[με τρυφερότητα]

έφτυνα αίμα στον νιπτήρα του μπάνιου. πόσες μέρες μετράμε κλεισμένοι; από κάπου έρχεται η φωνή ενός ιμάμη. παρασκευή. να πλύνω τα πιάτα. να πλύνω τα ρούχα. να τινάξω απ’ τα μάτια μου τα όνειρα. ξυπνάω με στριφτά και μουσική. οι καλύτερες μέρες μου κάπου χάθηκαν. γρατζουνιές από σκέψεις. ρινίσματα από επιθυμίες. μίλησα με λόγια. με σιωπές. με πράξεις. μίλησα με χαμόγελα. πιο μετά θα βγάλω τα σκουπίδια. έχω κι εκεί κάποια κομμάτια μου. βαρύς ο πόθος που δεν μοιράζεται. νοιώθω χάδια από χέρια. από πόδια. μυρωδιές που δεν είναι δικές μου . τι τρώνε σήμερα; θα αγκαλιάσω τις σκιές με τρυφερότητα. θα τις αγγίξω με τη γλώσσα μου. ένα βιβλίο δεν είναι μόνο χαρτί και μελάνι. μια παρτιτούρα δεν διαβάζεται απλά. γερνάω σε λάθος σώμα. στο σώμα μου. άσπρες τρίχες στα μαλλιά και στα γένια μου. οι εκδοχές μου ξαπλώνουν στο πάτωμα. θα τις βρεις. θα με βρεις. μισό ή ολόκληρο εσύ αποφασίζεις .βαφτίζομαι στον ήλιο γυμνός. τα βράδια τρυγάω τα αστέρια για λίγο φως. η καλημέρα σχεδόν σαν βρισιά. σαν το χρόνια πολλά στα γενέθλια. κοντεύω κάπου να φτάσω. ίσως για αυτό να χάθηκα κι εγώ.

10/4/2020

Ανδρέας Κολλιαράκης