Ελεύθερος (στον Άλκη Αλκαίο)

Τα χρέη μου τα πλήρωσα και έμεινα στον άσσο,
Και δε με νοιάζει τώρα πια, τους φόβους να νικήσω.
Κι αν η παρτίδα δύσκολη κι όλο πηγαίνω πάσο,
Πάντοτε θα τραβάω μπροστά και ας γυρίζω πίσω.

Αφού κανένας δε μπορεί πια να κοιτάει στα μάτια,
Μην απορεί το βλέμμα που το άπειρο ατενίζει.
Στ’ αστέρια που σκορπίσανε μαζεύει τα κομμάτια,
Παίρνει φωτιά και μουσική, πριν μαραθεί ανθίζει.

Και όλοι οι φόβοι θα καούν, μπροστά μου ένας – ένας,
Και θα ‘ρθει η γύρα η καλή, να πάρω την παρτίδα.
Ξεχνώ από πού ξεκίνησα, κι έμεινα ο κανένας,
Και δε βαραίνει πια καμιά, τα πόδια μου ελπίδα.

Άρης Κωνσταντίνου