Η φωνή σας…
“…και μεις θα την ποτίζουμε σταγόνα σταγόνα,
ωσότου να θεριέψει
και να τυλίξει τ άναρθρα γρυλίσματα τριγύρω,
ωσότου ν ανθίσει
και να στεγνώσει η τόση λάσπη…”
Η φωνή σας…
σαν γιασεμιού ευωδιά μέσ’ από νύχτες φεγγαρόφωτες,
κελάρυσμα γλαφυρό
μέσα από κοίτη αμόλευτη, αυγινή.
Η φωνή σας…
σαν ταπεινό, καρποφόρο στάχυ
ανάμεσα σε παράσιτα κι αγριάδες,
φυτρωμένες ολόγυρα σε καταθλιπτικούς συρμούς
και τρομαγμένες ράγες.
Η φωνή σας…
σαν αρμονία άλλοτε κι άλλοτε απεγνωσμένη ηχώ
χωρίς ρεφρέν δίχως σκοπό,
μέσα σε τούνελ δίχως έξοδο,
καλά φραγμένη μ’ αισχύνη, άδικο και παραφωνία.
Η φωνή σας…
νυχτερινός θαμώνας
σ έρημους μεθοριακούς σταθμούς,
εκεί στρωσίδια τα παγερά ερωτηματικά,
εκεί το μέτρημα καθημερνό, εωθινό και μεσονύκτιο
για τον ασύνορο τον πόνο.
Η φωνή σας…
τολμηρή δραπέτισσα ελπίδα
μέσα απ’ τη σκοτεινιά,
μεσ’ από ευανάγνωστες κουκουλοφόρες σκιές Υποκρισίας.
Η φωνή σας…
και μεις θα την ποτίζουμε σταγόνα σταγόνα,
ωσότου να θεριέψει
και να τυλίξει τ άναρθρα γρυλίσματα τριγύρω,
ωσότου ν ανθίσει
και να στεγνώσει η τόση λάσπη.
Η φωνή σας…
κι η σκέψη μας μυριάδες λιθαράκια,
για να χτιστεί
και ν’ αψηλώσει κι άλλο η δύναμη σας..!!!
Χρύσα Μπαΐρα
