Σουρντίνα

Τώρα π’ αφήνεις συμπληγάδες τ’ ουρανού
τυφλός τελάλης σ’ αγορά μελισσολόι
σ’ έβενο μαύρο ψηλαφίζει τ’ αρχικά
μα ΄συ γελάς απ’ τ’ αστεριών τ’ αρχοντολόι

μου ‘πες να πάψω τώρα πια να καρτερώ
και να τραβήξω επιτέλους την κουρτίνα
στην παρτιτούρα κύλησε άστρο στερνό
μια στιγμή και πάτησε άθελα τη σουρντίνα

μαντήλι μαύρο μοιάζει απόψε ο ουρανός
σαν κάποιος να’ μασε χεριές όλα τα άστρα
με κιμωλία κύκλο κάνει ο αυγερινός
και μέσα άφησε τα άπαρτα τα κάστρα

γεμίζει ο σάκος σου την κάμαρη φτηνή
γίναν τα χρόνια μια στιγμή κάβοι που λύσαν
η πόρτα χάσκει, η τιμονιέρα αδειανή
κι απέ οι φάροι σα ματόκλαδα που κλείσαν

φυλάνε τσίλιες Μαυριτάνοι  στ’ ανοιχτά
σ’ ήβρα που γύρευες τη ναυτική σου τσάντα
παίρνω τους δρόμους να προλάβω να σου ‘πω
πάνω στο πιάνο έχεις αφήσει τον εξάντα.

Lucien Chardon