Σκέψεις κόκκινης νυκτός

Και ήρθαμε για πάλη σ’ αυτή την εποχή,
που γι’ αλλωνών φαϊ σφαγιάζονται λαοί
κι ενώ έξω απ’ τις τράπεζες σβήνονται ζωές
μέσα τους ξεπλένονται παράσιτων βρομιές.

Σιχαίνομαι τον κόσμο που πουλάει ό,τι παράγει,
που στη βιτρίνα μπάζει ό,τι με βιά αρπάζει
που μες στο αίμα των πολλών τσαλαβουτούν οι λίγοι
και που η αλήθεια γίνεται κατασκευής παιγνίδι.

Στόχος μας να φτιάξουμε μιαν άλλη κοινωνία,
χωρίς πολέμους, φτώχεια, των εργατών θυσία
χωρίς όλμους και μνήματα, μανάδες στη σκλαβιά,
παιδάκια να μη ξέρουνε τι είναι η προσφυγιά.

Της Ιστορίας τη γραμμή να κόψουν ασυνέχειες,
της τάσης η φορά να είναι ανοδική,
να καούν από τη μνήμη εικόνες από ανέχειες
και στο ικρίωμα της λήθης, αφέντες και θεοί.

Ακόμα οραματίζομαι μια Τάξη δίχως τάξεις
και την ανάγκη να ‘ναι το μέτρο πληρωμής,
από τον ξένο μόχθο, κέρδος να μη βγάζεις
και να ανατέλει κάθε μέρα, μέρα Κυριακή.

Λευτέρης Στάικος