Κι όλο γράφω…

Γράφω για κάτι που μου λείπει
Γράφω για κάτι που με πονά
Νιώθω συνεχώς πως κάτι με πνίγει
Σαν να μου έχουν δέσει μια θηλιά
Γράφω για τις άδειες μέρες
Γράφω για τις χαμένες στιγμές
Οι σκέψεις μοιάζουνε με σφαίρες
Σκοτώνοντας τις πράξεις τις δειλές
Γράφω για τον κόσμο που με φοβίζει
Γράφω για τον κόσμο που θέλω να αλλάξω
Είναι ο άνθρωπος που με εξοργίζει
Μα κι αυτός που θέλω να αγκαλιάσω
Γράφω για τα όμορφα σου μάτια
Γράφω για την φοβισμένη σου καρδιά
Για αυτά τα τρυφερά σου χάδια
Που βρίσκονται τώρα μακριά
Γράφω, γράφω…
Και οι λέξεις με πληγώνουν
Με παιδεύουν, με κυριεύουν
Μα και πάλι με λυτρώνουν
Κι όσο σε ψάχνω σ’ αυτές τις λέξεις
Τόσο φεύγεις μακριά
Έχω ένα μυαλό γεμάτο σκέψεις
Και μια πληγωμένη από σένα καρδιά

Κλεοπάτρα