Γιάννης Σμίχελης – Κρήτη
26-06-2020
Το λιάτικο με το θραψαθήρι/Ζωγραφίζουν τις καμπύλες σου…
ΚΡΗΤΗ
Νησί μου με γέννησες για να φεύγω
Τον Ψηλορείτη φύτεψες στα σωθικά
Μαθαίνοντας μου να το κουβαλώ
Παντού σαν εξαπτέρυγο της λιτανείας
Μιας ζωής στ’ όνομα του ονείρου
Ενός έρωτα που ψάχνει την αγάπη του
Τ αγνάντεμα είναι ο τρόπος σου
Με τα μάτια μιας αιωνόβιας ελιάς,
Στον ορίζοντα οι δροσουλίτες των αιώνων
Μια παρέλαση πουλιών με καλούν
Να ταξιδεύω μέχρι να ξεδιψάσω
Την περιέργεια της περηφάνιας
Της μοναξιάς σου, νησί μου
Το λιάτικο με το θραψαθήρι
Ζωγραφίζουν τις καμπύλες σου
Στις χούφτες και τα χείλη
Ο ιδρώτας στις γάμπες λάμπει
Σαν στάχυα και ο άνεμος λιχνίζει
Τις σκέψεις των συναισθημάτων
Φυτεύοντας αναμνήσεις στο κορμί μου
Το χνούδι των επιθυμιών μου
Έχει θυμαρίσια υφή
Το βλέμμα της ψυχής τον λαγό
Χοροπηδά ανάμεσα στις ηλιαχτίδες
Της εμπειρίας
Και ανοίγει λαγούμια εκεί που κρύβεται
Ο πόνος
