Πανικός

ΠΑΝΙΚΟΣ

Μην αφήσουμε κανέναν πίσω μας.
Τα μάτια μας ορθάνοιχτα.
Τ’ αφτιά μας ν’ αφουγκράζονται
και τον πιο αχνό ήχο.

Ένα χτύπημα στην πόρτα,
που ξέρουμε ότι μένει κάποιος γέρος,
ένας ανάπηρος, κάποιος ολομόναχος.
Ένα τηλεφώνημα σε κάποιον που μένει μακριά μας.

Να λέμε μια καλημέρα, ένα καλό βράδυ.
Αν χρειάζεται ένα πιάτο φαΐ να το προσφέρουμε.
Λίγο απολυμαντικό, απ’ αυτό που είναι λιγοστό και σε μας,
γιατί κάποιοι λεφτάδες φρόντισαν να τα σηκώσουν όλα
από τα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Προσοχή στους ανθρώπους με χρόνια νοσήματα,
στις γιαγιάδες και τους παππούδες που έχουν ανάγκη.
Δίπλα σ’ εκείνους που ζούσαν με πεντακόσια ευρώ το μήνα
και τώρα μείνανε άνεργοι.

Ο πανικός να φροντίσουμε να γίνει αύριο,
πανικός όλων αυτών που λένε:
“πως δεν τρέφουν αυταπάτες, για μια κοινωνία
χωρίς ανισότητες κι’ ότι κάτι τέτοιο είναι αντίθετο
με την ανθρώπινη φύση”.

Να τους αποδείξουμε πως κάνουνε μέγα λάθος.
Να μην πανικοβληθούμε, ν΄ αντέξουμε, να παλέψουμε.
Κι΄αύριο να τους δείξουμε ότι ο ατομισμός κι’ η απανθρωπιά,
είναι ο διάβολος που φέρνει όλα τα δεινά στην ανθρωπότητα.

Να μην τους αφήσουμε ξανά, να διασπάσουν τους φτωχούς λαούς. 

Είμαστε οι πολλοί κι’ είναι οι λίγοι.
Να τους απαξιώσουμε, να τους βάλουμε στην γωνία, για πάντα.
Να γλυτώσουμε από τους πολέμους και τα μίση τους.
Γιατί δικοί τους είναι οι πόλεμοι και τα μίση,
κι’ εμείς ο λαός το φτηνό κρέας στις κρεατομηχανές των όπλων.

Οι λαοί μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά κι’ αγαπημένα
κι’ “όλοι μαζί αν σκάψουμε την έρημο, θα γίνει περιβόλι”
όπως λέει ο πάμφτωχος και πολυβασανισμένος ποιητής μας Φώτης Αγγουλές.
Η ενότητα, η αγάπη κι’ η αλληλεγγύη όλων των φτωχών και κατατρεγμένων, 

ας γίνει ο δικός τους Π Α Ν Ι Κ Ο Σ.

Τάνια Νομικού