Ο έρωτας στην επανάσταση

Δεν ήταν έρωτας.
Ήταν μονάχα ένα συναίσθημα απελευθέρωσης
Σαν μια οργή που χρόνια τρέφεται από την καταπίεση και την αδικία.
Σαν μια ψυχή που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την “κανονικότατα” αυτού του κόσμου.
Σαν την πρώτη αυτή πορεία, που φωνάζεις με όλη την δύναμη που κρύβεις μέσα σου.
Για κάθε αδικία.
Για κάθε καταπίεση.
Για τον κάθε ασυμβίβαστο άνθρωπο.
Δεν είναι έρωτας.
Είναι μονάχα που όταν η ανάμνηση γίνεται ανάγκη, παίρνει το όνομα σου.
Κι έτσι θέλω να ονειρεύομαι τον καινούριο κόσμο, μέσα στην αγκαλιά σου.
Ένας επαναστατημένος έρωτας και μια ερωτική επανάσταση.
Δεν είναι έρωτας.
Είναι μια επανάσταση των συναισθημάτων.

Κλεοπάτρα