«Εσείς που μιλάτε για νόμιμη άμυνα,/ πόσα παιδιά της Γάζας σκοτώσατε σήμερα;»
“Μη μου μιλάτε για ευαισθησίες,
και ανθρώπινα δικαιώματα.
Απ’ τ’ ακριβά γραφεία σας,
και τα χρωματιστά σαλόνια.
Χάρισμά σας.
Υποκριτές…
Είδατε τι έγινε στη Γάζα;”
Γάζα.
Για πέστε μου τι γίνεται,
μικρά μου ταξιδιάρικα πουλιά;
Γιατί γυρνάτε τρομαγμένα,
μες στην παλιά σας τη φωλιά;
Φωτιά και κόλαση στη Γάζα.
Μη μου μιλάτε για χαρές,
κοιτάτε τι γίνεται στη Γάζα;
Μη μου μιλάτε για ειρήνη.
Μάθατε τι γίνεται στη Γάζα;
Πόσες βόμβες θα χρειαστούν,
για τα παιδιά της Γάζας;
Μη μου μιλάτε
για διεθνείς οργανισμούς,
και χώρες δημοκρατικές.
Ηγέτες και μεσολαβητές.
Ξέρετε τι έγινε στη Γάζα;
Μη μου μιλάτε για Θεούς,
θρησκείες και αγίους.
Τους είδατε στη Γάζα;
Κρατάει ο παππούς το εγγονάκι,
νεκρό στην ματωμένη του αγκαλιά.
Το δάκρυ του ασταμάτητο ποτάμι.
Γύρω κορμιά, σκοτωμένοι.
Άντρες γυναίκες και παιδιά.
Τα στήθια της χτυπάει η γιαγιά.
Οι κραυγές της νεκρώσιμη καμπάνα,
Κατάρα για τον φονιά.
Στη Γάζα θερίζει ο θάνατος παιδιά.
Μη μου μιλάτε για ευαισθησίες,
και ανθρώπινα δικαιώματα.
Απ’ τ’ ακριβά γραφεία σας,
και τα χρωματιστά σαλόνια.
Χάρισμά σας.
Υποκριτές…
Είδατε τι έγινε στη Γάζα;
Μη μου λέτε για δικαιοσύνη.
Πατρίδες και σύνορα.
Αιτίες και υπεύθυνους.
Βοήθειες κι ελεημοσύνες,
απ’ τους επαγγελματίες ευαίσθητους.
Είναι γνωστός ο αίτιος.
Ξέρετε τα σύνορα της Γάζας;
Μάθατε για τα παιδιά της Γάζας;
Πόσα παιδιά σκοτώθηκαν σήμερα;
Εσύ που μιλάς για άμυνα…
Θυμάσαι που είναι το Άουσβιτς;
Θυμάσαι τους φούρνους και τα κρεματόρια;
Τα τρένα του θανάτου;
Τώρα τα αέρια κι οι φούρνοι,
γίνανε βόμβες και σφαίρες.
Εσείς που μιλάτε για νόμιμη άμυνα,
πόσα παιδιά της Γάζας
σκοτώσατε σήμερα;
Γιώργος Γκράτσας
