«Απεργία»

Η ώρα 03.00 τα ξημερώματα και ο ύπνος έχει πάει περίπατο.
Δεν κοιμάμαι, όχι από τύψεις, το αντίθετο μάλιστα.
Κάθομαι ξαπλωμένος και σκέφτομαι τα λόγια των συντρόφων.

– Αποφάσισε τι από τα δύο είσαι; (Ακούω μέσα μου ξανά και ξανά)

ΑΠΕΡΓΟΣ  Ή ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ;

– ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ! (Φώναξε -δεν ήξερε- το λέγε με τέτοιο πάθος, που νόμιζε ότι έχει και άποψη που στερείται κάθε δικαιώματος).

Και πριν προλάβω να απαντήσω κι εγώ μέσα μου, έρχονται οι στίχοι του «τρελού» στο μυαλό μου (γιατί μόνο τρελός ή βλάκας πρέπει να είσαι για να απαντήσεις κάτι τέτοιο) και πάλι οι στίχοι όμως σκεπάζουνε κάθε μου σκέψη:

«Άμα δεν νιώθεις μην μιλάς, σώπα και μην δικάζεις
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις»

Τελικά επιστρέφω στην απάντηση που δεν πρόλαβα να δώσω νωρίτερα.
Και σκέφτομαι “μα πώς να προλάβω να απαντήσω;”

Αφού το είχα κάνει ήδη, πριν τεθεί καν η ερώτηση!

– ΑΠΕΡΓΟΣ – ΑΠΕΡΓΟΣ!!

Και κλείνω τα μάτια και κοιτάζω και πάλι τους συντρόφους μου και παίρνω κι απ’ αυτούς την ίδια απάντηση, μα δεν μιλάει κανείς τους, τα λέει όλα το σημάδι στο ηλιοκαμένο τους κούτελο.

Βλέπεις, μάθανε να κοιτάνε τον ήλιο κατάματα, δεν έσκυψαν ποτέ το κεφάλι!

Και χωρίς να έχω καταλάβει τι και πώς (;!)
Το ημερολόγιο δείχνει 30 Μάρτη.
Το γαρύφαλλο στο πέτο του Μπελογιάννη άνθισε και φέτος

Και οι δυο μας το ξέρουμε,
και οι δυο μας διαβάσαμε το ίδιο ποίημα…

«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,
αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει»

Δημήτρης Πατουλιάς