο το έργο του “Νυχτερινή πτήση”. Συνέχισε να εργάζεται για την Air France εκτελώντας πτήσεις προς την Ασία. Επιβίωσε στη διάρκεια ατυχήματος το 1935 πραγματοποιώντας επιτυχή αναγκαστική προσγείωση στην έρημο, περιστατικό που μετουσίωσε λογοτεχνικά στο έργο “Άνεμος, Άμμος κι αστέρια”. Το 1938 μετατέθηκε στην Νέα Υόρκη και εκτελούσε τη διαδρομή προς τη Γη του πυρός. Μετά από ατύχημα στη Γουατεμάλα επέστρεψε στην οικογένειά του και το 1939 εκδόθηκε το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο έλαβε και το Λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Τα πρώτα του έργα βασίζονταν όλα στις εμπειρίες του ως πιλότου, διανθισμένα με στοιχεία μυθοπλασίας και παραμυθιού. Στόχος των βιβλίων του ωστόσο δεν ήταν η ανάδειξη ενός ατομικού “ήρωα” που ξεχώριζε με τα κατορθώματά του από τους κοινούς θνητούς, αλλά ενός προτύπου ανθρώπου αφοσιωμένου στην έννοια του καθήκοντος και της αδελφοσύνης.
Η φιλοσοφία ζωής του διακρινόταν από αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης με στόχο την εξυπηρέτηση του κοινού καλού, ακόμα και με τίμημα την αυτοθυσία. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε να υπηρετεί στην Αλγερία ενώ το 1940 κατόρθωσε μέσω Μαρόκου και Πορτογαλίας να διαφύγει στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη. Το 1942 δημοσίευσε εκεί την “Πτήση προς το Αράς” και το 1943 στάθμευσε στην Αλγερία και τη Σαρδηνία για λογαριασμό της Air Force. Εκεί ξεκίνησε η παραγωγικότερη περίοδός του, κατά την οποία δημιουργήθηκαν τα έργα “Πόλη στην Έρημο”, “Γράμμα σε έναν παραδομένο” και “Ο μικρός πρίγκηπας”, που θα τον καθιερώνουν ως λογοτέχνη διεθνώς. O “Μικρός πρίγκηπας” είναι ένα παραμύθι για ένα αεροπλάνο που προσγειώθηκε αναγκαστικά στην έρημο, όπου συναντά ένα μικρό αγόρι που βρέθηκε λόγω ενός αστεροειδούς στη γη. Το κείμενο συνδυάζει αληθινά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, κι αποτελεί μια αλληγορία του συγγραφέα για την ασφυκτική κατάσταση στην κατεχόμενη Γαλλία, τη δυσφορία του με το χρησιμοθηρικό πνεύμα των ΗΠΑ όπου διέμενε, αλλά και των τύψεων που ένιωθε για τη γυναίκα του που είχε αφήσει στη Γαλλία, το “τριαντάφυλλο” του Μικρού Πρίγκηπα στο βιβλίο.
Στις 31 Ιούλη 1944, ξεκίνησε η τελευταία ανιχνευτική του πτήση από το Μπόργκο της Κορσικής με κατεύθυνση τη Νότια Γαλλία. Δεν επέστρεψε ποτέ. Εικάζεται πως γερμανικές δυνάμεις τον κατέρριψαν στα ανοιχτά της Μασσαλίας. αλλά δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο τεχνικής βλάβης ή και αυτοκτονίας, καθώς ο συγγραφέας φέρεται να έπασχε από κατάθλιψη το διάστημα πριν το θάνατό του.
